Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oglądałam kiedyś wykład amerykańskiego naukowca, który tłumaczył, jak działa mózg kobiety i mężczyzny. Kilka ważnych informacji, które poznałam podczas wykładu, znalazłam w „Novej”. Jednak zanim o nich wspomnę kilka słów o samej książce. Jest to opowiadanie o Mii, która, mimo że jest w stałym związku i ma stabilną pracę, codziennie zapija smutki w butelce wina, a czasami i dwóch, a wszystko za sprawą swojego chłopaka, który już od dłuższego czasu wieczory spędza poza domem, wyszukując coraz to nowsze zadania i obowiązki. Mija lekceważy pierwsze oznaki kryzysu w związku, ale również drugie i trzecie. Wmawiając sobie, że to chwila słabości, Borys opamięta się i będzie jak dawniej. Wegetuje tak kilka miesięcy. Jednak koniec nadchodzi, a Mija nie przyjmuje tego tak, jakby można się spodziewać. Zamiast załamywać się, zwalnia się z pracy, wyprowadza z mieszkania i przenosi się do innego miasta, aby tam zacząć nowe życie. We wszystkich tych wydarzeniach towarzyszy jej niezawodny przyjaciel i powiernik – pies Tyson. Początkowo Mija i jej podejście do całej sytuacji budziło moją niechęć, podczas lektury w głowie kotłowała mi się jedna myśl „Dziewczyno, trochę godności”. Nie mogłam znieść faktu, że tak łatwo poddawała się manipulacji słownej ze strony Borys, a jasne i oczywiste sytuacje ignorowała. Jednak kiedy w Mii następuje diametralna i potrzebna zmiana, zaczęłam darzyć ją sympatią i szczerze jej dopingowałam. Na jej drodze pojawi się Damian. Przystojny, pewny siebie podrywacz, który wie, czego chce od płci przeciwnej i tego nie ukrywa. Mija i Damian to przykład przyjaźni damsko-męskiej, w którą nikt nie wierzy. Obydwoje mogą na siebie liczyć w każdej sytuacji, zarówno w tych ciężkich, które wywołują łezkę w oku, jak i tych zabawnych, jak ratunek z nieudanej randki. Nawiązując do wspomnianego wcześniej wykładu, autorka przedstawiła w tej historii zawiłość rozumowania kobiet i prostotę myślenia mężczyzn. Taką samą, jaką przedstawiał amerykański naukowiec. Dzięki temu książka jeszcze bardziej mnie zainteresowała i rozbawiła. W końcu nic tak nie bawi, jak samo życie. Reasumując: Książka „Nova” jest drugą w dorobku autorki. Jednak jeżeli tylko kolejne będą tak prawdziwe i zabawne jak ta, to ja czekam na więcej. Może nie ma rozbieranych typów na okładce, a autorka nie jest jeszcze tak sławna, jednak uważam, że zasługuje na zainteresowanie. https://papierowybluszcz.wordpress.com/2022/12/15/nova-ula-machnacz/