Przyjemność z lektury tej książki porównałabym do frajdy z oglądania Rafała Brzozowskiego w Kole Fortuny - w tym drugim przypadku już po chwili chcesz się pozbyć telewizora, ja po stu stronach miałam ochotę rzucić książką w ścianę. Męczarnia. Sorry Not Sorry.
Wydawałoby się, że wiele się tu będzie działo, fabuła jest całkiem interesująca: zaginęły dwie nastoletnie siostry, po kilku latach wraca jedna z nich i opowiada historię o wyspie i ludziach, którzy przetrzymywali ją i Emmę, co więcej: daje do zrozumienia, że starsza siostra cały czas czeka na ratunek. Zagadek jest całkiem sporo, ale tempo akcji ultra ślimacze. Zupełnie nie "podszedł" mi styl autorki, która chyba lubuje się w opisach, bo dialogów u niej jak na lekarstwo. Walker porusza ciekawy temat narcyzmu i dysfunkcji w rodzinie, robi to jednak w tak mało interesujący sposób, że zalecałabym, aby lekturę tej książki przepisywać pacjentom cierpiącym na bezsenność - rewelacyjnie usypia już po kilku minutach, brak skutków ubocznych (no chyba, że do takowych zaliczyć śmiertelne znudzenie)! W tym natłoku smętów i przynudzania spodobało mi się - o dziwo - zakończenie, wszystkie wątki zostały zgrabnie zamknięte, a tajemnice wyjaśnione. Gdyby tylko ożywić tę powieść dialogami, podejrzewam, że czytałoby się ją znacznie przyjemniej, a tak musi niestety trafić na listę książek, które bardzo mnie w tym roku rozczarowały.

Przyjemność z lektury tej książki porównałabym do frajdy z oglądania Rafała Brzozowskiego w Kole Fortuny - w tym drugim przypadku już po chwili chcesz się pozbyć telewizora, ja po stu stronach miałam ochotę rzucić książką w ścianę. Męczarnia. Sorry Not Sorry.
Wydawałoby się, że wiele się tu będzie działo, fabuła jest całkiem interesująca: zaginęły dwie nastoletnie siostry,...