Zawsze ciężko przychodzi mi ocena tego typu powieści. Jak mam zwrócić uwagę chociażby na styl, jakim posługuje się autorka, jeżeli to się wydaje takie niestosowne i małostkowe w obliczu cierpienia wylewającego się z każdej strony tej książki? Przecież ludzkiego życia nie sposób ocenić.
Chociaż Sara, Yousef, Ameer i Rebeka żyją tylko na kartach powieści, tam - wiele kilometrów stąd, pod czujnym okiem Oblubienicy morza tysiące ludzi takich jak oni przeżywają w tej chwili piekło.
Piekło, które w każdej sekundzie może ich pochłonąć. Współczujemy im, ale czy zdajemy sobie sprawę, że w tym momencie być może ktoś tam wydał właśnie ostatnie tchnienie? Może sześciomiesięczna Liam? Jakie to smutne...

Szczerze polecam tę książkę. W jednych obudzi ona nadzieje, innym otworzy oczy. Chciałabym wierzyć, że dzięki jej treści ktoś wreszcie zamiast wroga, ujrzy w drugim człowieku przyjaciela. To chyba byłaby największa nagroda dla autorów tej powieści. Małe to pocieszenie, ale gdyby chociaż śmierć tych wszystkich ludzi nie poszła na marne... Obawiam się tylko, że ta spirala nienawiści nie potrafi się już zatrzymać 😢😢😢

Cała recenzja dostępna na ➡ http://ksiazkowepodrozeanny.blogspot.com/2018/07/oblubienica-morza-michelle-cohen.html?m=1

Zawsze ciężko przychodzi mi ocena tego typu powieści. Jak mam zwrócić uwagę chociażby na styl, jakim posługuje się autorka, jeżeli to się wydaje takie niestosowne i małostkowe w obliczu cierpienia wylewającego się z każdej strony tej książki? Przecież ludzkiego życia nie sposób ocenić.
Chociaż Sara, Yousef, Ameer i Rebeka żyją tylko na kartach powieści, tam - wiele...