Książka ta zawiera 7 opowieści. Z pozoru są kompletnie różne, jednak jest jednak coś, co je łączy, a mianowicie podróż. Nie tylko podróż w sensie fizycznym, ale również i emocjonalna, czasami na przykład w przeszłość.

Bohaterowie podobnie jak opowiadania, są przeróżni. Możemy zobaczyć świat z perspektywy Boga, Coco Chanel, Zamachowca i innych równie ciekawych postaci.

Tym, co najpozytywniej mnie zaskoczyło, jest naprawdę dobre połączenie świata rzeczywistego, z elementami fantastycznymi. Czasami zacierała nam się granica pomiędzy tym, co prawdziwe, a pomiędzy nadprzyrodzonymi zjawiskami i według mnie, dało to naprawdę świetny efekt.

Książka wciąga. Przeczytałam całą praktycznie tylko z drobnymi przerwami. Zmusza do refleksji nad życiem. Ma okładkę, która przyciągnęła mój wzrok, a opowieści są napisane niezwykle lekko. Nie mam do czego się przyczepić, mogę tylko powiedzieć, że zdecydowanie warto przeczytać! :)

Recenzja znajduje się również na moim blogu: http://niezwykle-slowa.blogspot.com/2018/08/50-opowiesci-lokomocyjne.html?m=1#comments

Książka ta zawiera 7 opowieści. Z pozoru są kompletnie różne, jednak jest jednak coś, co je łączy, a mianowicie podróż. Nie tylko podróż w sensie fizycznym, ale również i emocjonalna, czasami na przykład w przeszłość.

Bohaterowie podobnie jak opowiadania, są przeróżni. Możemy zobaczyć świat z perspektywy Boga, Coco Chanel, Zamachowca i innych równie ciekawych postaci....

Zbiór „Opowieści lokomocyjnych” ma charakter otwarty, co oznacza, że autor dopisuje nowe opowiadania do cyklu, tworząc ciąg pod wspólnym mianownikiem podróży krótkich i długich, z miejsca na miejsce, ze świata żywych z powrotem do świata żywych, czy też na tamten, lepszy być może świat.

Życie nie ma – choć wielu tak myśli - charakteru linearnego, tylko, gdyby to ująć graficznie, jest po prostu w esy floresy.
Co by o nim nie myśleć, jest intrygujące, niespodziewane, czasem mroczne, czasem świetliste, ale na pewno godne poznawania i transponowania na język literatury.

Zbiór „Opowieści lokomocyjnych” ma charakter otwarty, co oznacza, że autor dopisuje nowe opowiadania do cyklu, tworząc ciąg pod wspólnym mianownikiem podróży krótkich i długich, z miejsca na miejsce, ze świata żywych z powrotem do świata żywych, czy też na tamten, lepszy być może świat.

Życie nie ma – choć wielu tak myśli - charakteru linearnego, tylko, gdyby to ująć...