Trzecia część nie najgorsza, akcja, zwłaszcza w drugiej połowie książki biegnie wartko. Początek tylko jakiś mętny i przymulasty, jakby się autor dopiero rozkręcał. Zgadzam się z niektórymi przytaczanymi tu opiniami, że owa teologia dla ubogich, którą serwuje autor, to intelektualnie rzecz niewysokich lotów. Odnoszę wrażenie, że same postaci są nierealistyczne w warstwie psychologicznej: Melba ziejąca nienawiścią tak się nagle ładnie przekręca ni stąd ni zowąd, a nasi wredni bohaterowie są zbyt skłonni do przebaczania. Ludkowie z pourywanymi kończynami i popsutymi kręgosłupami zdają się być nazbyt dzielni, jakby ból, ani oczywiste ograniczenia biologiczne organizmu ludzkiego nie istniały. Dziewczynka na sterydach pobudza moją robaczywą wyobraźnię, choć z tym wyginaniem żelastwa gołymi rękami to lekka przesada, chyba że liche żelastwo serwują na tych statkach kosmicznych. Z drugiej strony widziałem w niemieckiej telewizji w jakimś talk show kobietkę trenującą karate, łamiącą gołymi rękami zadziwiająco solidne deski, które siekierką byłoby trudno zwalczyć na raz, więc takiej połamanie czyichś kręgów szyjnych mogłoby się udać bez tych farmakologicznych cudów. Szkoda, że się taka nigdy we mnie nie zakochała 😉
Ukazany świat w warstwie społeczno-politycznej jest co prawda wielopoziomowy, ale także dla mnie mało wiarygodny. Niemniej książki z tej serii, to przyjemne czytadełka, zwłaszcza gdy ktoś lubi „kosmiczne klimaty”.
Pomysł gwiezdnych wrót wzięty trochę z telewizyjnej serii „Stargate”, ale zmodyfikowany podług wyobraźni autora. Obszar „powolnej strefy” jest dość radykalnym i nazbyt odważnym posunięciem i powinien powodować zgrzytanie zębami przez fizyków. Pozytywem jest, że historia opowiedziana w książce jest z jednej strony zamknięta i zakończona „lokalnym” happy endem, z drugiej zaś otwiera duże możliwości kontynuowania serii. Może nawet tych otwartych wrót jest zbyt dużo i jak autor się za to wszystko zabierze, to może się pogubić w labiryncie swoich własnych pomysłów.

Trzecia część nie najgorsza, akcja, zwłaszcza w drugiej połowie książki biegnie wartko. Początek tylko jakiś mętny i przymulasty, jakby się autor dopiero rozkręcał. Zgadzam się z niektórymi przytaczanymi tu opiniami, że owa teologia dla ubogich, którą serwuje autor, to intelektualnie rzecz niewysokich lotów. Odnoszę wrażenie, że same postaci są nierealistyczne w warstwie...