Jednostka do zadań anielskich

Czytelnikowi obeznanemu z polską literaturą fantastyczną obiło się pewnie o uszy nazwisko Ćwiek. Autor wszechstronny, lubujący się bawić konwencją gatunkową, garściami czerpiący z popkultury, stworzył wiele dzieł w tym najbardziej znany cykl – „Kłamca”. Prosty przekaz, łatwy styl, dynamiczne historie pełne humoru oraz zawadiacki bohater to niektóre wyznaczniki cyklu historii o nordyckim bogu kłamstwa – Lokim, pełniącym służbę na garnuszku aniołów. Zabawa słowem, humorystyczne podejście do opowiadanych historii, wymieszanie wielu mitycznych postaci pozwoliło autorowi stworzyć własne uniwersum, które pokochały rzesze czytelników. Czasami chęć powrotu do stworzonego świata jest silniejsza niż definitywny koniec danej historii. Jakub Ćwiek nie kontynuuje ostatecznie zakończonego cyklu, lecz dzięki „Stróżom” pokazuje, że powrót jest możliwy i nic nie kończy się ostatecznie ani tylko na jeden sposób.

Książka przybliża zmiany zachodzące w anielskiej społeczności, które wywołał swoim niekonwencjonalnym stylem bycia i pomysłowymi metodami pracy cyngiel od brudnej roboty – Loki. To właśnie przez niego pierzaści odkryli, że te wszystkie ich regulaminy i przepisy można interpretować na rozmaite sposoby, a nawet lekko naginać bez podpadania przełożonym. Jednakże żadne zwierzchnictwo nie lubi, gdy ktoś próbuje omijać zasady. Aby takie sytuacje nie miały miejsca powstała WINA – Wydział Interwencyjny Nadzoru Anielskiego – i właśnie o pracownikach tej agencji jest niniejsza książka.

Gdybyśmy mieli trzymać się chronologii wydarzeń, historie opisane w „Stróżach” można umieścić między wydarzeniami drugiego a trzeciego tomu „Kłamcy”. Lektura wcześniejszych pozycji nie jest niezbędna, gdyż autor owszem wzbogaca wcześniej stworzone uniwersum, lecz opowiadane historie żyją niezależnie od siebie i szybko pozwalają zorientować się w opisywanym przez autora świecie. Jednocześnie „Stróże” są zapowiedzią rozpoczęcia nowego cyklu, co może być świetną okazją do zapoznania się z wcześniej powstałymi pozycjami. Sam autor między końcem opowiadanych historii a dodatkiem umieszcza krótką notatkę o kontynuacji rozpoczętej historii, nawet podając tytuł drugiego tomu, co tylko może utwierdzić czytelników w przekonaniu, że powrót do wydawałoby się zakończonej historii jest możliwy.

Z technicznego punktu widzenia „Stróże” składają się z : wstępu wyjaśniającego przyczyny powstania książki, czterech opowieści, epilogu, notki zapowiadającej kolejny tom oraz miłego bonusu dla czytelników twórczości Ćwieka, o którym później. Autor sięga do swojej sztandarowej formy, czyli opowiadań powiązanych głównymi bohaterami, tak jak to miało miejsce w dwóch pierwszych tomach „Kłamcy”. Historie są proste, czasem nawet za bardzo, ale mimo to nadal intrygują, wciągają i bawią czytelnika. Chociaż nie są to historie wżynające się w pamięć, ich głównym zadaniem jest jedynie dostarczenie rozrywki. Owszem czasami są przewidywalne, czasami brak w nich logiczności,czasami brak im wyrazistości, czy przysłowiowego pazura, lecz możemy zauważyć, że im dalsza opowieść tym bardziej wydaje się dopracowana, lecz należy na to wszystko przymknąć oko, gdyż taka jest konwencja całego uniwersum stworzonego przez Ćwieka.

Przedstawiciele W.I.N.A., Butch i Zadra, to nasi główni bohaterowie. "Stróże" mają w sobie nutkę kryminału - wszak bohaterowie prowadzą kolejne śledztwa, zarówno w ludzkim, jak i nadnaturalnym świecie, a w jednym i drugich miesza bóg kłamstwa - Loki. W całej książce Kłamca pojawia się jako epizodyczna postać, często w charakterze kogoś w rodzaju szarej eminencji pociągającej za sznurki z ukrycia. Dzięki takiemu rozwiązaniu możemy poobserwować stworzony przez Ćwieka świat z innej perspektywy niż tylko Lokiego, co daje tylko świeżości nowemu cyklu.

Ćwiek mocno rozwija anielską hierarchię i wypełnia białe plamy pozostawione w poprzednich książkach o Kłamcy, co dla stałych czytelników może być okazją do poszerzenia wiedzy o znanym wydawałoby się świecie. Całość przepełniona jest licznymi nawiązaniami do współczesnej popkultury, co może być frajdą samą w sobie, gdy takie nawiązania dostrzeżemy.

To nie wszystko, ponieważ w książce Jakub Ćwiek umieścił dla swoich Czytelników bonus w postaci obszernego opowiadania łączącego światy Lokiego, „Chłopców” oraz „Dreszcza”. To liczące niemal 100 stron opowiadanie "Chyba śnisz" będzie nie lada gratką dla każdego fana twórczości autora. W tej jednej historii spotykają się bowiem najbardziej popularni bohaterowie Jakuba Ćwieka. Raczej należy traktować ten dodatek jako literacki żart, a nie potwierdzenie, że bohaterowie jego książek funkcjonują w jednym uniwersum i być może czeka nas dalsza zapowiedź ich wspólnych przygód, zwłaszcza, gdy spojrzymy na dedykację, z której jasno wynika, że tekst powstał z powodu rzuconego wyzwania. Tekst jest zwariowany i dowcipny, wszyscy bohaterowie pozostają sobą, a całość idealnie wplata się w popkulturowo-mityczne uniwersum. Ten bonus jest miłym dodatkiem potwierdzającym, że autor nie boi się bawić jedynie popkulturą, ale nawet własnymi książkami.

Podsumowując, miły powrót do wcześniej stworzonego uniwersum, oferujący smaczki dla czytelników z nim obeznanych, a dla nowych stanowiący interesujące zaproszenie do świata „Kłamcy”. Nie doszukujmy się w „Stróżach” czegoś głębszego, gdyż za zadanie mają dostarczyć frajdy i przyjemności i z tego zadania się wywiązują.

Jednostka do zadań anielskich

Czytelnikowi obeznanemu z polską literaturą fantastyczną obiło się pewnie o uszy nazwisko Ćwiek. Autor wszechstronny, lubujący się bawić konwencją gatunkową, garściami czerpiący z popkultury, stworzył wiele dzieł w tym najbardziej znany cykl – „Kłamca”. Prosty przekaz, łatwy styl, dynamiczne historie pełne humoru oraz zawadiacki bohater...