W domu modlitwy, zostaje znaleziony okrutnie okaleczony Wim Oxelrode, starszy gminy mennonickiej na Mierzei Wiślanej. Gdy Christian Abell dociera na miejsce przestępstwa, ofiara wydaje z siebie ostatnie tchnienie. Brak świadków nie jest jednak jedynym problemem radcy, wkrótce po śmierci Starszego w równie makabrycznych okolicznościach ginie kolejny członek wspólnoty.

„W cierpieniu nie ma wspólników, każdy jest sam”

Hermetyczna bańka jaką otaczają się menonici z pewnością nie pomaga Abelowi w dotarciu do prawdy, choć niestrudzenie podąża wątłymi tropami pozostawionymi przez sprawców, większość z nich to prowadzące donikąd idee.
Gdy wreszcie wydaje się, że dotarł do sedna tej trudnej sprawy, po drugiej stronie staje przeciwnik, który nie zawaha się przed niczym by ukryć prawdę, a stawka w tej grze stanie się naprawdę wysoka.
Czy Abelowi po raz kolejny uda się cało wyjść z opresji ?
Tak trudno jeszcze nie było.

„Szkarłatna głębia” to trzeci tom z Christianem Abellem w roli głównej. Bohater się ustatkował, ale jego ciężki charakter pozostał takim jakim był.

„-Proszę podziękować darczyńcy. Ma wielkie serce. Za pana też się pomodlę
-Lepiej nie, księżulku. Nie mam najlepszych notowań na górze. I niech tak pozostanie”

Nie lubi kompromisów, nie bierze jeńców. W poszukiwaniu prawdy jest bezwzględny, a ktokolwiek stanie mu na drodze musi się przygotować na konsekwencje. Cały Abell, cały on!
Jak ja lubię tą postać! To zdecydowanie jest facet, w którym można się zakochać, co Krzysztof Bochus przedstawił z klasą i tak dobrze znanym z poprzednich tomów talentem.
W książce podobało mi się absolutnie WSZYSTKO ! „Szkarłatna głębia” jest smaczna dosłownie i w przenośni. Oprócz przepięknego języka, genialnego wprost przygotowania merytorycznego do opisania klimatu lat 30’ w Prusach Wschodnich, jest jeszcze coś co mnie ujmuje- OPISY JEDZENIA.

„- Nie ma nic lepszego niż dobrze przyrządzone raki- perorował Kukulka- Tutaj akurat wiedzą, jak to robić, na szczęście. Trzeba ugotować je w lekko osolonej wodzie, tak na trzy, cztery procent, z dodatkiem kopru i szczypty cukru do smaku. O cukrze panowie trzeba pamiętać koniecznie, bo inaczej szlag trafi cały geschmack. Potem mięso trzeba schłodzić i spożywać ten dar boży z opiekanym chlebem. Prosit!- wzniósł kieliszek goldenwassera ku górze”

Czyż to nie jest piękne ? Od tych opisów jedzenia kilkukrotnie przełykałam ślinę i szłam do kuchni coś przekąsić.

Nie ma się do czego przyczepić okładka jest piękna, wydanie super!
Wielkie brawa za to, że autor nie osiadł na laurach a każdy tom jest lepszy i lepszy. Jeżeli pojawi się kolejna część z Abellem to jestem pierwszą, która z radością po nią sięgnie.

W domu modlitwy, zostaje znaleziony okrutnie okaleczony Wim Oxelrode, starszy gminy mennonickiej na Mierzei Wiślanej. Gdy Christian Abell dociera na miejsce przestępstwa, ofiara wydaje z siebie ostatnie tchnienie. Brak świadków nie jest jednak jedynym problemem radcy, wkrótce po śmierci Starszego w równie makabrycznych okolicznościach ginie kolejny członek wspólnoty.

„W...