Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Charlie Lewis ma 38 lat i niedługo bierze ślub. Na progu tej decyzji, wraca pamięcią do pewnego lata, które było dla niego wyjątkowo istotne. To właśnie wtedy jako szesnastoletni chłopak poznał Fran Fisher, dziewczynę pełną charyzmy i miłości do świata. Aby być bliżej niej, Charlie zapisuje się do trupy teatralnej i staje się częścią przedstawienia "Romeo i Julia". To ma być również sposób na ucieczkę od problemów w domu, zgorzkniałego i zagubionego ojca, braku pieniędzy.
To lato wiele zmieni...

"Słodki smutek" to nie jest książka, która porywa niczym fala tsunami, to nie jest też pozycja, która wybitnie mnie wciągnęła, ale jest w niej coś tak specyficznie ulotnego, coś co ciężko określić a jednocześnie powoduje, że ma się słowa w niej zawarte z tyłu głowy.

Większość z nas przeżyła pierwszą miłość, te momenty kiedy serce zaczyna nam bić szybciej i wszystko w tej drugiej osobie wydaje się idealne i na zawsze. Takie uczucie jest opisane w tej książce, słodkie, momentami mdłe, momentami urocze, ulotne, ale jest też w tych opisach dojrzałość człowieka, który patrzy na nie z perspektywy i chociaż bohater opisuje dawne zdarzenia tak jakby miały miejsce tu i teraz to miałam wrażenie, że już jako szesnastolatek wiedział, że lato się kiedyś skończy a uczucie odejdzie prędzej lub później.

Najbardziej jednak interesujące były dla mnie relacje Charliego z rodziną, pokiereszowaną, taką która raczej nie nadaje się do reklamy płatków śniadaniowych. Brakowało mi tu czasu, który mógł poświęcić temu wątkowi autor.

To nie jest lekka książka, to nie jest też romans, to opowieść o ludziach i o tym, że świat nie jest idealny, o tym że w życiu towarzyszem jest słodki smutek.

Charlie Lewis ma 38 lat i niedługo bierze ślub. Na progu tej decyzji, wraca pamięcią do pewnego lata, które było dla niego wyjątkowo istotne. To właśnie wtedy jako szesnastoletni chłopak poznał Fran Fisher, dziewczynę pełną charyzmy i miłości do świata. Aby być bliżej niej, Charlie zapisuj...

Rozwiń

Zwiń

Zima 1978 roku, wryła się w pamięć Polaków jako zima stulecia. Kraj ogarnął kataklizm. Gdzieś w małej osadzie, mieszkańcy mierzą się jednak nie tylko z problemem wszechogarniającego śniegu, bowiem to miejsce oddalone od cywilizacji nawiedziło zło.
Jan Ryś- milicjant, spędza w rodzinnych stronach pierwsze święta od dawna, atmosferę rujnuje fakt znalezienia zwłok młodej dziewczyny. Mężczyzna próbuje rozwiązać zagadkę z pomocą młodego chłopaka ze swojej rodziny, ale napotyka na wiele trudności, ludzie w osadzie wierzą w Marę, potwora stworzonego ze zła, w grę wchodzą też animozje i wzajemne oskarżenia. Jak w takich warunkach dojść do prawdy?

Czterdzieści lat po tych wydarzeniach Ryś trafia na przesłuchanie policjantów z Archiwum X, dla których rozwiązanie zagadki osady jest kluczowe. Jakie tajemnice wyjdą na jaw?

Ależ to jest książka. Po tysiąckroć wow! Macie czasem podczas lektury w sobie taki nienamacalny lęk? Coś co powoduje, że dostajecie gęsiej skórki? To jest właśnie w tej książce. Odsłuchałam ją w skupieniu, bo nie dało się inaczej. Akcja nie jest wartka, jest przysypana śniegiem niczym tytułowa Osada, ale jest w tym co autor pisze coś takiego co zmusza do uwagi i skupienia. Ależ tam jest atmosfera panie I panowie!
To jest coś co wymyka się krytyce. Tu wszystko się klei i zgadza , bohaterowie ich pobudki, tajemnice, które tu wiodą prym. Jest to książka, po którą powinniście sięgnąć. Ja akurat w audiobooku, ale Janusz Zadura czyta ją w sposób nienachalny, nie przeszkadzając w odbiorze a nawet go podbijając.

Zima 1978 roku, wryła się w pamięć Polaków jako zima stulecia. Kraj ogarnął kataklizm. Gdzieś w małej osadzie, mieszkańcy mierzą się jednak nie tylko z problemem wszechogarniającego śniegu, bowiem to miejsce oddalone od cywilizacji nawiedziło zło.
Jan Ryś- milicjant, spędza w rodzinnych st...

Rozwiń

Zwiń

Prokurator Paulina Wilczyńska dostaje wezwanie na miejsce zbrodni. Nie pierwsze w jej zawodzie, bo jest doświadczona, ale pierwsze TAKIE- jedzie na okazanie zwłok malutkiego chłopca, to będzie najtrudniejsza sprawa w jej karierze. Kto mógł zabić małe, bezbronne i niepełnosprawne dziecko? Prokurator traktuje tę sprawę mocno personalnie bo sama wychowuje niepełnosprawnego autystycznego syna. Dojście do prawdy to wierzchołek góry lodowej, no kobieta musi się mierzyć również ze swoimi problemami...

-----------

Książka mnie przeczołgała z kilku względów. Po pierwsze dotyka spraw, które mocno mnie bolą czyli rodziców dzieci niepełnosprawnych, nie mogę sobie nawet wyobrażać jakie jest to obciążenie dla rodziców i z jakimi problemami się mierzą. Autorka, pani Prokurator, która napisała tę książkę pod pseudonimem wie jak wygląda takie życie i wie jak wygląda życie prokuratora więc ta pozycja jest na wskroś prawdziwa i tak w tej prawdziwości mocna, że czasem zaciskałam zęby i próbowałam nie płakać.

Mam silne wrażenie, że tu sprawa kryminalna jest gdzieś obok, może nie mniej istotna, ale położona na drugi tor, mamy tu dwa pociągi, które jadą równolegle, ale ja chcąc nie chcąc skupiałam się na pocieszaniu w głowie kobiety, która ma chore dziecko.

To z całą pewnością nie jest guilty pleasure, to nie jest kryminał, po który sięgnięcie między heheszkami, to książka przy której się zatrzymacie. Ja sama jestem zaskoczona bo zupełnie nie tego się spodziewałam, tymczasem dostałam historię, która mnie rozbiła na kawałki...

Prokurator Paulina Wilczyńska dostaje wezwanie na miejsce zbrodni. Nie pierwsze w jej zawodzie, bo jest doświadczona, ale pierwsze TAKIE- jedzie na okazanie zwłok malutkiego chłopca, to będzie najtrudniejsza sprawa w jej karierze. Kto mógł zabić małe, bezbronne i niepełnosprawne dziecko? P...

Rozwiń

Zwiń

Jakie są wasze pierwsze skojarzenia kiedy słyszycie imię i nazwisko Elon Musk? Tesla, rakiety a może dzieci o dziwnych imionach? Bezsprzecznie mężczyzna jest wizjonerem ma "parcie" na sukces i dąży do swoich celów nie zwracając uwagi na innych.
Przez dwa lata Walter Isaacson obserwował Muska, spędzał z nim czas, chodził na spotkania i godzinami rozmawiał zarówno z nim jak i jego znajomymi, współpracownikami i rodziną.
Właśnie tak powstała biografia, która liczy prawie dziewięćset stron, tak dziewięćset! Informacji w niej zawartych jak możecie się domyślać jest mnóstwo, począwszy od dzieciństwa Muska, przez pierwsze sukcesy i porażki aż do momentu, w którym znajduje się teraz.
Dla mnie nawet po przeczytaniu tej potężnej książki jest to człowiek zagadka. Chyba wywołuje u mnie więcej negatywnych emocji niż pozytywnych, bo mimo jego genialnego umysłu i jakiegoś niespotykanego zmysłu do interesów ma w sobie coś co powoduje, że ciężko darzyć go sympatią. Oczywiście nie znam człowieka osobiście i jest więcej niż pewne, że nie będę miała okazji 😅, ale jego podejście do ludzi opisane w książce mnie mierzi.
Nie będę jednak zaprzeczać, że jego umysł i to co robi wzbudza we mnie pewnego rodzaju podziw, aż dziwne pomyśleć że jeden człowiek może być inicjatorem zbudowania rakiety, samochodu elektrycznego i wszczepiania ludziom chipów. Z tym co robi można się zgadzać lub nie, ale po pierwsze Musk jest taką osobowością, która nie zwraca uwagi na zdanie innych a po drugie, nie uda się zatrzymać postępu.
Nie musicie być fanami Muska, żeby sięgnąć po tę książkę, ale jeśli interesuje was np sztuczna inteligencja czy to jak funkcjonuje świat grubych interesów to może wam przypaść do gustu.

Jakie są wasze pierwsze skojarzenia kiedy słyszycie imię i nazwisko Elon Musk? Tesla, rakiety a może dzieci o dziwnych imionach? Bezsprzecznie mężczyzna jest wizjonerem ma "parcie" na sukces i dąży do swoich celów nie zwracając uwagi na innych.
Przez dwa lata Walter Isaacson obs...

Rozwiń

Zwiń

Po tym jak Magnolia dowiedziała się o zdradzie BJa, uciekła do Nowego Yorku.
Tych dwoje nie widziało się prawie rok. BJ ma dziewczynę, Parks próbuje przekonać sama siebie, że życie z dala od niego było super a jednak oboje wiedzą, że kochają się ponad życie, że łączy ich coś bardzo specyficznego, czego nie potrafią ani określić, ani wyjaśnić. Przede wszystkim wiedzą jednak, że nie umieją być ze sobą wzajemnie się nie raniąc. Jak potoczy się ich relacja I kto będzie cierpiał?

To trzecia książka z uniwersum Magnolii Parks i druga z tą bogatą Brytyjką w roli głównej. Po raz kolejny, piękni i zamożni dwudziestolatkowie zapraszają nas z szeroko otwartymi ramionami do swojego świata pełnego zdrad, łez i drogich ciuchów.
Nie wiem co jest w tej serii, że tak ją lubię, może to kwestia podobieństwa do "Plotkary", którą oglądałam pewnie ze 4 razy, może to ta lekkość, którą w sobie mają te książki a może po prostu lubię czytać o tym jak można wydawać bambiliony na ubrania.

Tak czy inaczej uniwersum Magnolii Parks jak najbardziej mi leży i cieszę się, że miałam kolejną okazję spotkać się z bohaterami. Czy irytowali mnie wiecznymi przepychankami i brakiem racjonalizmu? Jak najbardziej. Czy zdarzyło mi się przewracać oczami podczas lektury? Owszem. Czy jeśli pojawi się kolejny tom sięgnę po niego jak najszybciej? Tak jest.

Chciałabym, żeby został nakręcony serial na podstawie tych książek, czuję że to mógłby być hit.

Po tym jak Magnolia dowiedziała się o zdradzie BJa, uciekła do Nowego Yorku.
Tych dwoje nie widziało się prawie rok. BJ ma dziewczynę, Parks próbuje przekonać sama siebie, że życie z dala od niego było super a jednak oboje wiedzą, że kochają się ponad życie, że łączy ich coś bardzo specyfi...

Rozwiń

Zwiń

Kto nie słyszał o Tedzie Bundym ? To jeden z najbardziej znanych na świecie seryjnych morderców. Nakręcono o nim wiele filmów i napisano jeszcze więcej książek, sama oglądałam i czytalam wiele z nich. Jednak takiej jak ta nie miałam jeszcze w rękach. Autor wciela się w postać mordercy, piszę pierwszoosobowo i robi to tak przekonująco, że jeżą się włosy na karku.

Są we mnie dwa wilki. Z jednej strony czytam takie książki bo psychopatyczne umysły jakby to nie brzmiało są dla mnie intrygujące, zastanawiam się co powoduje, że niektórzy z nas, także ci których prawdopodobnie mijamy na ulicach, mają w sobie ten "gen", zapalnik, który powoduje, że robią to co robią.
Z drugiej strony mam jakieś przekonanie, że może ci, którzy wyrządzali tyle krzywd powinni być zapomniani. Spuszczeni w klosecie historii, bo przecież wielu z nich tej sławy pożądało.

Nie wiem co myśleć.

Jeśli znacie historie Teda Bundego to z tej książki nie dowiecie się wiele więcej, jest to jednak zupełnie inne spojrzenie na tę tragedię jaką bez wątpienia było jego życie. Tragedię bo on był wykonawca wielu dramatów, momentów, o których trudno myśleć a to, że były prawdziwe przyprawia o mdłości. Nie ma w tej książce miejsca na litość, na żadne ciepłe uczucia. To zimna, wyrachowana pozycja, ale taki był Ted Bundy.

Kto nie słyszał o Tedzie Bundym ? To jeden z najbardziej znanych na świecie seryjnych morderców. Nakręcono o nim wiele filmów i napisano jeszcze więcej książek, sama oglądałam i czytalam wiele z nich. Jednak takiej jak ta nie miałam jeszcze w rękach. Autor wciela się w postać mordercy, pis...

Rozwiń

Zwiń

Kto z was oglądał "Incepcję", "Openhaimera" albo "Mrocznego Rycerza" ? Czy podczas wyboru filmu zwracacie uwagę na to kto go reżyserował?
Nolan był dla mnie tym reżyserem, który "stworzył" nowego Batmana więc oczywistym było, że sięgnę po tę biografię, ale to co dostałam przerosło moje wszelkie oczekiwania. Tak pięknej książki nie miałam w rękach nigdy.
To nie do końca jest biografia Nolana, to piękna podróż przez jego filmy i to jak powstały. Mamy tu milion ciekawostek, tysiąc opowieści i przede wszystkim człowieka z pasją. Pasją, którą zaraża nawet ze ston książki. Wielkie brawa dla Toma Shona, który potrafił opisać to w taki sposób, że nawet człowieka takiego jak ja, który zdecydowanie woli książki od filmu przekonał do nadrobienia, albo przypomnienia sobie filmów reżysera.
Piałam nad tą książką wiele razy, ale jest tego warta. To co zrobiło wydawnictwo to majstersztyk. Mam wrażenie, że to jest pozycja dla wszystkich, nie tylko dla fanów kina, chociaż dla nich na pewno będzie to jeszcze większa perełka niż dla tych, którzy za filmami nie przepadają, ale nawet dla tych, dla których kino jest średnio fascynujące ta pozycja będzie fajna pod wieloma względami. Po pierwsze to jak wygląda, po drugie kto by nie chciał wiedzieć jak kręcono najbardziej znane sceny, z Batmana czy "Dunkierki"?
Rewelacja. Polecam wam razy milion

Kto z was oglądał "Incepcję", "Openhaimera" albo "Mrocznego Rycerza" ? Czy podczas wyboru filmu zwracacie uwagę na to kto go reżyserował?
Nolan był dla mnie tym reżyserem, który "stworzył" nowego Batmana więc oczywistym było, że sięgnę po tę biografi...

Rozwiń

Zwiń

To nie pierwsza sprawa w jakiej uczestniczy detektyw Tess Fox, ale pierwsza, która ma poprowadzić i ta, od której może zależeć jej awans. Policjantka szybko dostrzega problemy - po pierwsze: ofiara została wyrzucona z balkonu mieszkania, którego drzwi były zamknięte od wewnątrz i z którego nikt nie wychodził, po drugie: ona zna ofiarę i wie, że zwiastuje kłopoty, duże kłopoty. Tess jest zmuszona prosić o pomoc jedyną osobę, która zna jej powiązania z zamordowanym, swoją przyrodnią siostrę, która jest zawodową oszustką, od wielu lat nie miały kontaktu stojąc po dwóch stronach barykady, teraz będą musiały współpracować bo w Brighton dochodzi do kolejnych morderstw.

Jenny Blackhurst wróciła w dobrym stylu. Lubię autorkę i to jak pisze. Tym razem mamy do czynienia z kryminałem, klasyczną zagadką morderstwa w zamkniętym pokoju a ja to szanuję! Według mnie w przypadku "do trzech razy śmierć" to "kto?" schodzi ja dalszy plan przed pytaniem "jak?" i to mi się podobało najbardziej. Czy snułam najbardziej absurdalne domysły jakie są tylko możliwe? Być może! Czy zgadłam? Nie sądzę.

Jeśli znacie książki autorki to myślę, że ta delikatna zmiana stylu i przejście na stronę kryminału może wam przypaść do gustu, styl pozostał a dostał dodatkowo lekkiego powiewu świeżości i czegoś nowego.
Ja jestem czytelniczo usatysfakcjonowana, dobrze się bawiłam, dałam się wpuścić w maliny i spędziłam z głównymi bohaterkami parę fajnych godzin. Z butów mnie może nie wyrwało, może nie zerwałam czapki z głowy, ale to dobra pozycja na lekką lekturę z seryjnym mordercą w tle.

To nie pierwsza sprawa w jakiej uczestniczy detektyw Tess Fox, ale pierwsza, która ma poprowadzić i ta, od której może zależeć jej awans. Policjantka szybko dostrzega problemy - po pierwsze: ofiara została wyrzucona z balkonu mieszkania, którego drzwi były zamknięte od wewnątrz i z którego...

Rozwiń

Zwiń

Jeden wieczór, pewne jest tylko to, że ktoś nie żyje. Parę rodzin, parę kobiet, które mają mniejszą lub większą zażyłość i tajemnica.

Madeleine za swoją rodziną i przyjaciółmi skoczyłaby w ogień, nie gryzie się w język i nie zapomina, wciąż jest wściekła na męża, który ją zostawił parę lat temu z małym dzieckiem.

Celest jest kobietą idealną, piękną, wysublimowaną, jednak w zaciszu domu dzieją się rzeczy dalekie od ideału.

Gdy do sąsiedztwa sprowadzą się Jane, idealne przedmieścia żyją z pozoru drobym incydentem. Jednak wkrótce gęsta atmosfera zaczyna narastać a skrywane głęboko tajemnice mogą wyjść na jaw...

---

To jeden z tych rzadkich przypadków kiedy najpierw obejrzałam serial a potem sięgnęłam po książkę. Jej wznowienie było dla mnie jak błysk! Pomyślałam sobie, że to jest właśnie ten moment, w którym muszę i powinnam nadrobić zaległości. Książka idzie spokojnym rytmem tu niewiele się dzieje mimo tego, że od pierwszej strony wiemy, że COŚ się stało. Bazujemy tu na odczuciach, niuansach, drobnych podpowiedziach rzucanych przez autorkę, ale nikogo nie winimy, wręcz przeciwnie stajemy w obronie głównych bohaterek, w jakiś sposób się z nimi łącząc.

Nie ma tu gwałtownych zwrotów akcji, ale musimy mocno główkować podczas lektury by chociaż spróbować przejrzeć to co się wydarzyło. To bardzo specyficzna lektura. Nie trzyma nas wbitych w fotel, a jednocześnie zostaje z tyłu głowy jak coś o czym zapomnieliśmy a o czym powinniśmy pamiętać. Ja takie klimaty bardzo lubię. Nie żałuję, że sięgnęłam po nią tak późno, dojrzałam do niej i mam nadzieję, że dostrzegłam w niej drugie dno.

Czy oglądaliście serial czy dopiero macie go w planach a może w ogóle nie chcecie go oglądać to lekturę wam polecam bardzo to dobra książka, która pod względem psychologicznym może was przeciągnąć...

Jeden wieczór, pewne jest tylko to, że ktoś nie żyje. Parę rodzin, parę kobiet, które mają mniejszą lub większą zażyłość i tajemnica.

Madeleine za swoją rodziną i przyjaciółmi skoczyłaby w ogień, nie gryzie się w język i nie zapomina, wciąż jest wściekła na męża, który ją zostawił parę la...

Rozwiń

Zwiń

Lato 1975 roku, Szczecin. Na komisariat policji przychodzi młoda kobieta, która chce zgłosić popełnienie przestępstwa. Jest wychowanką domu dziecka i utrzymuje, że była świadkiem sprzedaży jej siostry. Zgłoszenie trafia do Barbary Romanowskiej, policjantka traktuje tę sprawę personalnie, w końcu sama wychowała się w domu opieki. Jednak chyba nawet ona nie zdaje sobie sprawy z tego z czym przyjdzie jej się mierzyć. W sprawę zamieszani są politycy największej rangi, szczyty komunistycznej władzy, Basia będzie musiała postawić na szale dwie swoje wartości- wierność służbie i chęć odkrycia prawdy.

Nie wiem co mogłabym napisać w pierwszym zdaniu by przykuć waszą uwagę więc napiszę tylko, że to trzecia książka autora, którą czytam i na pewno najmocniejsza. Może dlatego, że dotyka tematu dzieci, może dlatego, że jest najsmutniejsza, ale uderza z każdej strony.

Nie wiem jak to robi autor i ile czasu musi poświęcić by przygotować się do napisania TAKIEJ książki, ale mamy tu "produkt" kompletny. Złożony z wielu elementów, ale pełen. Ta książka uwiera, swędzi i boli, sama miałam ochotę wziąć w rękę ostry przedmiot i iść z głównymi bohaterami do tej walki z tak brudnym i parszywym złem.

Ugne po raz kolejny robi zwrot walcząc ze swoimi demonami, ale nie jest w walce sam, bo każdy z bohaterów "Sierocińca" mierzy się nie tylko ze złem z zewnątrz, ale także tym, które tkwi głęboko w nich. To jednocześnie smutne i dające gram nadziei w tej ciemnej lekturze.

To była dla mnie ciężka książka, bardzo naładowana złymi emocjami i poczuciem bezradności, ale myślę, że taki był też zamiar autora. Wstrząsnął, poruszył, dotknął.

Lato 1975 roku, Szczecin. Na komisariat policji przychodzi młoda kobieta, która chce zgłosić popełnienie przestępstwa. Jest wychowanką domu dziecka i utrzymuje, że była świadkiem sprzedaży jej siostry. Zgłoszenie trafia do Barbary Romanowskiej, policjantka traktuje tę sprawę personalnie, w...

Rozwiń

Zwiń