Zastanawia mnie jak mozna o Karin Slaughter napisac, ze jest dobra pisarka? Ktos nawet napisal "jedna z najlepszych". O gustach sie nie dyskutuje ale dla mnie ta kobieta powinna miec zakaz pisania. Polecam Tess Geritsen, Patricie Cornwell - to sa mistrzymie. Dla mnie czytanie ksiazek Karin Slaughter bylo strata czasu. Przez Hrabstwo Grant ledwo przebrnelam. Seria z Willem Trentem odstawiona przy 4 tomie z 11. To tez straszna slabizna i szokuje tak duzo dobrych ocen.

Zastanawia mnie jak mozna o Karin Slaughter napisac, ze jest dobra pisarka? Ktos nawet napisal "jedna z najlepszych". O gustach sie nie dyskutuje ale dla mnie ta kobieta powinna miec zakaz pisania. Polecam Tess Geritsen, Patricie Cornwell - to sa mistrzymie. Dla mnie czytanie ksiazek Karin Slaughter bylo strata czasu. Przez Hrabstwo Grant ledwo przebrnelam. Seria z Willem...

audio
Brak porywającej akcji, poplątanie z pomieszaniem, po prostu nuda.

audio
Brak porywającej akcji, poplątanie z pomieszaniem, po prostu nuda.

Porządna porcja amerykańskiej prozy

Porządna porcja amerykańskiej prozy

„Miasto glin” to taki mój przerywnik pomiędzy zaznajamianiem się z serią o Will Trencie. Autorkę „odkryłam” z końcem poprzedniego roku i tak jakoś wychodzi, że bardzo dobrze mi się czyta jej pozycje tudzież słucha.
Nie wiem jak inne serie lub powieści jednak ta również jak i wspomniana przeze mnie seria swoją akcję toczy w Atlancie. Autorka skupia się na latach 70-tych ub. wieku i kobietach pracujących lub wchodzących co dopiero w szeregi policji. Pokazuje czytelnikom brutalny świat, jednoak jego brutalność to nie tylko przestępcy z którymi policjantki i koledzy muszą się borykać. To także brutalność w ich własnych szeregach. To brutalność panująca pomiędzy samymi kobietami, których uroda powoduje, że ich skóra jest jasna a tymi, które z natury mają ciemny kolor skóry. To brutalność środowiska zdominowanego przez mężczyzn, szowinistów uważających, że miejsce kobiety jest w domu przy garach ewentualnie przy przepisywaniu tekstów raportów na posterunku „na czysto”, na maszynie. „Miasto glin” to nie tylko kryminał ale również zwrócenie uwagi czytelników na fakt, jak kobiety „weteranki” przecierały szlaki obecnym funkcjonariuszkom i ile musiały wycierpieć chociażby ze strony swoich kolegów aby chociażby w minimalnym stopniu zaistnieć w policyjnym światku. I to właśnie ten aspekt utkwił bardziej w mej pamięci niż sama historia toczącego się śledztwa, które toczy się w związku z morderstwami dokonywanymi na policjantach, które wyglądają na egzekucje.

„Miasto glin” to taki mój przerywnik pomiędzy zaznajamianiem się z serią o Will Trencie. Autorkę „odkryłam” z końcem poprzedniego roku i tak jakoś wychodzi, że bardzo dobrze mi się czyta jej pozycje tudzież słucha.
Nie wiem jak inne serie lub powieści jednak ta również jak i wspomniana przeze mnie seria swoją akcję toczy w Atlancie. Autorka skupia się na latach 70-tych...

No no no! Naprawdę wielkie pozytywne zaskoczenie! Lata 70-te w policji w Atlancie. Niesamowity klimat, dobra intryga. Prawdziwa gwiazda kryminału, thrillera i powieści detektywistycznej. Bardzo interesujący watek trudnych początków pierwszych kobiet w policji. Żal, że to nie początek cyklu, bo para protagonistek jest super!

No no no! Naprawdę wielkie pozytywne zaskoczenie! Lata 70-te w policji w Atlancie. Niesamowity klimat, dobra intryga. Prawdziwa gwiazda kryminału, thrillera i powieści detektywistycznej. Bardzo interesujący watek trudnych początków pierwszych kobiet w policji. Żal, że to nie początek cyklu, bo para protagonistek jest super!

Jest to książka, którą warto propagować teraz w Polsce. Mówi o nierównościach społecznych walce kobiet o ich prawa początkach pracy w policji jest również pokazany świat osób homoseksualnych również to jak byli traktowani, nie brakuje również scen rasistowskich

Jest to książka, którą warto propagować teraz w Polsce. Mówi o nierównościach społecznych walce kobiet o ich prawa początkach pracy w policji jest również pokazany świat osób homoseksualnych również to jak byli traktowani, nie brakuje również scen rasistowskich

...da się lubić tę opowieść, głównie ze względu na mroczno-wesołe tło społeczne Atlanty lat 70-tych, w której umieszczono akcję...feministyczny akcent mocno wybrzmiewa, ale jest to tego rodzaju feminizm, w którym kobieta aby zasłuzyć na szacunek musi wygrać zawody w posiadaniu największego...pistoletu ; nie wiem czy to w ogóle jest feminizm, ale kij z tym...rozwiazanie głównego wątku liche; prawdopodobieństwo mniej wiecej takie, jak to, że otworzysz w nocy lodówkę, a twój kot tego nie usłyszy...sporo slangu i sympatyczna funkcjonariuszka-menelka Gail, która nawet z brzytwą włożona przed chwilą do oka, nie przestaje dowcipkować...

...da się lubić tę opowieść, głównie ze względu na mroczno-wesołe tło społeczne Atlanty lat 70-tych, w której umieszczono akcję...feministyczny akcent mocno wybrzmiewa, ale jest to tego rodzaju feminizm, w którym kobieta aby zasłuzyć na szacunek musi wygrać zawody w posiadaniu największego...pistoletu ; nie wiem czy to w ogóle jest feminizm, ale kij z tym...rozwiazanie...

Brutalnie szczery opis Atlanty zawyża ocenę, przyznaję. Niektóre fragmenty ciężko było czytać, jednak mam świadomość, iż autorka wzorowała się na przeszłości, a nie wymyślała głupoty. Chyba właśnie dlatego tak mnie to wkurzało. Dla wielu osób niespodzianką może być, że to było tak niedawno.
Wątki feministyczne na plus, chociaż czasem trochę cukierkowe to było - kobiety dobre, mężczyźni źli. Brakowało równowagi, chociaż trzeba dodać, że autorka próbowała, czyniąc niektóre kobiety brutalnymi, a niektórych panów właścicielami powojennych traum.
Jako kryminał trochę zbyt przewidywalne, finał niespecjalnie zaskoczył, ale nie czepiam się. Czytało się dobrze, książka wciąga solidnie, nie kłuje w oczy grafomanią. Mogę czytać takich więcej. Polecić też mogę.

Brutalnie szczery opis Atlanty zawyża ocenę, przyznaję. Niektóre fragmenty ciężko było czytać, jednak mam świadomość, iż autorka wzorowała się na przeszłości, a nie wymyślała głupoty. Chyba właśnie dlatego tak mnie to wkurzało. Dla wielu osób niespodzianką może być, że to było tak niedawno.
Wątki feministyczne na plus, chociaż czasem trochę cukierkowe to było - kobiety...

Bardzo cenię sobie prozę Autorki, aby zostało mi na dłużej cyklu z Willem T., sięgnęłam po powieść z cyklem niezwiązaną, i tak trafiło w moje ręce "Miasto glin". Parafrazując słowa pewnej piosenki powiem tak: to jest kryminał w naprawdę starym stylu. Między innymi dlatego, że akcja powieści toczy się w 1974 roku, i tutaj trzeba przyznać pani Slaughter, że klimat tamtych lat oddany jest generalnie. Atmosferę tworzy to co działo się w głowach ówczesnych ludzi, to jak przeżywali zmiany mentalne i ustrojowe, kiedy twardzi biali musieli nie tyle ustąpić pola, ile podzielić się nim z czarnoskórymi - albo jeszcze gorzej - z kobietami. Na tle tych przemian dochodzi oczywiście do zbrodni. I to nie jednej. Ktoś nieźle sobie poczyna mordując policjantów, a pokoleniowa, wewnętrzna wojna w szeregach policji nie ułatwiała schwytania mordercy...

Bardzo cenię sobie prozę Autorki, aby zostało mi na dłużej cyklu z Willem T., sięgnęłam po powieść z cyklem niezwiązaną, i tak trafiło w moje ręce "Miasto glin". Parafrazując słowa pewnej piosenki powiem tak: to jest kryminał w naprawdę starym stylu. Między innymi dlatego, że akcja powieści toczy się w 1974 roku, i tutaj trzeba przyznać pani Slaughter, że klimat tamtych lat...

Twarde babki, pierwsze policjantki w świecie glin, w Atlancie połowy lat 70-tych, często przemierzające zakazane dzielnice do których nawet funkcjonariusze niechętnie i bez powodu się nie zapuszczają.

Twarde babki, pierwsze policjantki w świecie glin, w Atlancie połowy lat 70-tych, często przemierzające zakazane dzielnice do których nawet funkcjonariusze niechętnie i bez powodu się nie zapuszczają.