Adam nie miał szczęśliwego dzieciństwa wartego wspominania na stare lata. Jego biologiczny ojciec odszedł od razu jak dowiedział się o jego przyjściu na świat, a ojczym nie zasługiwał na to miano. Znęcał się zarówno na nim jak i na jego matce, aż w końcu sytuacja ta doprowadziła do wizyty w szpitalu i śmieci jego matki. Pomocną dla niego dłoń wyciągnęła rodzina zielonookiej dziewczyny, która czuła zbyt mocno. Dość szybko nastolatkę intryguje nowy współlokator, choć początkowo oboje traktują się jak powietrze. W końcu mimo sprzeciwie rodziców nastolatkowe zbliżają się do siebie, poznają swoje tajemnice, pragnienia. Okazuję się, że pod wieloma względami są bardziej do siebie podobni niż mogłoby się wydawać to do tej pory.

“Widzę dziewczynę, bez której ktoś kiedyś nie będzie potrafił żyć.
I boję się.. I boję się, że tym kimś będę ja.”

To nie jest tylko historyjka miłosna dwójki nastolatków. Jestem pewna, że "Adam" rozwali wasze serca na milion kawałków, które ciężko będzie później pozbierać do kupy. Autorka z każdą swoją kolejną książką ustawia poprzeczkę co raz wyżej. Tak więc nie będę mówić, że jest to moja ulubiona książka autorki, bo pewnie za niedługi czas pojawi się kolejna i tak samo będę mówić o tamtej.

Adam jest postacią złożoną. Przeszedł w życiu bardzo wiele, przeszłość cały czas puka do jego drzwi, a mimo to nadal walczy o swój los. Kiedy wydaje nam się, że znamy już jego wszystkie tajemnice okazuje się, że byliśmy w dużym błędzie. Jest postacią wobec której po prostu nie da się przejść obojętnie i zapomnieć wraz z kończeniem czytania książki. Wydawać mogłoby się, że skoro sam tyle przeszedł to będzie to osoba oziębła. Nic bardziej mylnego, bo to przecież szczególnie do niego najbardziej lgnęły inne dzieci mieszkające w domu. I przede wszystkim jako jedyny rozumiał co czuje dziewczyna.

Nie miałam w planach na ten miesiąc przeczytać tej książki. Kupiłam ją pod wpływem chwili, ale jak już zaczęłam ją czytać wiedziałam, że to była słuszna decyzja. "Adam" to lekka książka, a jednak potrafiąca wzbudzić uczucia. Nie mam do czego się przyczepić. Spodobała mi się fabuła, choć nie oszukujmy się nie jest aż nadto oryginalna, ale jednak pewne rozwiązania potrafiły mnie zaskoczył. Polubiłam bohaterów, oboje mieli co przekazać swoimi osobami, mieli swoje wady jak i zalety, tak więc o sztuczności czy przeidealizowaniu nie ma co mówić.

Tak więc nie zastanawiajcie się, po prostu poznajcie Adama.

Adam nie miał szczęśliwego dzieciństwa wartego wspominania na stare lata. Jego biologiczny ojciec odszedł od razu jak dowiedział się o jego przyjściu na świat, a ojczym nie zasługiwał na to miano. Znęcał się zarówno na nim jak i na jego matce, aż w końcu sytuacja ta doprowadziła do wizyty w szpitalu i śmieci jego matki. Pomocną dla niego dłoń wyciągnęła rodzina zielonookiej...