Prawdziwy przypadek specyficznego chińskiego humoru. Mocno ironicznego i sarkastycznego`, skłaniającego czytelnika do lekkiego, acz permanentnego uśmieszku, a nie wybuchów śmiechu.
Na początku autor na swój sposób parodiuje tradycyjną europejską biografię, próbując przedstawić podstawowe wiadomości o bohaterze. Rychło jednak okazuje się, że to trudne, bowiem chińskie realia są nieprzystające do reguł takich opowieści.
Samemu bohaterowi daleko do pozycji herosa. Można wręcz powiedzieć, że był nieudacznikiem, tyle że … pośród innych zbliżonych do siebie. Komentując jego „zwycięstwa” autor zauważył, że AQ „był wiecznie zadowolony: to być może kolejny dowód na moralną wyższość kultury chińskiej nad resztą świata”.
Codzienne życie miejscowości Weizhuangu u progu chińskiej rewolucji 1911 roku także nie sprzyja bohaterskim czynom. Wszechobecna korupcja, klientyzm, nepotyzm, kupowanie stanowisk i zachowań ludzkich, faktyczne i ekonomiczne żerowanie na słabszych, złodziejstwo i paserstwo, wykorzystywanie stanowisk dla wzbogacenia się. Brak solidarności nawet pośród dołów społecznych, żyjących w obawie przed miejscowymi bogaczami, dającymi im czasem zarobek. Do tego konserwatyzm społeczny wzbraniający przed zmianą wielowiekowych „tradycji”, nie przystających do nowych czasów.
Także obraz kluczowej dla państwa środka rewolucji społecznej na prowincji nie budzi sympatii. Gdyby nie armia wszystko pozostałoby po staremu, w tym samym składzie osobowym i tylko pod zmienionymi funkcjami. Jedna jedyna rewolucyjna „ekspriopracja” pozostaje niewyjaśniona, mimo faktu, że dla przedstawicieli nowych porządków jest najistotniejszym tematem.
Brak też w krótkiej powieści owych mas rewolucyjnych, ich świadomości i empatii wobec ofiary. Wręcz przeciwnie, publiczność zachowuje się w sposób typowy dla osób żądnych rozrywki i krwi.
Czym zatem jest prawdziwa historia A Q? Metaforą losów Chin i Chińczyków w zmieniających się dekoracjach politycznych? Niezmienności ciemnych stron naszej natury? A może każdy znajdzie swoją odpowiedź?
Przeczytane w ramach lipcowego wyzwania LC – książka poniżej 200 stron.

Prawdziwy przypadek specyficznego chińskiego humoru. Mocno ironicznego i sarkastycznego`, skłaniającego czytelnika do lekkiego, acz permanentnego uśmieszku, a nie wybuchów śmiechu.
Na początku autor na swój sposób parodiuje tradycyjną europejską biografię, próbując przedstawić podstawowe wiadomości o bohaterze. Rychło jednak okazuje się, że to trudne, bowiem chińskie...

[Nie jestem znawcą literatury chińskiej, więc proszę o wybaczenie błędów rzeczowych.]
Zachowałabym ostrożność w wydawaniu osądów na temat powierzchownej warstwy narracyjnej. Nie jest to kryminał, który ma na celu przekazanie danej historii "na talerzu". Warto zrozumieć kontekst. Lu Hsun umieszcza opowieść o A Q w przestrzeni czasowej rewolucji 1911 roku, a więc rewolucji burżuazyjno-demokratyczną, obalającej ostatnią dynastię cesarską i ustanawiając w następnym roku rząd republikańskiego.
Był to czas, kiedy wielu Chińczyków szukało zachodnich dróg, aby obalić starożytne chińskie tradycje zakorzenione w systemie feudalnym. Tu przywołuję postać "obcego diabła", czyli zamożnego Chińczyka, który przyjmuje modę z Zachodu.
Postać A Q można interpretować jako wyrażenie niepowodzeń Chin w skutecznym reagowaniu na wyzwania, jakie przynosił zachód i modernizacja. Sam termin "Ah Qizm" stał się terminem oznaczającym braki w narodzie chińskim.

W skrócie: jest to opowieść wielowątkowa, ukazująca w swej prostocie bolączki ówczesnych Chin.

[Nie jestem znawcą literatury chińskiej, więc proszę o wybaczenie błędów rzeczowych.]
Zachowałabym ostrożność w wydawaniu osądów na temat powierzchownej warstwy narracyjnej. Nie jest to kryminał, który ma na celu przekazanie danej historii "na talerzu". Warto zrozumieć kontekst. Lu Hsun umieszcza opowieść o A Q w przestrzeni czasowej rewolucji 1911 roku, a więc rewolucji...

Ironiczna, satyryczna opowiastka o chińskim chłopku roztropku. Delikatnie wyśmiane są też prowincjonalne relacje społeczne. Na samym końcu nagle i niespodziewanie przestaje nam być do śmiechu i może to ten efekt końcowy autor chciał osiągnąć. Bardzo osobliwa książeczka i tylko z pozoru bagatelna.

Ironiczna, satyryczna opowiastka o chińskim chłopku roztropku. Delikatnie wyśmiane są też prowincjonalne relacje społeczne. Na samym końcu nagle i niespodziewanie przestaje nam być do śmiechu i może to ten efekt końcowy autor chciał osiągnąć. Bardzo osobliwa książeczka i tylko z pozoru bagatelna.

Dziwna opowieść. Niełatwa w odbiorze - trzeba przyznać. Ale warto. To klasyk, poza tym dwujęzyczne wydanie w moim przypadku pobudziło do rozwoju dawno zasiane ziarenko i... zaczęłam się uczyć chińskiego. Ciekawe do czego ta książka może zainspirować innych :)

Dziwna opowieść. Niełatwa w odbiorze - trzeba przyznać. Ale warto. To klasyk, poza tym dwujęzyczne wydanie w moim przypadku pobudziło do rozwoju dawno zasiane ziarenko i... zaczęłam się uczyć chińskiego. Ciekawe do czego ta książka może zainspirować innych :)

Historia przeczytana ze znajomością odpowiedniego kontekstu, staje się przejmującym osądem autora wobec natury własnej ojczyzny.

Historia przeczytana ze znajomością odpowiedniego kontekstu, staje się przejmującym osądem autora wobec natury własnej ojczyzny.

Dziwna opowieść bez wyraźnej puenty.

Dziwna opowieść bez wyraźnej puenty.