Ocenę wystawiam baaardzo subiektywną (wiem wiem, - a jaka ocena nie jest subiektywna), bo trudno zachować dystans w stosunku do książki, której autor nawiązał do mojego cyklu artykułów z Kuriera Szczecińskiego robiąc przy okazji świetną reklamę gazecie, w której zarabiam na chleb. ;) Przyznam, że z nieukrywaną satysfakcją dostrzegłem swoje nazwisko wśród przypisów. Tym bardziej, że wspomniany cykl był później kopiowany przez innych autorów, którzy niespecjalnie trudzili się, żeby podać źródło swoich "odkryć". A Leszek Herman zachował się po prostu jak należy, a kurierowe śledztwo uczynił wątkiem swojej powieści. Czytałem więc całość z poczuciem ogromnej satysfakcji.

Zawsze sądziłem, że sprawa relikwiarza świętej Korduli jest historią, która jest doskonałym materiałem na książkę. Sam rozmyślałem, że akcję takiej powieści należy umieścić w dramatycznych czasach końca II wojny światowej (wtedy, gdy kamieńskie skarby przepadły), ale musiałby się zabrać za to ktoś dobrze znający realia tamtych czasów. A przecież można było prościej... Można przecież przeprowadzić śledztwo dzisiaj, dokładnie tak jak ja i moi znajomi dwa lata temu, a obok stworzyć jakąś mroczną historię, która przyciągnie Czytelnika. Tak też zrobił L. Herman. Ale siłą jego powieści - tak naprawdę - nie jest ani śledztwo w sprawie kamieńskich skarbów ani gorączkowe próby głównej bohaterki napisania artykułu o czarownicach wedle absurdalnych wskazówek przełożonych. Nie jest nią także sprawa tajemniczego zabójcy. Siłą tej opowieści jest zestawienie przeszłości z teraźniejszością. L. Herman komentuje dzisiejsza "Biblią diabła" tak naprawdę sytuację polityczną, społeczną i zdaje się wskazywać, że demony wracają, że historia się powtarza. I chociaż w książce nie pada nazwa żadnej partii, to dość łatwo odgadnąć, którzy zachodniopomorscy politycy posłużyli jako wzór dla niektórych postaci. Książkę dobrze się czyta. Ale tutaj znowu trudno zachować mi dystans. Bohaterowie L. Hermana chadzają podobnymi ścieżkami jak ja, mają podobne poglądy na sprawy polityczne i społeczne (przynajmniej ci, których L. Herman trzyma stronę, co jest dość łatwo dostrzegalne), wykonują ten sam zawód, a poza tym czytają "Kurier"... No sami rozumiecie, że nie mogę obiektywnie ocenić tej książki. ;)

Ocenę wystawiam baaardzo subiektywną (wiem wiem, - a jaka ocena nie jest subiektywna), bo trudno zachować dystans w stosunku do książki, której autor nawiązał do mojego cyklu artykułów z Kuriera Szczecińskiego robiąc przy okazji świetną reklamę gazecie, w której zarabiam na chleb. ;) Przyznam, że z nieukrywaną satysfakcją dostrzegłem swoje nazwisko wśród przypisów. Tym...