Znakomita. Poruszająca trudne, bolesne tematy lektura.
Rodzina, matka, ojciec, dzieci, wnuki. I Ona-pokrzywdzona, której udało się odejść. Do momentu, kiedy trzeba jednak wrócić, by pokazać rodzinie, że dalej się jest jej członkiem, ale na swoich zasadach, bo poprzez wyrządzoną w niej krzywdę. Spadek, spuścizna po rodzicach, która pokazuje, ile dla niech znaczyliśmy. Czy sprawiedliwie oznacza równo? Powrót do rodziny poprzez przymusową konfrontację z testamentem oznacza powrót do tego, co się w niej przeżyło, co się z niej zapamiętało, co się przez nią wyparło, od czego uciec się nie da. W spadku dostajemy nie tylko dobra materialne, ale cały bagaż emocji, doświadczeń, radości, bólu i konsekwencji naszych późniejszych wyborów.
Dla mnie bardzo dobre podejście do tak trudnego tematu. Bohaterka -"spętana głupim dzieciństwem", która przemawia do nas ustami skrzywdzonego dziecko zamkniętego w dorosłej kobiecie. I fakt, że nawet przepracowana krzywda, w pewnych sytuacjach życiowych otwiera szybko i prosto jak suwak w kurtce, wydawałoby się, zabliźnione rany. Mocna książka.
"Czasami jest za późno. Czasami niemożliwe jest naprawienie, czasami jest nienaprawialne."

Znakomita. Poruszająca trudne, bolesne tematy lektura.
Rodzina, matka, ojciec, dzieci, wnuki. I Ona-pokrzywdzona, której udało się odejść. Do momentu, kiedy trzeba jednak wrócić, by pokazać rodzinie, że dalej się jest jej członkiem, ale na swoich zasadach, bo poprzez wyrządzoną w niej krzywdę. Spadek, spuścizna po rodzicach, która pokazuje, ile dla niech znaczyliśmy. Czy...