Tak skromnej osoby jak bohaterka tej książki trudno szukać we współczesnym świecie. Miała życie ciekawe, czasem trudne do zniesienia ale żyła i żyje z godnością i niesłychaną skromnością. W czasach gdy celebryci o swym miałkim życiu informują trzy razy dziennie, ta Pani nie ma czasu ani chęci opowiadać o swoim życiowym bohaterstwie: w czasie II wojny, w czasach Solidarności i teraz przy boku Wałęsy. Piękna książka!

Tak skromnej osoby jak bohaterka tej książki trudno szukać we współczesnym świecie. Miała życie ciekawe, czasem trudne do zniesienia ale żyła i żyje z godnością i niesłychaną skromnością. W czasach gdy celebryci o swym miałkim życiu informują trzy razy dziennie, ta Pani nie ma czasu ani chęci opowiadać o swoim życiowym bohaterstwie: w czasie II wojny, w czasach Solidarności...

Świetna książka. Nietuzinkowa bohaterka, która opowiada o swoim życiu, długim i barwnym. Nie rozpóamiętuje dramatycznych chwil, wspomina dobre momenty, chwile szczęścia. Joanna Penson to dama dyskretna, obdarzona poczuciem humoru i dystansem do siebie.

Świetna książka. Nietuzinkowa bohaterka, która opowiada o swoim życiu, długim i barwnym. Nie rozpóamiętuje dramatycznych chwil, wspomina dobre momenty, chwile szczęścia. Joanna Penson to dama dyskretna, obdarzona poczuciem humoru i dystansem do siebie.

Ostatnio głośno jest o Lechu Wałęsie, poniekąd za sprawą filmu z Robertem Więckiewiczem w roli głównej, który niedawno wszedł do kin i wywołał niemały szum w kraju. Choć zdania są podzielone, jedno trzeba przyznać. Lech Wałęsa jest postacią już chyba historyczną za sprawą swej przeszłości, nagrody Nobla i dokonań. Jednak w jego otoczeniu jest ktoś równie ważny, godny uwagi i z bogatym życiorysem. Właśnie ta osobą zajmę się dzisiaj dzięki recenzji książki "Było więc minęło. Joanna Penson, dziewczyna z Ravensbruck, kobieta Solidarności, lekarka Wałęsy".
Autorem książki jest Remigiusz Grzela. Na swoim koncie ma ponad dwadzieścia książek i mnóstwo wierszy. Jest poetą, prozaikiem i dramaturgiem. Bohaterką książki zainteresował się, albo i w ogóle poznał przypadkiem. Miał napisać książkę o Wałęsie, a spotkał w jego otoczeniu "materiał" na wspaniałą biografię. Po raz kolejny okazało się, że każdy skrywa fascynującą przeszłość, często dramatyczną, ale wartą opowiedzenia i będąc po lekturze, mogę z całą pewnością i szczerością zapewnić, że ta książka właśnie taka jest.
Joanna Penson to kobieta, której historia mogłaby posłużyć za scenariusz filmowy. W wieku 20 lat została żołnierzem Związku Walki Zbrojnej w Warszawie. Wtedy też aresztowało ją Gestapo, zamknięto ją na Pawiaku, a następnie w obozie koncentracyjnym w Ravensbruck. wyszła z niego cało w roku 1945 i zatrudniła się w Klinice chorób Nerek, kilka lat później. W latach 1980-19991 została ordynatorem na oddziale w Szpitalu wojewódzkim w Gdańsku. Gdy rozpoczęły się strajki w stoczni Gdańskiej, była jednym z lekarzy służącym swoją pomocą. W latach 1980-1991 była osobistym lekarzem i tłumaczem Lecha Wałęsy, W czasie stanu wojennego ukrywała w swym mieszkaniu działaczy Ruchu Młodej Polski. Pracowała także charytatywnie i była kolporterką podziemnych wydawnictw, za co została aresztowana na kilka dni. Od 1991 roku przebywa na emeryturze, a od 2006 pracuje jako wolontariusz w biurze Wałęsy. Została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu odrodzenia Polski.
Książka napisana jest w formie wywiadu, co moim zdaniem jest ogromnym plusem, bo tego typu treści znacznie lepiej docierają do czytelnika, kiedy opowiada je ich bohaterka. Gdyby autor napisał ją jako reportaż czy zwyczajną biografię, byłaby ona trudniejsza i cięższa. Nie jest to jednak wywiad wlokący się, czy nudny. Pytania są rzeczowe i konkretne. Joanna Penson odpowiadając wspomina swoje traumatyczne losy z młodości, a oprócz trudów i cierpień jakich przysporzyła jej wojna, doświadczyła także wielu osobistych bolesnych wydarzeń. Opowiedziała o swoich relacjach z bratem, które choć nie były wzorowe, opierały się na sympatii. Zarówno jego jak i swego męża, straciła przez nowotwór, którego obaj doświadczyli. O jej bracie Krzysztofie, który także brał udział w wojnie, a potem był felietonistą, napisano książkę zawierającą jego wszystkie artykuły. Bohaterka opisuje także walkę o przetrwanie i emocje jakie odczuwała będąc w obozie, relacje ze strażniczkami i innymi więźniarkami. Czytając nie sposób odczuwać smutku czy współczucia, ale i zdumieni, bo pomimo wielu tragedii, Penson pozostała optymistyczną, silną i energiczną kobietą. Taka jest do dzisiaj i taką się ją czuje czytając książkę.
Myślę, że warto przeczytać tą biografię, bo jet po prostu wartościowa i ciekawa, a dodatkowo zawiera także wywiad z Lechem Wałęsą. To na pewno interesująca pozycja dla wszystkich zainteresowanych ta tematyką i choć ja nie interesuję się zbytnio polityką i postacią Wałęsy, to jednak historia jego osobistej lekarki naprawdę mnie wciągnęła.

Ostatnio głośno jest o Lechu Wałęsie, poniekąd za sprawą filmu z Robertem Więckiewiczem w roli głównej, który niedawno wszedł do kin i wywołał niemały szum w kraju. Choć zdania są podzielone, jedno trzeba przyznać. Lech Wałęsa jest postacią już chyba historyczną za sprawą swej przeszłości, nagrody Nobla i dokonań. Jednak w jego otoczeniu jest ktoś równie ważny, godny uwagi...

Nie musiało być opisu Ich związania się ze sobą. Bez tego książka była tak poruszająca, że jestem pod jej ogromnym wrażeniem. Dobrze, że autor jednak się uparł ją napisać... I dobrze, że uparł się pisać o wszystkich rozdziałach Jej życia, bo obrona legendy Wałęsy to chyba najmniej ciekawa część... Mnie skłoniła do refleksji... Ode mnie podziękowania dla pani Penson, że dała nam trochę z siebie...

Nie musiało być opisu Ich związania się ze sobą. Bez tego książka była tak poruszająca, że jestem pod jej ogromnym wrażeniem. Dobrze, że autor jednak się uparł ją napisać... I dobrze, że uparł się pisać o wszystkich rozdziałach Jej życia, bo obrona legendy Wałęsy to chyba najmniej ciekawa część... Mnie skłoniła do refleksji... Ode mnie podziękowania dla pani Penson, że dała...

Przedstawiam bohaterkę tej biografii na podstawie Wikipedii:
Joanna Muszkowska-Penson (ur. 25 października 1921 w Warszawie – polska lekarka i wykładowczyni akademicka, profesor nauk medycznych, działaczka opozycji w okresie PRL, bliska współpracowniczka Lecha Wałęsy.
W 1940 została żołnierzem Związku Walki Zbrojnej. W marcu 1941 zatrzymana i osadzona na Pawiaku, we wrześniu tegoż roku osadzona w niemieckim obozie koncentracyjnym Ravensbruck, skąd została wyzwolona w kwietniu 1945. W 1950 ukończyła studia na Akademii Medycznej w Łodzi. Zdobyła wszystkie stopnie naukowe i tytuł profesora pracując w AM w Gdańsku. W sierpniu 1980 wspierała strajkujących stoczniowców. W latach 80. była także osobistym lekarzem i tłumaczem Lecha Wałęsy. W 1991 przeszła na emeryturę i wyjechała do córki, do Glasgow. W 2006 powróciła do Polski, podjęła pracę w biurze Lecha Wałęsy
W przedmowie do tej niby biografii, jej bohaterka – Joanna Muszkowska -Penson mówi jaki cel jej przyświecał w tworzeniu tej książki (s. 11):
"Od roku 1980, przez cały okres walki, byłam lekarzem i tłumaczem Lecha Wałęsy, a od 2006 roku pracuje w charakterze wolontariusza w jego gdańskim biurze. To dlatego tak bardzo często towarzyszyłam jego działalności publicznej. To, co mam na ten temat do powiedzenia, nie jest głosem zainteresowanego swoją rolą polityka, ale głosem przedstawicielki społeczeństwa, a ściśle biorąc, gdańszczanki, dla której walka 'Solidarności' stanowiła drugą w życiu walkę o niepodległość.
Według moich obserwacji bez Wałęsy ta walka nie byłaby zwycięska. Perfekcyjnie wykonał swoje zadanie, a brak wdzięczności niektórych potomnych jest niezrozumiały.
Celem moim jest odzyskanie sprawiedliwości dla Wałęsy. Bez tego historia staje się nieprawdziwa"
Wyjaśnia to, użycie przeze mnie określenia "niby". Znowu nabałaganiłem, bo chcę lecieć do przodu, a muszę wpierw o autorze.
Remigiusz Grzela (ur. 1977),jeszcze młody, a nader aktywny, i w teatrze, i w poezji, i w prozie. Zajrzyjcie, Państwo do Wikipedii, a ja przedstawiam tylko listę jego książek, by potwierdzić, że mamy do czynienia z rutyniarzem, w pozytywnym znaczeniu:
Autor i współautor książek:
Rozum spokorniał – Rozmowy z twórcami kultury (2000),
Nauka a polityka – Dziwne losy filozofii prawa w Polsce (2001, 2010),
Chełmska 21 (2001),
Bagaże Franza K. czyli podróż której nigdy nie było (2004) – książka faktu opowiadająca o żydowskich aktorach zaprzyjaźnionych z Franzem Kafką oraz kobiecie jego życia – Dorze Diamant,
Psychotest, czyli antologia dramatów na temat HIV/AIDS (2005).
Bądź moim Bogiem (2007) – powieść, wydawnictwo WAB
Oczy Brigitte Bardot (2008) – dramat, wydawnictwo Teatru Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego
Hotel Europa. Rozmowy (2009) – Wyd. Prószyński i S-ka
Spełniony. Z Marianem Kociniakiem rozmawia Remigiusz Grzela (2010) – Wydawnictwo Trio i Teatr Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego
Wolne (2012) - rozmowy, Wydawnictwo Krytyki Politycznej
Było, więc minęło. Joanna Penson - dziewczyna z Ravensbruck, kobieta Solidarności, lekarka Wałęsy (2013) - PWN
Złodzieje koni (2014) - powieść, Wydawnictwo Studio Emka
Wybór Ireny (2014) - biografia Ireny Gelblum/Waniewicz/Conti Di Mauro - PWN
Obecność. Rozmowy (2015)
To, co najważniejsze. Irena Jun i Stanisław Brudny. Rozmowy - Wydawnictwo Teatru Studio (2015)
Krafftówna w krainie czarów. Z Barbarą Krafftówną rozmawia Remigiusz Grzela (2016) - Prószyński i S-ka.

No i z notki "Od autora" dowiadujemy się, że wszystko zaczęło się od wywiadu Grzeli z Wałęsą. Wywiad przeprowadził, dla "Zwierciadła", a teraz umieścił w tej książce jako pierwszy rozdział, a w drugim - rozmawia z Penson na temat tegoż. Tak, ze biografia zaczyna się od trzeciego, jest arcyciekawa i gorąco ją polecam.
Ja natomiast muszę skupić się na sprawie, według Penson i mnie, ważniejszej - obronie Wałęsy.
Jest to zarazem spełnienie życzenia skromnej pani Joanny Penson, która uważa podobnie jak ja, że opluwanie, zgodnie z regułą sformułowaną przez Norwida, każdego wybitnego Polaka, w przypadku Wałęsy jest karygodne. Dodam, że jest wyjątkowo szkodliwe dla Polski, bo nikt na całym świecie nie może zrozumieć narodu, który wygłasza negatywne opinie o najpopularniejszym swoim przedstawicielu; faktycznie j e d y n y m Polaku wszystkim znanym.
Tak więc, poza biografią, książka ta jest świadectwem Wałęsy wystawionym mu przez nobliwą lekarkę jego ciała i duszy. W żadnym przypadku nie jest to odpowiedź na publikacje funkcjonariuszy IPN, bo w szambie nurzać się nie warto, a że Wałęsa obecnie (styczeń 2016) wyzywa ich na publiczny pojedynek, to jego decyzja, którą oceniam sceptycznie.
Grzelak w notce "Od autora" cytuje otrzymane od Penson "dwie spięte spinaczem kartki własnoręcznie podpisane". Oto ich treść:
"Lech Wałęsa jako robotnik, który protestował przeciwko rządom w państwie, mieniącym się państwem robotników, był idealnym przywódca "Splidarności". Jego osobiste zalety potwierdzały ten wybór, który dokonał się samoistnie, w momencie wybuchu strajku. Był Wałęsa mówcą charyzmatycznym, który jako jedyny umiał przekonywać najpierw robotników, a potem caly naród, zarówno do pokojowej walki, jak i do wielu innych decyzji.
Lech Wałęsa w ciągu paru pierwszych dni strajku zyskał zaufanie i uwielbienie dziesieciu milionów ludzi, a równocześnie stał się najbardziej prześladowanym i oczernianym człowiekiem przez SB.
Wraz z "Solidarnością" Lech Wałęsa osiągnął zamierzony cel. Pokonano, pomimo przeogromnej różnicy sił i możliwości, stronę rządową i zmuszono ją do oddania władzy "Solidarności".
Piszę to, choć wie to cały swiat, łącznie z Komitetem Noblowskim oraz ze wszystkimi politykami tamtej doby.
Napawa zdumieniem wrażenie, że nie wszyscy wiedzą to w Polsce. Mówi się tu o jakiejś "zdradzie" czy "winie". Trudno to zrozumieć, szczególnie gdy mówią to ludzie, których w tych czasach nie było na swiecie lub którzy byli wtedy dziećmi. Zdaje się, ze oni nic nie rozumieją z grozy ustroju komunistycznego i odwagi koniecznej do przewodzenia protestowi w owych czasach. Wydaje się, ze powodem oczerniania Wałęsy może być tylko zawiść, zazdrość lub głupota.
Joanna Muszkowska – Penson"

Oczywiście, jestem tego samego zdania i dlatego tyle wysiłku włożyłem w przepisanie oświadczenia.

Przedstawiam bohaterkę tej biografii na podstawie Wikipedii:
Joanna Muszkowska-Penson (ur. 25 października 1921 w Warszawie – polska lekarka i wykładowczyni akademicka, profesor nauk medycznych, działaczka opozycji w okresie PRL, bliska współpracowniczka Lecha Wałęsy.
W 1940 została żołnierzem Związku Walki Zbrojnej. W marcu 1941 zatrzymana i...

Książka dedykowana tym, którzy zatracili się w obecnej erze konsumpcjonizmu.W ramach odbudowy osobowości i człowieczeństwa!

Książka dedykowana tym, którzy zatracili się w obecnej erze konsumpcjonizmu.W ramach odbudowy osobowości i człowieczeństwa!

Metafizyczny tytuł otwiera niezwykłą historię życie wyjątkowej osobowości, której młodość skradła wojna a dorosłość - solidarna walka o lepsze jutro.

Joanna Person nieśmiało wybiera wspomnienia, niektóre zagłusza, tymi lepszymi... bo

"Kiedy życie jest tak strasznie długie jak moje, to składa się z oddzielnych rozdziałów, bardzo często niemających ze sobą żadnego związku. Mam świadomość, że przeżyłam wszystko, co mogłam przeżyć. Wszystko, co najlepsze przeżyłam".

Przyjemność obecności nie mija, a prawdziwe uczucia zostają...
Tak jak cała ta niezwykła opowieść.

Drogowskazem na całe życie Pani Profesor jest wiersz Rudyarda Kiplinga JEŻELI - najpiękniejszy, jaki do tej pory czytałam!

Książka przybliża do świata osób najstarszych w rodzinie, daje argumenty dla twórczej rozmowy. Dziękuję


P.S. 《 Starość to coś pomiędzy lenistwem a słabością 》
Pani Profesor - obiecuję sprawdzić ;-)

Metafizyczny tytuł otwiera niezwykłą historię życie wyjątkowej osobowości, której młodość skradła wojna a dorosłość - solidarna walka o lepsze jutro.

Joanna Person nieśmiało wybiera wspomnienia, niektóre zagłusza, tymi lepszymi... bo

"Kiedy życie jest tak strasznie długie jak moje, to składa się z oddzielnych rozdziałów, bardzo często niemających ze sobą żadnego związku....

Książka ma dwóch bohaterów. Pierwszym z nich jest Lech Wałęsa, którego raczej nie trzeba nikomu przedstawiać. Drugim bohaterem jest Joanna Muszkowska-Penson.

Ta niezwykle skromna osoba może pochwalić się bogatym życiorysem. Urodzona w 1921 roku w Warszawie swoje późniejsze życie związała najpierw z Łodzią, a następnie z Wybrzeżem. I w Warszawie, i w Gdańsku walczyła o lepszą Polskę. Robiła to, co według niej należało robić, nie myśląc o orderach. Bo przecież nic takiego nie robiła… Tak mówi sama o sobie. Całe szczęście Remigiusz Grzela nie daje zbić się z tropu i rozmowę z panią Penson prowadzi w taki sposób, aby przybliżyć czytelnikowi te nieistotne i zwyczajne sprawy.

Mając 18 lat, w 1940 roku, wstąpiła w szeregi Związku Walki Zbrojnej, bo chciała walczyć o wyzwolenie okupowanej ojczyzny. Chciała dołożyć swoją cegiełkę do walki o wolność swoją, swoich bliskich i swojego kraju. W 1941 roku wpadła w ręce Gestapo. Przeszła gehennę najpierw Pawiaka, a później obozu koncentracyjnego Ravensbruck. Dla mnie zaskoczeniem było to, w jaki sposób opowiada o obozowej rzeczywistości. Z jednej strony daje świadectwo strasznych doświadczeń, brutalności i potworności. Z drugiej strony wspomina sporą grupę życzliwych ludzi, którzy wraz z nią dzielili okrutny los, a dzięki którym zdołała przetrwać obóz. Była tam przecież aż do wyzwolenia obozu w 1945 roku! Została okradziona ze swojej młodości. Cztery lata spędziła w miejscu tak niewyobrażalnie okrutnym! A mimo wszystko potrafi skupić się na tym, co dobre. Myślę, że tak może postąpić człowiek o silnym charakterze i silnej psychice. W bardzo ciepłych słowach wypowiada się o swojej obozowej matce, która chroniła ją jak mogła. A były dla siebie przecież zupełnie obce.

Czterdzieści lat później, w 1980 roku, znowu przystąpiła do walki. Nie zważając na represje  i szykany wspierała strajkujących stoczniowców. Nie odmawiała pomocy temu, kto znalazł się w potrzebie. Narażając własne życie udzielała schronienia opozycjonistom. Nie raz wykazała się uporem, wytrwałością i odwagą. Zdaje się, że nie dbała o to, iż angażując się w działalność opozycyjną może stracić wszystko. Czterdzieści lat po swoim pierwszym aresztowaniu przez hitlerowców została aresztowana po raz drugi. Tym razem przez Polaków. Wtedy nikt nie mógł jej pomóc. Teraz była szanowanym w swoim środowisku lekarzem i to ją uratowało.

Joanna Muszkowska-Penson opowiada o sobie jakby od niechcenia. Cały czas zadaje pytanie, dlaczego rozmowa dotyczy jej osoby, przecież powinna dotyczyć Szefa. Celowo umniejsza swoje zasługi, jakby nie chciała wysuwać się na pierwszy plan. Przecież na pierwszym planie powinien być Szef. Owszem, wspomina o swoich motywacjach, które zdecydowały o tym, że podjęła walkę najpierw z niemieckim okupantem, a później ze znienawidzonym systemem komunistycznym. Ale przecież teraz powinna opowiadać o motywacji, dzięki której cały czas broni Szefa. A tym Szefem jest Lech Wałęsa.

Pani Joanna barwnie opowiada o swojej przygodzie z Solidarnością i jej przywódcą. Mówi nie tyle o Wałęsie – działaczu, Wałęsie - polityku, co o Wałęsie – człowieku. I muszę przyznać, że opowiada niesłychanie ciekawie. Otwiera oczy na rzeczywistość, w której przyszło funkcjonować Polakom po wojnie. A jak wiemy nie dla wszystkich ta rzeczywistość była kolorowa. Zwraca uwagę na czyhające na opozycjonistów zagrożenia. W życiu nie pomyślałabym, że w czasie strajku w stoczni pilnowany był kocioł z zupą w obawie przed otruciem ich, a przede wszystkim w obawie przed otruciem Szefa. Podkreśla charyzmę i inteligencję Szefa, a nader wszystko jego niesamowitą intuicję i odwagę.

I krytycy mogą sobie mówić, że ta książka to pean na cześć Lecha Wałęsy. Nie zapominajmy tylko o tym, że ten pean tworzy osoba, która w kluczowych momentach była przy Wałęsie i dla której jest bohaterem. I ma do tego prawo.

Pani Joanna sama kilka razy kładzie nacisk na to, że teraz jej głównym zadaniem jest bronić Szefa. Sama doskonale wie, jakimi metodami działała SB i jak umiejętnie potrafiła przeprowadzać różnego rodzaju prowokacje. Przyznam szczerze, że czytając tę książkę zdałam sobie sprawę z kilku ważnych rzeczy. Łatwo jest oceniać innych z pespektywy czasu. Łatwo jest oczerniać innych, nawet gdy brakuje wiedzy na dany temat. Łatwo jest zapominać o tym, dzięki komu w Polsce zapanowała upragniona i długo wyczekiwana wolność. Prawdziwa wolność.

https://monikaolgaczyta.blogspot.com/

Książka ma dwóch bohaterów. Pierwszym z nich jest Lech Wałęsa, którego raczej nie trzeba nikomu przedstawiać. Drugim bohaterem jest Joanna Muszkowska-Penson.

Ta niezwykle skromna osoba może pochwalić się bogatym życiorysem. Urodzona w 1921 roku w Warszawie swoje późniejsze życie związała najpierw z Łodzią, a następnie z Wybrzeżem. I w Warszawie, i w Gdańsku walczyła o...

Bardzo ciekawa rozmowa z Joanną Muszkowską-Penson, osobą niezwykle skromną, której zdaniem jej życie nie zasługuje na książkę. Ale to absolutnie nieprawda i dobrze, że autor wykazał się w tym względzie determinacją i uporem.

Przyczynkiem do przeprowadzenia tej rozmowy i spisania wspomnień Pani Joanny, był wywiad, jaki autor książki, przeprowadził z Lechem Wałęsą z okazji 30 rocznicy przyznania mu Pokojowej Nagrody Nobla. Wówczas Biurem Lecha Wałęsy kierowała właśnie Joanna Penson, która wywarła na autorze niekłamane wrażenie i dlatego podjął zabiegi w kierunku napisania książki o niej samej. Nie było łatwo przekonać Joannę Penson do tego projektu, ale wreszcie, po wielu miesiącach, wyraziła ostrożną zgodę.

Opowiedziała nie o wszystkim, niektóre bardzo osobiste i intymne rzeczy pozostały w jej pamięci, ale i tak jej wspomnieniami i przeżyciami można by obdarzyć wiele osób. O czym mowa w tej książce, zdradza już sam tytuł.
Losy Joanny Penson były i nadal są niezwykle ciekawe i pasjonujące. Mimo wielu przeżyć pozostała kobietą skromną i przekonaną, że jest wiele osób, które bardziej niż ona zasługują na uwagę, spisanie ich historii, chociażby jej Szef, jak nazywa Lecha Wałęsę. Joanna Penson podczas wielu rozmów z autorem, ukazała czytelnikom swoje niezwykłe i bogate w traumatyczne doświadczenia życie. Pokazała nam rzeczywistość, w której żyła, historię, której była świadkiem, i tę wojenną i tę współczesną. Nie idealizowała swojej osoby; dzieliła się odczuciami, wrażeniami, opowiadała historię tamtych dni.

Bardzo ciekawa rozmowa z Joanną Muszkowską-Penson, osobą niezwykle skromną, której zdaniem jej życie nie zasługuje na książkę. Ale to absolutnie nieprawda i dobrze, że autor wykazał się w tym względzie determinacją i uporem.

Przyczynkiem do przeprowadzenia tej rozmowy i spisania wspomnień Pani Joanny, był wywiad, jaki autor książki, przeprowadził z Lechem Wałęsą z okazji...

To byla fascynujaca lektura. Nie spodziewalam sie, ze tak mnie ta ksiazka pochlonie. Historia zycia Joanny Penson - kobiety bardzo skromnej, ktora nie lubi mowic o sobie, a jednak, kiedy zaczyna swoja opowiesc, czlowiek nie chce przestac sluchac. Duzo przezyla w swoim bardzo dlugim zyciu. Urodzila sie w 1921 roku w Warszawie w rodzinie inteligenckiej. Jest profesorem nauk medycznych, bliska wspolpracowniczka Lecha Walesy, pisarka i lekarka. Zna biegle francuski. W okresie PRL byla dzialaczka opozycji, a jeszcze wczesniej w czasach II wojny swiatowej zolnierzem Zwiazku Walki Zbrojnej, za co w 1941 roku trafila na Pawiak, a nastepnie do obozu koncentracyjnego w Ravensbruck, skad zostala wyzwolona w 1945 roku. Warto o niej wiecej poczytac, bo to bardzo dzielna i madra kobieta. Polecam zajrzec do tej ksiazki, jesli interesuja was losy wiezniow obozow koncentracyjnych, czasy II wojny swiatowej, PRL czy Solidarnosci. Bardzo wiele dowiedzialam sie z tej ksiazki o Lechu Walesie, o stoczniowcach, o komunie.
Moge Was zapewnic, ze nie bedziecie sie nudzic. Poznacie historie Polski od czasow wojny opowiedziana slowami kobiety, ktora w tym roku obchodzic bedzie swoje 98 urodziny.

To byla fascynujaca lektura. Nie spodziewalam sie, ze tak mnie ta ksiazka pochlonie. Historia zycia Joanny Penson - kobiety bardzo skromnej, ktora nie lubi mowic o sobie, a jednak, kiedy zaczyna swoja opowiesc, czlowiek nie chce przestac sluchac. Duzo przezyla w swoim bardzo dlugim zyciu. Urodzila sie w 1921 roku w Warszawie w rodzinie inteligenckiej. Jest profesorem nauk...