Anna Arno

Paul Celan – poeta o żydowskich korzeniach, urodzony co prawda w Rumunii, ale na zrębach monarchii austro-węgierskiej, w której to duchu, kulturze oraz najważniejszym dla jego późniejszej twórczości - w języku, został wychowany. Tułacz, któremu i to miejsce, lat dzieciństwa i młodości zostało odebrane, bo po drugiej wojnie światowej Czerniowce – stolica Bukowiny trafia do Ukraińskiej SRR. Poeta ostatecznie decyduje się na emigrację do Francji, ale już na zawsze towarzyszy mu poczucie straty „swojego” miejsca na ziemi. Zamknięty w swym poetyckim rozumieniu rzeczywistości, nazywany lirycznym odpowiednikiem Kafki i Chagalla. Nie zawsze właściwie był pojmowany i rozumiany. Anna Arno stanęła na wysokości zadania i wykonała imponującą kwerendę, by móc pokazać bohatera swojej biografii wielowymiarowo. Mnie najbardziej podobała się pierwsza faza życia Celana. Ta, jeszcze przed emigracją do Francji. Ta, która ukształtowała go jako poetę. Później bowiem robi się bardzo smutno i neurotycznie, do tego stopnia, że ten nastrój smutnej niemocy udziela się czytelnikowi. Warta poznania postać poety, który ze względu na język swojej poezji, którą pisał po niemiecku, doskonale znany i nagradzany w Niemczech, niekoniecznie zaś we Francji, gdzie pracował jako skromny tłumacz i lektor w École normale supérieure. WYZWANIE CZYTELNICZE IV 2023 Przeczytam (auto) biografię