To moje drugie podejście do "Siewcy burzy" Toma Lloyda, i tym razem o wiele bardziej udane. Wiedząc już, czego mogę się spodziewać, byłam przygotowana na wielowątkowość i rozmach, z jakim autor rozpoczął swój cykl. "Siewca burzy" może bowiem bez wstydu stanąć obok największych serii fantasy, takich jak choćby "Koło Czasu" Roberta Jordana czy "Archiwum burzowego światła" Sandersona.

Lord Bahl przez wiele lat rządził królestwem Farlanu, najpotężniejszym spośród siedmiu plemion, gdy bóg burzy Nartis naznacza jego następcę: kranna Isaka. Wiele przepowiedni mówi o Isaku jako o Zbawcy, lecz jak to z przepowiedniami bywa, są one niejasne i trudne do interpretacji. Wraz z naznaczeniem Isaka coraz więcej potęg i mocy budzi się w różnych częściach świata, starożytne artefakty powracają w ręce ludzkości, i coraz silniejsze staje się oddziaływanie Cienia.

Na plus powieści Lloyda mogę policzyć świetnie zarysowanych bohaterów, wielowątkową fabułę, niezliczone intrygi i spiski, oraz kluczową rolę magii i bogów, którzy działają przez swoich Wybranych. W "Siewcy burzy" naprawdę wiele się dzieje, nie można narzekać na nudę. W dodatku świat przedstawiony ma bardzo bogatą historię, której ciągle mi mało, nie mówiąc już o rozmaitych rasach, którym chętnie przyjrzałabym się bliżej.

Na minus - kiepskie polskie tłumaczenie, niektóre zdania mają problem ze składnią, ciężko jest zrozumieć ich sens, nie mówiąc już o raczej nieszczęsnym tłumaczeniu niektórych pojęć. Np. "Scion" jest przetłumaczony jako potomek, mamy więc w książce takie kwiatki: "Potomku Volaha, jeśli znajdziesz okazję, by dołączyć do potomka Lomina, uczyń tak". Tymczasem Volah i Lomin to są miasta i w tym kontekście lepiej brzmiałoby np. "dziedzic", niż "potomek". Tłumaczka wiele określeń potraktowała niestety zbyt dosłownie.

Pomimo niedoskonałości tłumaczenia "Siewca burzy" otrzymuje ode mnie 7 gwiazdek - książka bardzo dobra. Od razu sięgam po drugi tom, mam tylko nadzieję, że autor nie pogrzebie się w multum wątków, jakie rozpoczął w części pierwszej. Dzieliłby wtedy los ze wspomnianym już "Kołem Czasu", które bardzo lubię, ale które rozrosło się do kolosalnych wręcz rozmiarów.

To moje drugie podejście do "Siewcy burzy" Toma Lloyda, i tym razem o wiele bardziej udane. Wiedząc już, czego mogę się spodziewać, byłam przygotowana na wielowątkowość i rozmach, z jakim autor rozpoczął swój cykl. "Siewca burzy" może bowiem bez wstydu stanąć obok największych serii fantasy, takich jak choćby "Koło Czasu" Roberta Jordana czy "Archiwum burzowego...