Ostatnio chyba szukam ideału. Książki, w której zakocham się od pierwszego wejrzenia, a uczucie to będzie wzrastać we mnie po każdej kolejnej przeczytanej stronie. A tu był zwykły romans. Początkowa euforia (nazwisko autora, szereg pozytywnych opinii) przeszła w rutynę (byle do końca), a zakończyła się zwyczajnym "było - minęło".
Do tej pory miałam mały kontakt z Murakamim. Ale w pamięci miałam utwory, które wywarły na mnie wrażenie. Dlatego z optymizmem sięgnęłam po tę pozycję. Szybko poczułam niedosyt i rozczarowanie.
Niespełnione młodzieńcze zauroczenie to temat banalny, fakt. Ale to dobry materiał na sukces. Trzeba tylko umiejętnie stworzyć postaci i akcję. O ile w tej drugiej sprawie coś się pojawiało, to pierwsza kwestia dla mnie była słaba. Akcji samej w sobie było mało, ale pojawiały się tzw. momenty. Szybciej przerzucałam kartki, ciekawa ich wyjaśnienia. Czy dziewczyna w czerwonym płaszczu to ona? Co ukształtowało Shimamoto? Jak zmieni się ich dotychczasowe życie? Te chwile szybko mijały.
Może nie potrafiłam wczuć się w postaci. Może czytałam ją w złym czasie. Może... Dla mnie postaci były słabe, bez wyrazu. Zamiast mgły tajemnicy i odciśniętego piętna życia widziałam ciepłe kluchy. Aż mnie zemdliło od ciągłego niezdecydowania, banalnych dylematów.
Nie tego oczekiwałam i tyle. Za to chętnie odświeżę pamięć i wrócę do tych pozycji, przez które obdarzyłam autora szacunkiem.

Ostatnio chyba szukam ideału. Książki, w której zakocham się od pierwszego wejrzenia, a uczucie to będzie wzrastać we mnie po każdej kolejnej przeczytanej stronie. A tu był zwykły romans. Początkowa euforia (nazwisko autora, szereg pozytywnych opinii) przeszła w rutynę (byle do końca), a zakończyła się zwyczajnym "było - minęło".
Do tej pory miałam mały kontakt z...