Joanna Siedlecka zebrała mnóstwo informacji, relacji i opowieści o Gombrowiczu. Bardzo sprawnie je zredagowała i podała czytelnikowi jak wykwintne danie z dodatkiem wielu zdjęć i listów. Są takie potrawy, które po kilku pierwszych kęsach nie robią na nas większego wrażenia, a po jakimś czasie doprowadzają do kulinarnej ekstazy. Podobnie jest z lekturą tej książki. Początkowo jakoś tak mało Gombrowicza w Gombrowiczu. Ciągle nowe imiona, ciotki, "wujki", siostry, kuzynki, sąsiadki i ich kilka zdań o młodym pisarzu. Ciągnie się ten początek jak długi makaron, ale jak już się go wciągnie, to dopiero niebo w gębie. Poznajemy Witolda w całej okazałości, z wadami i zaletami, ze słabościami i mocnymi stronami. Ukazuje się nam obraz człowieka, którego trudno jednoznacznie określić. Niby zarozumiały i pewny siebie, ale jednak wrażliwy. Niby zamknięty w swoim świecie, a jednak popularny w towarzystwie. Niby nierodzinny, a troskliwy i wspierający. Czy to jakaś maska, czy takie zestawienie cech? Trudno stwierdzić. Należy przyznać, że był niebywale oryginalną osobowością.

Cała recenzja jest dostępna na moim blogu:
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/117665/edytuj-opinie?back=ksiazka/117665/jas...

Joanna Siedlecka zebrała mnóstwo informacji, relacji i opowieści o Gombrowiczu. Bardzo sprawnie je zredagowała i podała czytelnikowi jak wykwintne danie z dodatkiem wielu zdjęć i listów. Są takie potrawy, które po kilku pierwszych kęsach nie robią na nas większego wrażenia, a po jakimś czasie doprowadzają do kulinarnej ekstazy. Podobnie jest z lekturą tej książki....