Niestety muszę to przyznać, że to akurat najgorsza książka z całego cyklu (przynajmniej spośród tych, które udało mi się przeczytać). Przede wszystkim oba opowiadania mnie nie zaskoczyły, przy „Dziewczyny Rzeźnika” niewiele zachodu wymagało odgadnięcie sprawcy, a w drugiej historii w sumie… niewiele było do zgadywania. Kolejnym zarzutem jest to, że Piekara wyjątkowo przeciągał w nieskończoność oba opowiadania. Lubię długie książki, ale tutaj wyjątkowo to sztuczne przedłużanie nie pasowało. Za każdym razem czułam, jakby autor walczył o każdą kolejną stronę, byleby zapełnić wyznaczoną ilość miejsca. Chyba lepszym pomysłem byłoby wciśnięcie jakiegoś krótkiego trzeciego opowiadania, a nie ciągnięcie poprzednich. Wkurzają mnie też te ciągłe powtórzenia niektórych rzeczy. O właściwościach sherskenu już chyba mogę napisać doktorat.
Mimo wszystko książkę czyta się płynnie. Od strony technicznej prezentuje się dobrze. Szkoda tylko, że treść nie dorównuje formie.

Niestety muszę to przyznać, że to akurat najgorsza książka z całego cyklu (przynajmniej spośród tych, które udało mi się przeczytać). Przede wszystkim oba opowiadania mnie nie zaskoczyły, przy „Dziewczyny Rzeźnika” niewiele zachodu wymagało odgadnięcie sprawcy, a w drugiej historii w sumie… niewiele było do zgadywania. Kolejnym zarzutem jest to, że Piekara wyjątkowo...