Moja ukochana Kate Daniels. Trudno się oprzeć jej urokowi, już nie wspominając o innych czarujących bohaterach… uwielbiam delektować się takimi lekturami, które dobrze znam i wiem, że się na nich nie zawiodę. Uwierzcie mi, czytanie jest o wiele przyjemniejsze w takich przypadkach. Szczerze mówiąc, byłam ciekawa, ile wydarzeń pamiętam z czwartego tomu, a ile gdzieś mi się zatarło lub pomieszało. Niby kiedyś czytałam „Magia krwawi”, ale wiece minęło trochę czasu i wspomnienia stały się niewyraźne. Znałam sens lektury, kojarzyłam najważniejsze punkty, ale… Czy to na pewno było tak, jak pamiętałam?

Do Atlanty przybywa nowe zagrożenie! Nieznany facet wszczyna rozróby i wywołuje choroby silnie zakaźne… miasto stoi na granicy epidemii. Stalowa Mary, bo tak go nazwali, pojawia się i znika. Nikt nie potrafi go opisać, nikt dokładnie nie widział jego twarzy i nikt nie potrafi powiedzieć, co tak naprawdę się wydarzyło.
Amok, chaos, ucieczka – tylko te trzy punkty zgadzają się za każdym razem. Reszta to wielka niewiadoma…
Miasto uległo, czas wziąć sprawy w swoje ręce! Ale co zrobić, kiedy serce nakazuje walczyć, a rozum uciekać?
Co wybierze Kate?



„Jeśli prowadzisz psa na krótkiej smyczy, to pamiętaj, że jest on na tyle blisko, żeby cię ugryźć.”


Wiecie co? Moja pamięć jest zawodna… byłam pewna, że lepiej pamiętam te wydarzenia, bo tego po prostu nie da się zapomnieć, a jednak mój mózg świetnie się bawił, kiedy za każdym razem się myliłam. Jak to mówią – nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło! Przynajmniej miałam niezłą zabawę, momentami śmiałam się jak głupia i mimo że była pierwsza w nocy, wcale nie zamierzałam odkładać lektury na bok. Sen? A po co mi to gdy mam Kate i Currana! Magia tej serii jest niesamowita, dialogi rozkładają na łopatki, a wydarzenia sprawiają, że za każdym razem ze świstem wciąga się powietrze do płuc…


„Kate Daniels i jej pudel morderca. Niech ktoś skróci moje męki.”


Kate jest rozdarta między swoimi uczuciami a wiedzą, którą jej wpojono. Miała się nie przywiązywać, być samotnikiem, a w razie czego uciekać, gdzie pieprz rośnie. A jednak opiekuje się niesforną nastolatką, zakochała się i mimo zagrożenia nie zamierza tego zostawić. Jej magia staje się potężniejsza, choć wciąż nie potrafi wykorzystać swojej krwi, jako tarczy ochronnej. Podpisała na siebie wyrok, niszcząc miecz Rolanda i tylko kwestią czasu pozostaje to, kiedy przyjdzie po nią Hugh… wiedziała, że poniesie konsekwencje, ale nie spodziewała się, że będzie musiała podzielić się swoją tajemnicą. To cena, której za nić w świecie nie chce płacić…


„– Dlaczego on? – zagrzmiał. – Dlaczego ze wszystkich facetów w mieście wybrałaś do tego właśnie jego?!
– Bo ma najlepszy sprzęt i wie, jak go używać!”


„Magia krwawi” to tom, który wzbudza w czytelniku bardzo wiele emocji. Z jednej strony chce się krzyczeć na Kate, aby ta się opamiętała, a z drugiej strony popiera się jej zachowanie. Ciężko stanąć po czyjejkolwiek stronie, dlatego poprzestaje się na zwykłym kibicowaniu. Wątek miłosny nabiera ekspresowego tempa, tym razem jest go więcej, ale nie wpływa on zasadniczo na ilość walk, czy dramatyzm. Gdzie ma się lać krew, tam się leje, miłość musi poczekać i zejść na drugi plan, kiedy jest chwila odpoczynku, uczucia wracają do gry. Wszystko jest idealnie zrównoważone i harmonijnie ze sobą współgra.


„– Zakochałam się w idiocie.
Pies przekrzywił łeb.
- Czekaj, niech się zorientuje, że zaspawałam mu jego pokoik schadzek.
Pudel zaskomlał.
- Krytykujesz mnie? Najpierw wytrzymaj jeden dzień bez rzygania i demolowania mi domu, a potem może posłucham, co masz do powiedzenia. Do tego czasu zachowaj swoje opinie dla siebie.
Padłam na łóżko, nakrywając głowę poduszką. Właśnie rozmawiałam z psem, którego na dodatek oskarżyłam o krytykanctwo. Curran wreszcie doprowadził mnie do szaleństwa.”


Nasi bohaterowie znów muszą zmierzyć się z silnym przeciwnikiem, nawet bardzo silnym, a patrząc na pochodzenie Stalowej Mary, która swoją drogą rozwala cały system, kiepsko to wygląda. Stalowa Mary posiada bardzo interesującą i ciekawą osobowość. Cechuje ją bezwzględność, żadne wartości nie mają dla niej znaczenie. Dąży po trupach do swojego celu, a w dodatku jest bardzo potężna. Takiego wyrazistego antagonistę, ciężko zapomnieć. Nie mogę napisać, że ją polubiłam, ale była idealnym kontrastem dla Kate. Dwie skrajne osobowości, które miały ze sobą bardzo wiele wspólnego.

Ja już jestem uzależniona od Kate Daniels, a wy?



Moja ocena: 10/10

Moja ukochana Kate Daniels. Trudno się oprzeć jej urokowi, już nie wspominając o innych czarujących bohaterach… uwielbiam delektować się takimi lekturami, które dobrze znam i wiem, że się na nich nie zawiodę. Uwierzcie mi, czytanie jest o wiele przyjemniejsze w takich przypadkach. Szczerze mówiąc, byłam ciekawa, ile wydarzeń pamiętam z czwartego tomu, a ile gdzieś mi się...