Uwielbiam tę serię, jej klimat, bohaterów i wykreowany świat, w którym nawet najbardziej zapomniane legendy, wierzenia czy baśnie, mogą stać się prawdą. Kate wkurza, bawi, wywołuje uśmiech, ale i wzrusza. Każda część to inny rodzaj zagrożenia – stworzenia z mitów ożywiają, bogowie chodzą sobie ulicami Atlanty, a Kate zawsze pozostaje do posprzątania jeden wielki bajzel. W „Magia krwawi” pojawia się dalszy ciąg opowieści o rodzinie Kate, a dokładniej, jej ciotka. Dodać trzeba, że pragnie śmierci Kate oraz Gromady. Chyba po raz pierwszy podczas czytania towarzyszył mi realny strach o bohaterów. Autorzy serii podnoszą sobie poprzeczkę, a Roland, który w pierwszych tomach był tylko niejasnym zagrożeniem, staje się coraz bardziej realny – zostaje tylko czekać, kiedy uderzy. Czy tylko mi się wydaje, że wówczas będzie to niezapomniany tom?

Zacznijmy jednak od początku. Kate w samej bieliźnie czeka z kolacją na Currana, a on? Nie no, spokojnie, żadnych spojlerów. Jednak po raz pierwszy wątek miłosny stał się kluczowy – zwykle pojawiały się zabawne i ironiczne dialogi, teraz zrobiło się poważniej. Kate nagle musi wybrać – zostanie wolnym strzelcem albo towarzyszką Pana Futrzastego? Cały czas ciąży jej odpowiedzialność za innych oraz strach, że zawiedzie. Na dodatek u jej boku pojawia się kolejny podopieczny – pudel bojowy, który potrafi zmienić się w bestię. Opiekuje się również swoją przybraną siostrzenicą, Julie. I nagle jej straszna ciotka, bogini zarazy, ta, która zniszczyła Babilon, postanawia wszystkich zabić. Raczej nie ujdzie jej to na sucho, ale tak na serio – ta część to mocne wrażenia, dużo walki, ciągle zmieniająca się akcja i Kate, która cały czas obrywa po tyłku.

Autorzy pobili rekord, jeśli chodzi o fragmenty, gdy pojawia się Curran. Uwielbiam go! I cieszę się, że w końcu z krótkich scen, dostało mu się nieco więcej miejsca w fabule. To bohater, który wnosi genialny klimat w tej serii, jest dominujący i nieprzewidywalny. Najfajniejsze jest czekanie, jak zareaguje na kolejne wybryki Kate – ona cały czas ćwiczy jego cierpliwość, jest zbyt samodzielna, dlatego napięcie pomiędzy nimi oraz relacja, jaka ich łączy, to jeden z największych atutów serii. Oj, dzieje się!

Jeśli przeczytaliście już trzy tomy, to wiecie, że nie jest to kolejna głupiutka książka fantasty. „Magia krwawi” jest mocnym, świetnie napisanym urban fantasty, które wciąga od pierwszej strony. Autorzy potrafią napisać dobre sceny akcji, mają coraz ciekawsze pomysły na fabułę, przybliżają nam kawał interesujących historii, mitów, legend oraz tworzą bohaterów, których się uwielbia. „Magia krwawi” to jedna z lepszych części, ale i wstęp do czegoś większego – cały czas czekam na punkt kulminacyjny tej opowieści, czyli spotkanie z Rolandem. A z pewnością będzie to coś spektakularnego!

Gabriela Rutana