《Przekonaj się jak pachnie śmierć, dowiedz się, gdzie ukrywa się światło.》

"Okno z niebieskimi żaluzjami" Jerzego Mazurka to bardzo cieniutka i dziwna książeczka. Główny bohater wyrusza tu w niezwykłą podróż, kontrolowany przez tajemniczego Obserwatora. Nie jest to podróż jakiej możemy się spodziewać, bowiem bohater odbywa ją we wnętrzu swojej głowy.

Klimat książki wypełniają oniryczne wizje odległych w czasie lub przestrzeni miejsc, przywodzi nieco na myśl narkotyczne wizje odurzonego poety lub swego rodzaju dziwaczny lucid dream. Całości dopełniają niemalże filozoficzne rozważania Podróżnika i Obserwatora.

Jeśli chcielibyście się dowiedzieć gdzie wędruje umysł w czasie kiedy świadomość na moment uchodzi w cień, a podświadomość (i leki) przejmują stery, to serdecznie polecam tą pozycję. Zaznaczam jednak, że trzeba podejść do niej z odpowiednim nastawieniem. :)

"To szczególny rollercoaster umysłu w sytuacji ekstremalnej, jednakże nie jest to kolejna historia z cyklu 《życia po życiu》."

《Przekonaj się jak pachnie śmierć, dowiedz się, gdzie ukrywa się światło.》

"Okno z niebieskimi żaluzjami" Jerzego Mazurka to bardzo cieniutka i dziwna książeczka. Główny bohater wyrusza tu w niezwykłą podróż, kontrolowany przez tajemniczego Obserwatora. Nie jest to podróż jakiej możemy się spodziewać, bowiem bohater odbywa ją we wnętrzu swojej głowy.

Klimat książki...

Ciężko mi było zabrać się za tę recenzję, mimo iż książkę przeczytałam już jakiś czas temu. Jest ona inna, niszowa, niespotykana. Czy to źle czy dobrze? Chyba każdy powinien spróbować przeczytać i ocenić samemu.
Książka jest zapisem majaczeń po morfinie (ale czy na pewno są to tylko wywołane narkotykiem zwidy?) człowieka leżącego w szpitalu. Zapisana jest w formie dialogu pacjenta i tajemniczej istoty, która wprowadza go w świat podróży poza ciałem, czasem i przestrzenią. Do czego zdolny jest ludzki umysł? Jak pokonać własne lęki i ograniczenia? "Okno z niebieskimi żaluzjami" jest króciutkie i napisane dość lekkim jak na tę tematykę językiem. Mogę polecić wielbicielom pozycji o podróżach astralnych czy doświadczeniach w stanie śmierci klinicznej.

Ciężko mi było zabrać się za tę recenzję, mimo iż książkę przeczytałam już jakiś czas temu. Jest ona inna, niszowa, niespotykana. Czy to źle czy dobrze? Chyba każdy powinien spróbować przeczytać i ocenić samemu.
Książka jest zapisem majaczeń po morfinie (ale czy na pewno są to tylko wywołane narkotykiem zwidy?) człowieka leżącego w szpitalu. Zapisana jest w formie dialogu...

U śmiertelnie chorego człowieka zjawia się tajemnicza postać- obserwator, która składa mu propozycję wspólnej podróży po alternatywnej rzeczywistości- zarówno w głąb siebie, jak i na zewnątrz. Chory może w niej, stać się kim chce, jednak w zamian za to musi podzielić się uczuciami towarzyszącymi mu podczas wypraw, ponieważ obserwator pragnie wiedzieć i rozumieć więcej…

„Okno z niebieskimi żaluzjami” jest lekturą krótką, napisaną w formie rozmowy, jednak wymagającą sporego skupienia. Nie ma tu także rozbudowanej fabuły. Całość jest bardzo enigmatyczna i momentami czytało mi się ciężko. Pan Jerzy Mazurek włożył dużo serca w opisy „rejsów”, ponieważ są one szczegółowe i bardzo oddziałują na wyobraźnię. Mimo że książka traktuje o uczuciach i porusza wyobraźnię, to ja w trakcie lektury nie odczuwałam prawie żadnych emocji, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Dawno czegoś takiego nie przeżyłam. Zastanawiałam się nad tym i uznam to raczej za zaletę, ponieważ w związku z tym miałam kilka refleksji i uważam, że wzbogaciło to moje doświadczenie. Książka, mimo że krótka może być także kopalnią cytatów. Pozwolę przytoczyć jeden, który szczególnie mi się podoba i wydał mi się bliski:

„Nie myśl o bólu i braku sił. Pamiętasz? – sam mówiłeś, że nie znamy swoich możliwości (s. 53).

Podsumowując, z czystym sumieniem polecam „Okno z niebieskimi żaluzjami”, jednak nie wszystkim. Uważam, że książka nie jest dla osób szukających rozrywki czy relaksu, ponieważ wymaga większego zaangażowania i wysiłku niż w przypadku standardowych książek. Ja na pewno powrócę do tej lektury…

U śmiertelnie chorego człowieka zjawia się tajemnicza postać- obserwator, która składa mu propozycję wspólnej podróży po alternatywnej rzeczywistości- zarówno w głąb siebie, jak i na zewnątrz. Chory może w niej, stać się kim chce, jednak w zamian za to musi podzielić się uczuciami towarzyszącymi mu podczas wypraw, ponieważ obserwator pragnie wiedzieć i rozumieć...

Okno z niebieskimi żaluzjami to reportaż z podróży mężczyzny, który najprawdopodobniej był w śpiączce lub miał halucynacje wywołane zażywaniem leków. Poznaje on tajemniczego jegomościa, który daje mu możliwość podróżowania w zamian za poznanie uczuć. Na początku wchodzi on w głąb siebie, przypomina sobie własną przeszłość, a następnie wychodzi już poza obszar własnych doświadczeń – rozpoczyna podróż po rozmaitych zakątkach świata.
Autor kocha poezję i pragnie tej poezji uczyć. Szczerze mówiąc, nie jestem fanką, jednak dzieło Pana Jerzego Mazurka przypadło mi do gustu bardziej niż którakolwiek lektura, którą właśnie przerabiam w szkole. Czytając, momentami miałam jednak wrażenie, że mam przed sobą narzucone dzieło, bo przerzucałam kartki, śledziłam wzrokiem wersy, jednak za wiele z tego nie wiedziałam.
Najlepiej czytało mi się ostatnie rozdziały i właśnie wtedy, gdy się rozkręciłam, książka się skończyła. Dopiero po pewnym czasie zaczęłam dostrzegać wartościowe rzeczy wypływające z tej pozycji. Pierwsze wrażenie nie było za dobre, jednak nie poddam się i z pewnością po jakimś czasie znowu sięgnę po Okno z niebieskimi żaluzjami.
Jeśli jesteś osobą, która lubi książki o rozwiniętej fabule, ta pozycja może być koszmarem. Nie lubię czytać lektur szkolnych, ponieważ są dla mnie ciężkie i podobnie było tutaj. Jeśli jednak lubisz poezję, ta książka jest dla Ciebie.

Okno z niebieskimi żaluzjami to reportaż z podróży mężczyzny, który najprawdopodobniej był w śpiączce lub miał halucynacje wywołane zażywaniem leków. Poznaje on tajemniczego jegomościa, który daje mu możliwość podróżowania w zamian za poznanie uczuć. Na początku wchodzi on w głąb siebie, przypomina sobie własną przeszłość, a następnie wychodzi już poza obszar własnych...

Pomyśl, że jesteś w szpitalu, w śpiączce i nagle odwiedza Cię dziwny mężczyzna. Nikt inny go nie widzi oprócz ciebie. I właśnie ten człowiek oferuje ci możliwość podróży przez czas, przez własne wspomnienia i nie tylko. W zamian masz tylko opowiedzieć co czujesz.

„Okno z niebieskimi żaluzjami” Jerzego Mazurka nie jest ani prostą, ani typową powieścią i myślę, że trzeba zaznaczyć to na początku. Nie chodzi tylko o historię, którą przedstawia, ale również sposób jej zapisu i specyficzny język. Autor opowiada o przeżyciach śmiertelnie chorego mężczyzny, którego odwiedza Obserwator i...

Na całą recenzję zapraszamy na bloga:
https://wielokropekblog.wordpress.com/2018/03/15/okno-z-niebieskimi-zaluzjami-recenzja/

Pomyśl, że jesteś w szpitalu, w śpiączce i nagle odwiedza Cię dziwny mężczyzna. Nikt inny go nie widzi oprócz ciebie. I właśnie ten człowiek oferuje ci możliwość podróży przez czas, przez własne wspomnienia i nie tylko. W zamian masz tylko opowiedzieć co czujesz.

„Okno z niebieskimi żaluzjami” Jerzego Mazurka nie jest ani prostą, ani typową powieścią i myślę, że trzeba...

Okno z niebieskimi żaluzjami to dość specyficzna książka. Autor to Jerzy Mazurek, który jest miłośnikiem poezji i małych firm prozy i dramatu. Z tyłu książki możemy znaleźć opis mówiący, że książka przedstawia podróż, która bohater odbywa pod okiem czujnego przewodnika.

Książka posiada indywidualny sposób pisania co można znaleźć na jeden z kartkach opisujących książkę. Nie przez przypadek napisałam tu informacje o autorze. Tekst pisany jest w wyrównaniu do lewej strony a samo dzieło ma niespełna 130 stron. Ogólnie możemy uznać, że bohater rozmawia sam ze sobą. Leży w szpitalu i odtwarza co mu się przytrafiło. Szczegółowo mówiąc mamy do żywienia ze spotkaniem bohatera, oknem, podróżami i trygresm.

"okno z niebieskim żaluzjami skąd taki pomysł na tytuł ? Nasz bohater ma kierować się 4 zasadami:

1. Okno jest najważniejsze

2. Żaluzje są zawsze odsłonięte

3. Myślisz o oddechu

4. Skupiasz się na 3 zmysłach

Okno jest najważniejsze bo mamy przez nie spoglądać. Żaluzje to nasza zasłoną więc musimy mieć je odsłonięte. Myśl o oddechu bo to nim masz kierować swoje wizję. A zmysły to twoje kierunkowskazy. Z tytułu został już tylko tygrys. No właśnie skąd on się wziął? Tygrys to piękne zwierze, które jest egzotyczne i tajemnicze. "Piękno i groza" jak to ujął autor. Tygrys ma symbolizować nasze lęki.



Oceniam 5/10 a teraz powiem dlaczego. Przede wszystkim.. Puste strony. Po części nadają książce charakteru, coś jak taka pauza, oddzielenie. Niestety ja uważam, że to marnotrawstwo. Więc za to ujmuje gwiazdkę. Odejmuję również za okładkę. Powinna być ona niebieska skoro mowa o żaluzjach. Czarna nie zgrywa się z lektura. Kolejny minus to pisanie bez emocji. Mamy po prostu litery na białej stornie.





Plusy daje za to, że książka to walka z naszymi lękami. Jest utrzymana w formie terapii. Daje dużą gamę przemyśleń, jak np. " mózg pracuje jak wielki komputer z dużą pamięcią, pamięcią, której sobie nie uświadamiamy na co dzień." Mamy kontakt z wejściem do ludzkiej podświadomości. Nie jest to lekka lektura, którą możemy wypić przy kawie. Potrzebujemy ciszy i spokoju, w której możemy się zastanowić i poruszyć naszą wyobraźnię. A kiedy nam się to uda..podróżujemy po świecie i odkrywamy tajniki ludzkiego umysłu. Zwłaszcza kiedy całość tworzy odrębny świat i sposób pisania.

Okno z niebieskimi żaluzjami to dość specyficzna książka. Autor to Jerzy Mazurek, który jest miłośnikiem poezji i małych firm prozy i dramatu. Z tyłu książki możemy znaleźć opis mówiący, że książka przedstawia podróż, która bohater odbywa pod okiem czujnego przewodnika.

Książka posiada indywidualny sposób pisania co można znaleźć na jeden z kartkach opisujących książkę....

Książka trudna i nie dla każdego. Bohater w formie dialogów z tajemniczym obserwatorem i monologów opisuje to, co widział w dziwnych stanach i nie wiadomo czy to były wizje czy śpiączki czy coś innego.
Jeśli kogoś to interesuje, to warto. Jeśli nie, to będzie się męczył.

Książka trudna i nie dla każdego. Bohater w formie dialogów z tajemniczym obserwatorem i monologów opisuje to, co widział w dziwnych stanach i nie wiadomo czy to były wizje czy śpiączki czy coś innego.
Jeśli kogoś to interesuje, to warto. Jeśli nie, to będzie się męczył.

Okno z niebieskimi żaluzjami to niestandardowa książka – nie znajdziecie w niej wartkiej akcji ani zwykłej fabuły. To relacja z podróży jaką odbywa bohater wraz z tajemniczą postacią, która zjawia się u niego w szpitalnym pokoju. Wraz z bohaterem czytelnik ma możliwość odbycia wyjątkowych wypraw – w głąb samego siebie, do starożytnej Japonii, na wzgórze Montmartre, a także na spacer po obrazach. Ta niezwykła przygoda pozwala spojrzeć na życie z zupełnie nowej perspektywy.

Zdecydowanie nie jest to książka dla każdego – niecodzienni sposób narracji, specyficzny skład czy język autora mogą albo zachwycić, albo zmęczyć czytelnika. To co dla jednego będzie arcydziełem, drugi uzna za zupełne nieporozumienie.

Opisy, choć ubogie w słowa, są nader szczegółowe, autor posiada dar opowiadania, który porusza wyobraźnię, buduje obrazy na podstawie krótkich haseł, tworzących spójną całość. „Okno z niebieskimi żaluzjami” to powieść, z którą warto się zmierzyć. Jest inna od tego, co obecnie możemy znaleźć na rynku, balansuje między poezją, prozą a prozą poetycką. Wyróżnia się i to jest jej dużą zaletą. Przynosi czytelnikowi świeżość. Dodatkowo jest krótka, czyta się ją szybko, dlatego można do niej wracać kilka razy.

Okno z niebieskimi żaluzjami to niestandardowa książka – nie znajdziecie w niej wartkiej akcji ani zwykłej fabuły. To relacja z podróży jaką odbywa bohater wraz z tajemniczą postacią, która zjawia się u niego w szpitalnym pokoju. Wraz z bohaterem czytelnik ma możliwość odbycia wyjątkowych wypraw – w głąb samego siebie, do starożytnej Japonii, na wzgórze Montmartre, a także...

[https://www.instagram.com/wzruszeniem/]

Dzięki współpracy z @imaginationcorner.pl miałam możliwość zapoznania się z twórczością Jerzego Mazurka, a dokładniej z książką pt.: „Okno
z niebieskimi żaluzjami”. Jest to swego rodzaju reportaż z podróży, przelana na papier rozmowa dwóch osób – śmiertelnie chorego człowieka (który przebywa w szpitalu) z tajemniczą, nieznaną mu wcześniej postacią. Proponuje ona bohaterowi alternatywną rzeczywistość, podróż
w czasie, w zamian za możliwość poznania uczuć.
„W zamian dam ci dar podróży i możliwość bycia kim zechcesz,
ale musisz mi opowiedzieć to, co jest za obrazem, za zmysłami”.
Mężczyzna początkowo się waha, lecz w końcu przystaje na propozycję. Odbywają się pierwsze lekcje, z których bohater musi zapamiętać kilka podstawowych rzeczy między innymi: „okno jest kluczem, a potem pracujesz nad sobą. Zmysły, kontrola, ćwiczenie.” Dowiaduje się także, że ma uważać na tygrysa – znak ostrzegawczy, niebezpieczeństwo, którego ma się obawiać, gdyż jest to ucieleśnienie śmierci. Łatwo go rozpoznać, ponieważ ma on swój specyficzny zapach, aurę.
Podróże będą się składać z kilku etapów: „Pierwszy, to podróż po miejscach ci znanych, drugi, to wycieczki – powiedzmy – niezbyt daleko, i trzeci etap – nazwiemy go “Gdziekolwiek chcesz”. Ostatni – jeśli będzie, to podróż tam, dokąd cię wyślę. Każda kolejna podróż jest wyższym etapem i wymaga od ciebie więcej.” Bohater wędruje wewnątrz własnych wspomnień, ale także, dzięki kolejnym podróżom poznaje smak dziennikarstwa, przeistacza się w jeźdźca, samuraja.
Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, mimo że podchodziłam do niej dość sceptycznie. Gdy tylko zasiadłam do czytania, nie mogłam się od niej oderwać. Pochłonęła mnie w całości, wciągnęła w swój świat przepełniony dokładnymi opisami uczuć. Czułam się, jakbym była obok, jakbym podróżowała wraz z nimi. Wszystko to było takie namacalne, bliskie. Czytając, odnosiłam wrażenie, że jest to zapis rozmowy pomiędzy autorem, a jego terapeutą, który próbuje rozszyfrować jego myśli, uczucia, problemy. Po prostu, chce go wyleczyć, pomóc zmierzyć się z własnymi lękami i słabościami; odbyć podróż w głąb siebie.
Polecam tę pozycję wszystkim, gdyż moim zdaniem jest to majstersztyk. Każde użyte tam słowo jest potrzebne i każde ma swoje znaczenie. To,
że książka nie jest opasłym tomem, wcale nie ujmuje jej wartości. Zatem, czytajcie, czytajcie i jeszcze raz czytajcie! Na pewno się nie zawiedziecie. :)

[https://www.instagram.com/wzruszeniem/]

Dzięki współpracy z @imaginationcorner.pl miałam możliwość zapoznania się z twórczością Jerzego Mazurka, a dokładniej z książką pt.: „Okno
z niebieskimi żaluzjami”. Jest to swego rodzaju reportaż z podróży, przelana na papier rozmowa dwóch osób – śmiertelnie chorego człowieka (który przebywa w szpitalu) z tajemniczą, nieznaną mu...

Coś kompletnie innego. Rozmowy, wejście wgłąb człowieka, jego emocje i przeżycia.
A jednocześnie jest to coś czego nie czyta się łatwo. Książka jest wymagająca. Bardziej przypomina wiersze niż powieść

Coś kompletnie innego. Rozmowy, wejście wgłąb człowieka, jego emocje i przeżycia.
A jednocześnie jest to coś czego nie czyta się łatwo. Książka jest wymagająca. Bardziej przypomina wiersze niż powieść