Fantastyczne opowiadania, zaskakujące. Nierealne zdarzenia zmieniają rzeczywistość . Sami sprowadzamy na siebie nieszczęścia czy siła wyższa. Czy można zrobić tatuaż na duszy? Czy można zobaczyć całą przeszłość nic o niej nie wiedząc. Dlaczego widzimy przyszłość skoro jej nie ma? Czy miłość jest wystarczającym lekarstwem, by wzbudzić w człowieku dobro ? Pytań jest wiele. Odpowiedź nasuwa się jedna - na pierwszym miejscu musi być mądrość i rozsądek. Bez niej ani miłość ani dobroć - nie pozostawią dobrych śladów. A mroczne siły poprowadzą nas na manowce.

Fantastyczne opowiadania, zaskakujące. Nierealne zdarzenia zmieniają rzeczywistość . Sami sprowadzamy na siebie nieszczęścia czy siła wyższa. Czy można zrobić tatuaż na duszy? Czy można zobaczyć całą przeszłość nic o niej nie wiedząc. Dlaczego widzimy przyszłość skoro jej nie ma? Czy miłość jest wystarczającym lekarstwem, by wzbudzić w człowieku dobro ? Pytań jest wiele....

Kolejne zaskoczenie.
Świetny zbiór opowiadań. Różne kategorie literackie - każdy znajdzie coś dla siebie.
Choć przeważa tu nastrój niepokoju, refleksji, chwilami grozy i mistycyzmu, a przede wszystkim TAJEMNICY.
Opowiadania króciutkie w treści, ale bardzo bogate emocjonalnie. W sumie, te krótkie treści i klimat to chyba klucz do sukcesu zbiorku.
Bardzo dobrze spędziłam czas, czytając tą antologię, w atmosferze takiej, jaką lubię.

POLECAM!

Kolejne zaskoczenie.
Świetny zbiór opowiadań. Różne kategorie literackie - każdy znajdzie coś dla siebie.
Choć przeważa tu nastrój niepokoju, refleksji, chwilami grozy i mistycyzmu, a przede wszystkim TAJEMNICY.
Opowiadania króciutkie w treści, ale bardzo bogate emocjonalnie. W sumie, te krótkie treści i klimat to chyba klucz do sukcesu zbiorku.
Bardzo dobrze spędziłam...

"Przed sobą widziałem rubinowe kamienie. Nie wiedziałem już czy to są klejnoty ze sztyletu, czy czerwone oczy węża. Były coraz bliżej, bliżej, czerwień rozlewała się wszędzie jak poświata nieba w momencie zachodzącego słońca..."

Bardzo dziwne opowiadania, ale dla mnie sprawa jest jasna. Wąż jest symbolem zła. Jak wybierzesz węża, już się tego nie pozbędziesz. Ciężko usunąć jak tatuaż. Bohaterowie bezrefleksyjnie podchodzą do życia i hedonistycznie sięgają po wszystko, co niesie. Tatuaż? Czemu nie, zrobię sobie. Kolejna dziewczyna na szybkiej randce, czemu nie? Pojechać do miejsca, przed którą wszyscy przestrzegają - nie jedź, iść za głosem dziwnych "szeptów", oczywiście, pójdę. A może by tak chociaż raz powiedzieć - stop - najpierw się zastanowię - dokąd idę. Jaki tatuaż sobie wydziergam w duszy, bo to nie tylko o ciało chodzi. Dziwne opowiadania, ale świetna lektura - polecam.

"Przed sobą widziałem rubinowe kamienie. Nie wiedziałem już czy to są klejnoty ze sztyletu, czy czerwone oczy węża. Były coraz bliżej, bliżej, czerwień rozlewała się wszędzie jak poświata nieba w momencie zachodzącego słońca..."

Bardzo dziwne opowiadania, ale dla mnie sprawa jest jasna. Wąż jest symbolem zła. Jak wybierzesz węża, już się tego nie pozbędziesz. Ciężko usunąć...

Dla mnie tatuaż to jest coś takiego w codzienności, co ją trochę chociaż odmienia. Może dlatego mam zrobione całe rękawy. Ale tutaj w książce Jolanty Knitter-Zakrzewski tatuaż ma innym wymiar. Nadprzyrodzony. Tytułowe opowiadanie – zaskok. Nieomal wszyscy bohaterowie doświadczają w pewnym momencie swojego życia jakieś przemiany, zaczynają nagle widzieć albo wiedzieć więcej. Najlepiej pokazuje to historia Pawła:
„Byłem kawalerem dobiegającym czterdziestki. Pracowałem jako programista. W pracy nie było ani jednej kobiety, więc trudno mi było kogokolwiek poznać. Kumple namówił mnie na to, bym wziął udział w tzw. szybkich randkach. Podczas jednego spotkania można poznać kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt dziewczyn i wybrać kogoś, kto będzie najbardziej nam odpowiadał. Wtedy, podczas tego wieczoru, po raz pierwszy zacząłem widzieć więcej...
**
Sala kawiarniana, w której organizowano szybkie randki była dosyć obszerna, zastawiona okrągłymi stolikami, na której stały czerwone lampki. Zamówiłem wodę mineralną. Chciałem naprawdę kogoś poznać, ale tempo było dla mnie zbyt szybkie. Zanim zdążyłem usłyszeć do końca odpowiedź na zadane pytanie moja rozmówczyni biegła do kolejnego stolika, robiąc miejsce swojej następczyni. Ania, Zosia, Iwona, Klaudia, Pamela...Blondynka, ruda, brunetka, szatynka...Jedna marzyła o wakacjach w Tunezji, druga o Lazurowym Wybrzeżu, malowały paznokcie lakierem hybrydowym, miały makijaż permanentny, żółte szpilki, czerwone żakiety. Rozbolała mnie głowa. Poprosiłem o przerwę. Podszedłem do baru. Zamówiłem setkę wódki. Jeden łyk. Drugi. Wóciłem na swoje miejsce. Zakręciło mi się w głowie, pociemniało w oczach, szybko usiadłem, żeby nagle nie paść na kawiarnianą posadzkę. Na przeciwko mnie usiadła dziewczyna w różowej sukience z dekoltem w kształcie łezki. Spojrzałem na nią. Mocno umalowane usta, brwi narysowane nad oczami jak skrzydła jaskółki, dolepione rzęsy. Niby widziałem jej twarz, widziałem jak usta poruszają się i jakieś słowa się z nich wydobywają, ale wypudrowana twarz rozpadła się nagle przede mną na dwie części jak kurtyna odsłaniająca inną rzeczywistość. Przede mną otworzyła się wielka wyrwa, przepaść między oblodzonymi górami, w dół wiodły schody bez poręczy.”

Każda z tych historii niesamowicie wciąga. Chcesz odłożyć i nie możesz. Zostają w myślach. To jak z tatuażami – jak zaczniesz – będziesz miał je nie tylko na skórze, ale też w głowie.

Dla mnie tatuaż to jest coś takiego w codzienności, co ją trochę chociaż odmienia. Może dlatego mam zrobione całe rękawy. Ale tutaj w książce Jolanty Knitter-Zakrzewski tatuaż ma innym wymiar. Nadprzyrodzony. Tytułowe opowiadanie – zaskok. Nieomal wszyscy bohaterowie doświadczają w pewnym momencie swojego życia jakieś przemiany, zaczynają nagle widzieć albo wiedzieć więcej....