Rok 1944. Zbliża się koniec II wojny światowej, Niemcy wycofują się, jednak ludzie nadal są w niebezpieczeństwie. Wówczas dwunastoletni Bronek zostaje schwytany przez Niemców. Chłopca, jak i mnóstwo innych ludzi, chcą wywieźć na roboty w głąb III Rzeszy. Bronek, wraz z poznanym w podróży kolegą, Jurkiem, postanawiają uciec, ryzykując własne życie i wrócić do domu. Chłopcom udaje się zbiec z transportu wykorzystując nieuwagę strażników. Rozpoczyna się długa, niebezpieczna ucieczka. Tylko czy chłopcom uda się przeżyć? Czy bezpiecznie wrócą do domu?

Piotr Tymiński przedstawia nam historię z perspektywy dziecka. Dziecka, które w jednej chwili musiało dorosnąć. W ciągu trzech miesięcy przeżył coś, co mogłoby wykończyć psychicznie i fizycznie dorosłego człowieka. Ciągła ucieczka, strach, głód, zimno, na każdym kroku czaiło się niebezpieczeństwo. Przy życiu chłopców trzymała tęsknota za matką, domem, oraz nadzieja, że jeszcze tam wrócą. Instynkt i spryt pozwolił im przetrwać. Ta cała wędrówka wzmocniła ich i tak krótką przyjaźń.

Nie wyobrażam sobie, co ja zrobiłabym wtedy na miejscu Bronka, nie wiem nawet, czy chciałabym o tym myśleć. Mogę być tylko dumna z takich bohaterów, wymagało to wiele odwagi i walki o własne życie. Nasz bohater miał jej dużo, dzięki temu możemy przeczytać o jego przeżyciach. Dziś, jako już dorosły mężczyzna, opowiedział autorowi o swojej historii. O okrutnym epizodzie swojego życia, który pozostanie na zawsze w jego pamięci.

Powieść nie jest długa. Prawdę mówiąc, czyta się ją naprawdę szybko, nie zmienia to jednak faktu, że na długo pozostaje w naszych głowach. Brak jest opisów przyrody, co akurat mi nie przeszkadza, dzięki temu skupiamy się na samej historii. Wędrówka dwóch chłopców, których przyjaźń rozwija się wraz z niebezpieczeństwem, strachem i każdym kolejnym ciężkim dniem. Książka wyzwala wiele emocji, brakowało mi jednak jakiegoś głębszego portretu psychologicznego. Nasuwają się także pytania dotyczące dalszych losów Jurka.

Krótka historia, niecałe 160 stron, jednak chwyta za serce. Piekło przez jakie dwunastoletni chłopiec musiał przejść na pewno musiało odcisnąć piętno, zarówno na psychice, jak i na duszy.

Tego typu powieści powinny być obowiązkowe dla wszystkich, bez wyjątku. Wspaniałe świadectwo okropnych czasów. Nie pozwólmy zapomnieć. Jak najbardziej polecam!

http://zaczytana-w-herbatkach.blogspot.com/2018/03/piotr-tyminski-i-przybysz-recenzja.html

Rok 1944. Zbliża się koniec II wojny światowej, Niemcy wycofują się, jednak ludzie nadal są w niebezpieczeństwie. Wówczas dwunastoletni Bronek zostaje schwytany przez Niemców. Chłopca, jak i mnóstwo innych ludzi, chcą wywieźć na roboty w głąb III Rzeszy. Bronek, wraz z poznanym w podróży kolegą, Jurkiem, postanawiają uciec, ryzykując własne życie i wrócić do domu. Chłopcom...