Ksiażka sama w sobie już wyzwala chęć czytania. Koniec był troche smutny! No uroniłam łzę. ! Nie obeszło się. Co prawda jest to kontynuacja. Ale jedyne co zdradzę to mówmy sobię że się kochamy! Nie znamy dnia ani godziny. Nikt się nie spodziewał że ojciec kosmy Bukowińskiego to kawał chuja!

Ksiażka sama w sobie już wyzwala chęć czytania. Koniec był troche smutny! No uroniłam łzę. ! Nie obeszło się. Co prawda jest to kontynuacja. Ale jedyne co zdradzę to mówmy sobię że się kochamy! Nie znamy dnia ani godziny. Nikt się nie spodziewał że ojciec kosmy Bukowińskiego to kawał chuja!

Mateusz wyjeżdża na Podkarpacie i tam spotyka dziewczynę, która skrywa koszmarną tajemnicę. Kosma nie może wybaczyć sobie tego, co się stało i odsuwa się od Matyldy. Wojtek i Ewelina wyjeżdżają z Rokietnicy, a Leon i Weronika stają przed bardzo poważnym wyborem. Znowu niewyjaśnione, zadawnione spory zdają się wpływać na życie młodych ludzi, a tajemnice z przeszłości nadal ciążą nad bohaterami niczym okrutne widmo sprzed lat. Czy miłość jest na tyle mocna, że poradzi sobie z ludzką nienawiścią i złem w czystej postaci?
 „Kiedy wrócę” to dramatyczny drugi tom dylogii o młodości, zdradzie, zemście i bolesnych meandrach życia.

Dzień dobry wszystkim. Co to były za emocje w tej historii. Ona jest ciekawsza od poprzednich. Mogę powiedzieć z całą stanowczością, że mimo różnych problemów w swoim życiu, zawsze trzeba sobie wszystko wybaczać. Nie zależnie od okoliczności. Mateuszowi udało się to zrobić na końcu, ale o mało co, byłoby za późno. Jak potoczą się dramatyczne przygody utalentowanego muzyka? Jeśli jesteście ciekawi, to polecam czytać. Moja ocena to: 1000 /1000 punktów. Jest super. 💗

Mateusz wyjeżdża na Podkarpacie i tam spotyka dziewczynę, która skrywa koszmarną tajemnicę. Kosma nie może wybaczyć sobie tego, co się stało i odsuwa się od Matyldy. Wojtek i Ewelina wyjeżdżają z Rokietnicy, a Leon i Weronika stają przed bardzo poważnym wyborem. Znowu niewyjaśnione, zadawnione spory zdają się wpływać na życie młodych ludzi, a tajemnice z przeszłości nadal...

I w tym przypadku, okładka utrzymana jest w ciemnych kolorach, smutnych. Widzimy mężczyznę, tego samego co przy okładce pierwszego tomu, z gitarą. Za nim samochód i szczere pole. Jest matowa w dotyku, posiada skrzydełka, które chronią ją przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na jednym z nich przeczytacie kilka słów o autorce, a na drugim trzy opinie. Posiada kremowe strony, czcionkę wystarczającą dla oka. Podzielona na rozdziały, które zaczynają się fragmentem piosenki naszego bohatera, Mateusza. To również świetny zabieg, bowiem często zapowiadają nam, czego możemy się spodziewać w danym rozdziale.

Nie zwlekałam z lekturą "Kiedy wrócę". Pierwszy tom był tak interesujący, że koniecznie musiałam sięgnąć po drugi, będący również ostatnim. Byłam mocno podekscytowana. Czytałam z zapartym tchem, czekając na rozwiązanie problemów, których zamiast ubywać, wydaje mi się, że przybywało. Bohaterowie mieli wiele spraw na głowie, ale głównie musieli zaakceptować przeszłość, żyć z teraźniejszością. Nauczyć się wybaczać... powiem Wam, że podczas lektury wielokrotnie się zatrzymywałam i przed oczami miałam swoje życie. Swoje błędy, czy wydarzenia, które zostawił w mojej głowie i sercu głęboką rysę. Czyta się szybko i lekko, niekoniecznie przyjemnie, bo jest wiele trudnych scen, przez które musimy przebrnąć.

Scen, wywołujących w nas wiele smutku, żalu, cierpienia. I my odczuwamy wszystkie emocje z postaciami. Często nie zgadzałam się na to, co miało tu miejsce, niemniej jednak wszystko dzieje się po coś... Przyznam szczerze, że zdarzyły się takie rzeczy, których kompletnie się nie spodziewałam. Zaskoczyła mnie autorka i to bardzo. Dzięki temu też dlatego tak bardzo podobała mi się ta opowieść. Była tak prawdziwa, aż do bólu. Śmiało takie wydarzenia mogłyby spotkać również nas.
Pani Agnieszka w tej części przede wszystkim chce nam uzmysłowić, jak ważna jest dla nas rodzina, relacje między najbliższymi. Jak ważna jest umiejętność wybaczania, jak potrzebne jest zrozumienie, postawienie się w sytuacji tej drugiej bliskiej osoby. A z przyjaciółmi? Bardzo podobnie. To oni często się zdarza, że utrzymują nas w ryzach i dają nadzieję, dopingują nas.

Każdy z bohaterów tej książki miał swoje pięć minut. Wychodzą rzeczy z przeszłości, które tak sprytnie przez wiele lat ukrywali niegdyś przyjaciele... Których poróżnił jeden wieczór... Chcąc uniknąć tego samego ze swoimi dziećmi, starali się utrzymać mur, jednak nie udało im się. Co prawda nieco się poróżnili, ale wydaje mi się, że każdy z nich stanął by w obronie za drugim. Nie wszystko kończy się tutaj happy endem, w końcu to dramat. Niemniej jednak wzbudza po skończeniu wiele myśli, które później nie dają spokoju.

Zdecydowanie polecam, to kolejna wartościowa lektura od autorki, warta WASZEJ UWAGI.

I w tym przypadku, okładka utrzymana jest w ciemnych kolorach, smutnych. Widzimy mężczyznę, tego samego co przy okładce pierwszego tomu, z gitarą. Za nim samochód i szczere pole. Jest matowa w dotyku, posiada skrzydełka, które chronią ją przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na jednym z nich przeczytacie kilka słów o autorce, a na drugim trzy opinie. Posiada kremowe strony,...

Na kartach powieści poznajemy dalsze losy naszego bohatera Mateusza jego rodziny i przyjaciół. Chłopak wyjeżdża do Strzyżowa,aby znaleźć swoje miejsce na ziemi oraz otworzyć sobie drzwi do kariery i lepszego życia. Czy jednak się to uda?

W Strzyżowie Mateusz poznaje Polę. Dziewczyna zelektryzowała go niemal od pierwszego spojrzenia, pierwszej chwili… Czy to dobrze? Pola ma za sobą wiele bolesnych tajemnic, a z ich konsekwencjami musi żyć do tej pory. Jakie to tajemnice? Czy Mateusz je zniesie i zaakceptuje? Powiem wam jeszcze, że Kosma ze względu na zdarzenia z przeszłości nie akceptuje nawet sam siebie, za wszelką cenę próbuje zniechęcić do siebie Matyldę, chce wręcz żeby dziewczyna go znienawidziła...

Czego dowiaduje się Kosma? Czy ich relacja przetrwa próbę?Co spotka Leona, Weronikę i Matyldę? Czy dowiemy się co zdarzyło się po zdarzeniach„Tamtego lata ”? Cz przeszłość ich rodzin pozwoli w końcu żyć spokojnie bohaterom książki?

Na te i wiele innych pytań znajdziecie odpowiedź właśnie w lekturze, którą wam serdecznie z całego serca polecam🥰

Podsumowując

Książka jak się domyślacie zdecydowanie mi się podobała, utrzymuje wysoki poziom pierwszej części. Jest równie mocno wciągająca i nie pozwalająca się oderwać. Dla mnie na jeden oddech, według mnie pięknie rozbudowane emocje, które świetnie oddaje lektor. Książka świetnie napisana, ma w sobie refleksje, a wiele sytuacji opisanych w książce może przydarzyć się każdemu z nas przez co książka jest dla mnie prawdziwa i nabiera jeszcze bardziej realnego kształtu.🙂

Każdy z bohaterów wniósł do opowieści bagaż doświadczeń i wiele namacalnych emocji. Do tego to niespodziewane zakończenie... no szacun!

Na kartach powieści poznajemy dalsze losy naszego bohatera Mateusza jego rodziny i przyjaciół. Chłopak wyjeżdża do Strzyżowa,aby znaleźć swoje miejsce na ziemi oraz otworzyć sobie drzwi do kariery i lepszego życia. Czy jednak się to uda?

W Strzyżowie Mateusz poznaje Polę. Dziewczyna zelektryzowała go niemal od pierwszego spojrzenia, pierwszej chwili… Czy to dobrze? Pola...

Typowa młodzieżówka. Autorka wykreowała tu kilka postaci młodych ludzi, którzy mierząc się z przeszłością rodziców sami noszą jej brzemiona. Emocji nie brakuje. I choć relacje miłosne bohaterów są trochę przesadzone, to jednak jest kilka ciekawych wątków. Są też tematy ważkie i trudne: przyjaźń, samotne rodzicielstwo, problem narkomanii... Choć lata dorastania mam dawno za sobą, to z wielką przyjemnością przeczytałam tę pozycje. I świetnie
sprawdza się tu powiedzenie: kto sieje wiatr, ten zbiera burzę...

Typowa młodzieżówka. Autorka wykreowała tu kilka postaci młodych ludzi, którzy mierząc się z przeszłością rodziców sami noszą jej brzemiona. Emocji nie brakuje. I choć relacje miłosne bohaterów są trochę przesadzone, to jednak jest kilka ciekawych wątków. Są też tematy ważkie i trudne: przyjaźń, samotne rodzicielstwo, problem narkomanii... Choć lata dorastania mam dawno za...

Książka, w której dużo się dzieje ale chyba jak dla mnie trochę przesłodzona. Faceci, którzy mówią o uczuciach jak kobiety? trochę nierealne i wymyślone :D Wszystko się układa jak puzzle w układance i wg mnie za bardzo do siebie pasuje, bo w prawdziwym życiu nie zawsze jest tak "idealnie".

Książka, w której dużo się dzieje ale chyba jak dla mnie trochę przesłodzona. Faceci, którzy mówią o uczuciach jak kobiety? trochę nierealne i wymyślone :D Wszystko się układa jak puzzle w układance i wg mnie za bardzo do siebie pasuje, bo w prawdziwym życiu nie zawsze jest tak "idealnie".

Myślałam, że piedwszy tom jest dość infantylny i przesłodzony, ale drugi tom to jeszcze większą porażka. Mam wrażenie, że książkę pisała 13 latka, a nie dorosła kobieta. Bohaterowie płascy jak stepy w Arizonie. Fabuła tragicznie naciągana. Nic ciekawego. Doownje nic.

Myślałam, że piedwszy tom jest dość infantylny i przesłodzony, ale drugi tom to jeszcze większą porażka. Mam wrażenie, że książkę pisała 13 latka, a nie dorosła kobieta. Bohaterowie płascy jak stepy w Arizonie. Fabuła tragicznie naciągana. Nic ciekawego. Doownje nic.

Może trochę mniej naiwnie poprowadzone postaci w drugiej części, ale jednak nie na tyle aby mnie przekonać. Trochę się wynudziłam, trochę poprzewracałam oczami i tyle. Akcja praktycznie żadna.

Może trochę mniej naiwnie poprowadzone postaci w drugiej części, ale jednak nie na tyle aby mnie przekonać. Trochę się wynudziłam, trochę poprzewracałam oczami i tyle. Akcja praktycznie żadna.

Z reguły rzadko sięgam po drugie i kolejne części książek, tutaj zrobiłam wyjątek i... żałuję. W poprzednim tomie tej obyczajowej dylogii na kilka kwestii przymknęłam oko, ale tu już nie potrafię.

Uwaga, poniżej mogą znajdować się spoilery (bez imion i nazwisk, w formie ogólnych wniosków po lekturze obu części, ale na wszelki wypadek ostrzegam 🤍).

Przede wszystkim – nierealistyczność. Znacie ten topos wielkiej heteronormatywnej miłości od pierwszego wejrzenia? Oczywiście w połączeniu ze zwalającym z nóg pierwszym pocałunkiem i idealnym pierwszym razem (bez żadnej, absolutnie żadnej rozmowy przed/po, bez pytań o zabezpieczenie, bez innego rodzaju zbliżenia niż s. penetracyjny). Tutaj to combo jest razy kilka i dosłownie przy każdej parze, która pojawia się w trakcie akcji.

Tu wchodzi mój drugi zarzut – powtarzalność scen. To książka obyczajowa, ale ileż można czytać o pierwszych zakochaniach i pocałunkach? Na kartach całej dylogii było ich (policzyłam 😝) sześć i pół, co znaczy, że średnio co sto stron ktoś się w kimś zakochiwał!

Mam wrażenie, że w tym drugim tomie pozostałe wydarzenia zeszły na dalszy plan. Wychodzące na jaw tajemnice nie wzbudziły we mnie większych emocji, a do końca dotarłam przez to, że zwyczajnie szybko mi się czytało. Może to kwestia przesytu, może spodziewałam się czegoś innego, ale nie czuję, że mogłabym z czystym sumieniem tę powieść polecić.

Z reguły rzadko sięgam po drugie i kolejne części książek, tutaj zrobiłam wyjątek i... żałuję. W poprzednim tomie tej obyczajowej dylogii na kilka kwestii przymknęłam oko, ale tu już nie potrafię.

Uwaga, poniżej mogą znajdować się spoilery (bez imion i nazwisk, w formie ogólnych wniosków po lekturze obu części, ale na wszelki wypadek ostrzegam 🤍).

Przede wszystkim –...

Podobnie jak poprzednia część przelukrowana. Choć są momenty dramataczne, to nie są one w stanie stworzyć jakiejś równowagi. Historia ciekawa ale przesłodzona.

Podobnie jak poprzednia część przelukrowana. Choć są momenty dramataczne, to nie są one w stanie stworzyć jakiejś równowagi. Historia ciekawa ale przesłodzona.