Jest to ostatnia, osobiście udokumentowana opowieść, o ostatnich latach niepodległego Tybetu. Książka rozmija się z Holywoodzką imitacją, która jest pełna lukrowanych ubarwień. Po przeczytaniu książki, odebrało mi chęci na ponowne spotkanie z filmem. Opowieść pisana jest prostym językiem, nie ma w niej sztucznego patosu, pozowanego literackiego napięcia. Można potraktować ją jako dziennik – choć przyznać trzeba, że z ostatnich rozdziałów wyczuwalny jest wyraźny emocjonalny przekaz. Nie można się temu dziwić.

Smaczkiem jest masa opisów dotyczących zwyczajów panujących zarówno wśród mnichów, jak i „zwykłych” Tybetańczyków. Jest opis wnętrza Potali, Ogrodu Dalajlamy i wielu innych miejsc. Autor zarejestrował też (wtedy już) wygasający zwyczaj wysuwania języka (str.330) – co całkiem niedawno poruszyło te i owe kręgi społeczne.

Ale jak to wielokrotnie bywa, znalazły się też czarne plamy, do których zaliczam stosowanie takich pojęć jak: katedra, kościół, zakon, tybetańska biblia, szaty zakonne, zakon. Tłumaczka chcąc zapewne przybliżyć obrządki i zwyczaje Tybetu, pojechała po bandzie, tym samym zniekształcając obraz buddyzmu tybetańskiego.
Niemniej jednak – zachęcam do kupna (warto ją mieć na półce) i przeczytania.

Jest to ostatnia, osobiście udokumentowana opowieść, o ostatnich latach niepodległego Tybetu. Książka rozmija się z Holywoodzką imitacją, która jest pełna lukrowanych ubarwień. Po przeczytaniu książki, odebrało mi chęci na ponowne spotkanie z filmem. Opowieść pisana jest prostym językiem, nie ma w niej sztucznego patosu, pozowanego literackiego napięcia. Można potraktować...

Autorem książki jest esesman,zatem gratulacje dla wszystkich wydawców.

Autorem książki jest esesman,zatem gratulacje dla wszystkich wydawców.

Jedna z najlepszych książek jakie czytałem w ostatnim czasie. Niezwykłe opisy przyrody, osobiste przemyślenia i obserwacje autora tworzą jej niepowtarzalny klimat. Zachęcam każdego do lektury. Nie ma sensu sugerować się filmem ;)

Jedna z najlepszych książek jakie czytałem w ostatnim czasie. Niezwykłe opisy przyrody, osobiste przemyślenia i obserwacje autora tworzą jej niepowtarzalny klimat. Zachęcam każdego do lektury. Nie ma sensu sugerować się filmem ;)

Zamierzchły, jeszcze nie odkryty i eksploatowany turystycznie świat Tybetu. Przyjemna książka, klimatyczny film.

Zamierzchły, jeszcze nie odkryty i eksploatowany turystycznie świat Tybetu. Przyjemna książka, klimatyczny film.

W książce nie ma dialogów, rozdziały są krótkie, dotyczące przeróżnych tematów: od wędrówki, po zwyczaje, przez codzienność - skakanie z tematu na temat. Przez to wszystko nie mogłam sobie stworzyć obrazu całej opowieści z bo co chwila wykonałam się z rytmu, a brak dialogów sprawił, że książki nie czytało się lekko.
Film pokazał od początku głównego bohatera jako okropnego egoistę i osobę, która zwraca na siebie uwagę, chce być podziwiana i ma wysokie mniemanie o sobie. W książce aż tak nie dało się tego odczuć. O czym jest film? Właściwie to coś zupełnie innego niż książka. Zwyczajów Tybetańczyków praktycznie tam nie ma porównując z książką. Jest duże skupienie na edukacji, dorastaniu i relacjach głównego bohatera z Dalajlamą.

Nie polecam ani książki, ani filmu.

W książce nie ma dialogów, rozdziały są krótkie, dotyczące przeróżnych tematów: od wędrówki, po zwyczaje, przez codzienność - skakanie z tematu na temat. Przez to wszystko nie mogłam sobie stworzyć obrazu całej opowieści z bo co chwila wykonałam się z rytmu, a brak dialogów sprawił, że książki nie czytało się lekko.
Film pokazał od początku głównego bohatera jako okropnego...

Wspaniała historia, niesamowita książka i cudownie spędzony nad nią czas! To piękna opowieść o dawnym świecie, która potrafi wycisnąć łzy. Żal mi tamtego świata i nie potrafię zrozumieć, jak można w taki sposób zniszczyć wspaniałą kulturę. Jestem pod ogromnym wrażeniem życia pisarza, jego wędrowki i jednocześnie jestem wdzięczny, że mogłem zajrzeć na chwilę do Tybetu, którego nie dane nam będzie zobaczyć nigdy w tamtej postaci. Polecam!

Wspaniała historia, niesamowita książka i cudownie spędzony nad nią czas! To piękna opowieść o dawnym świecie, która potrafi wycisnąć łzy. Żal mi tamtego świata i nie potrafię zrozumieć, jak można w taki sposób zniszczyć wspaniałą kulturę. Jestem pod ogromnym wrażeniem życia pisarza, jego wędrowki i jednocześnie jestem wdzięczny, że mogłem zajrzeć na chwilę do Tybetu,...

Ta książka to prawdopodobnie ostatnie świadectwo jak wyglądał Tybet przez inwazją Chin w 1953 roku. Autor opisuje swoją wędrówkę przez ten kraj, ludzi, ich obyczaje, wierzenia, styl życia. Robi to z bardzo dużą tolerancją dla Tybetańczyków, nie ma tu jakiegoś zdziwienia innością, czy potępienia, co często cechowało dawniej białego człowieka w konfrontacji z innymi narodami. Jest zaciekawienie, akceptacja, a w końcu zachwyt i żal, że trzeba było ten kraj opuścić. To typowa książka podróżnicza, a nie autobiografia. Widać, że autor napisał tę książkę również z myślą o walce o wolność Tybetu. Zdarzenia będące treścią filmu stanowią jedynie ułamek tej publikacji.

Ta książka to prawdopodobnie ostatnie świadectwo jak wyglądał Tybet przez inwazją Chin w 1953 roku. Autor opisuje swoją wędrówkę przez ten kraj, ludzi, ich obyczaje, wierzenia, styl życia. Robi to z bardzo dużą tolerancją dla Tybetańczyków, nie ma tu jakiegoś zdziwienia innością, czy potępienia, co często cechowało dawniej białego człowieka w konfrontacji z innymi narodami....

W końcu dorwałam książkę, bo do tej pory kojarzyłam tylko film :P Książka jest bardzo ciekawa, jednak momentami przerażająca, bo nie zawsze było przyjemnie tam, gdzie akurat byli główni bohaterowie. No i mimo obszerności szybko się ją czyta ;)

W końcu dorwałam książkę, bo do tej pory kojarzyłam tylko film :P Książka jest bardzo ciekawa, jednak momentami przerażająca, bo nie zawsze było przyjemnie tam, gdzie akurat byli główni bohaterowie. No i mimo obszerności szybko się ją czyta ;)

Zazdroszczę autorowi przeżycia takiej wyjątkowej przygody. Niestety sposób narracji bardzo mnie męczył. Być może alpiniście zbyt udzielił się sposób życia Tybetańczyków, ponieważ przebieg akcji wydawał mi się powolny.

Zazdroszczę autorowi przeżycia takiej wyjątkowej przygody. Niestety sposób narracji bardzo mnie męczył. Być może alpiniście zbyt udzielił się sposób życia Tybetańczyków, ponieważ przebieg akcji wydawał mi się powolny.

Niezwykła historia. Aż trudno uwierzyć, że wydarzyła się naprawdę. Harrerowi udało się poznać świat, jakiego już nie ma. W dodatku opisał go w prosty lecz obrazowy sposób. Jeszcze mam w uszach dźwięk obracającego się młynka modlitewnego, chociaż nigdy w życiu go nie słyszałem...

Niezwykła historia. Aż trudno uwierzyć, że wydarzyła się naprawdę. Harrerowi udało się poznać świat, jakiego już nie ma. W dodatku opisał go w prosty lecz obrazowy sposób. Jeszcze mam w uszach dźwięk obracającego się młynka modlitewnego, chociaż nigdy w życiu go nie słyszałem...