Nie oglądałam filmu, i książka zrobiła na mnie wrażenie. Wzruszająca, dająca do myślenia. Warto.

Nie oglądałam filmu, i książka zrobiła na mnie wrażenie. Wzruszająca, dająca do myślenia. Warto.

Po raz kolejny utrwala się we mnie przekonanie, że czytanie książek napisanych na podstawie scenariusza jest bardzo kiepskim pomysłem. Film zachwyca, a książka... no cóż - odarta jest całkowicie z magii odnalezionej na niebieskim ekranie. Jedno jednakże bardzo wyszło autorom - wyryło na mojej korze mózgowej hasło "Charlie Babbitt". Jak? Ano wymieniając niemalże w każdym zdaniu imię i nazwisko głównego bohatera: Charlie Babbitt powiedział to, Charlie Babbitt poszedł tam, Charlie Babbitt podrapał się po d... Koszmar.
Jak nie musicie to nie czytajcie.

Po raz kolejny utrwala się we mnie przekonanie, że czytanie książek napisanych na podstawie scenariusza jest bardzo kiepskim pomysłem. Film zachwyca, a książka... no cóż - odarta jest całkowicie z magii odnalezionej na niebieskim ekranie. Jedno jednakże bardzo wyszło autorom - wyryło na mojej korze mózgowej hasło "Charlie Babbitt". Jak? Ano wymieniając niemalże w każdym...

Nie oglądałem filmu, zatem książkę czytałem z wielkim zainteresowaniem. Myślę, że opisywanie własnych przemyśleń byłoby narzucaniem interpretacji, więc powiem tylko tyle, że tę książkę warto przeczytać. Interakcje międzyludzkie pozostawiają ślady w ich uczestnikach. To truizm, ale obserwacja tych zmian jest ciekawa. Sama obserwacja też wywołuje zmiany w obserwatorze.

Nie oglądałem filmu, zatem książkę czytałem z wielkim zainteresowaniem. Myślę, że opisywanie własnych przemyśleń byłoby narzucaniem interpretacji, więc powiem tylko tyle, że tę książkę warto przeczytać. Interakcje międzyludzkie pozostawiają ślady w ich uczestnikach. To truizm, ale obserwacja tych zmian jest ciekawa. Sama obserwacja też wywołuje zmiany w obserwatorze.

Wiele razy podkreślałam, że pisanie książki na podstawie filmu zazwyczaj wychodzi bardzo źle. W przypadku "Rain Mana" jest trochę inaczej. Nie wiem czy to zdolność pisania autorki czy po prostu bardzo chwytająca ze serce historia, ale tą książkę czytało mi się bardzo dobrze. Nie rewelacyjnie, ale dobrze, więc polecam.

Wiele razy podkreślałam, że pisanie książki na podstawie filmu zazwyczaj wychodzi bardzo źle. W przypadku "Rain Mana" jest trochę inaczej. Nie wiem czy to zdolność pisania autorki czy po prostu bardzo chwytająca ze serce historia, ale tą książkę czytało mi się bardzo dobrze. Nie rewelacyjnie, ale dobrze, więc polecam.

Gdyby nie to, że książka ze starości rozpadała mi się w rękach, to byłoby idealnie! Piękna historia o braciach - Charliem i cierpiącym na autyzm Raymondzie, którzy odnajdują się po latach dopiero po śmierci ojca.
Historia niby zwykła, ale jakże niezwykła. Ja dodatkowo w między czasie obejrzałam jeszcze film, gdyż nie mogłam się powstrzymać. Polecam książkę i film, choć ekranizacja jest moim zdaniem dużo lepsza, gdyż w tym przypadku książka napisana jest właśnie na jej podstawie.

Gdyby nie to, że książka ze starości rozpadała mi się w rękach, to byłoby idealnie! Piękna historia o braciach - Charliem i cierpiącym na autyzm Raymondzie, którzy odnajdują się po latach dopiero po śmierci ojca.
Historia niby zwykła, ale jakże niezwykła. Ja dodatkowo w między czasie obejrzałam jeszcze film, gdyż nie mogłam się powstrzymać. Polecam książkę i film, choć...

Powieść o tyle dobra, że opisuje fascynującą historię braci Babbitów i ich metamorfozę, na skutek zaledwie jednego tygodnia, spędzonego razem od wielu lat. Mlodszy Charlie jest samodzielnym, twardym facetem, który przez całe zycie musiał wydzierać losowi to, co mu się jego zdaniem należało. Starszy Raymond to kaleka, dotknięty daleko posuniętym autyzmem, który nie potrafi żyć samodzielnie. I oto Charlie odkrywa coś ważniejszego niż pieniądze. Zaczyna zależeć mu na jego bracie, którego przedtem nie znał. A raczej znał, ale inaczej - jako tajemniczą postać z dzieciństwa, przyjaciela na niby. A Raymond? No cóż, w tydzień spędzony z bratem nauczył się wielu rzeczy. Przede wszystkim, nauczył się... chcieć.
Książka sprawnie napisana, ale jednak czuje się, że pierwszy był scenariusz głośnego filmu, a powieść jest produktem wtórnym, wyprodukowanym niejako na dodatek, jak filmowy gadżet. Nawet nie umywa się do arcydzieła, jakim bez wątpienia był film z Dustinem Hoffmanem i Tomem Cruisem.

Powieść o tyle dobra, że opisuje fascynującą historię braci Babbitów i ich metamorfozę, na skutek zaledwie jednego tygodnia, spędzonego razem od wielu lat. Mlodszy Charlie jest samodzielnym, twardym facetem, który przez całe zycie musiał wydzierać losowi to, co mu się jego zdaniem należało. Starszy Raymond to kaleka, dotknięty daleko posuniętym autyzmem, który nie potrafi...

Gdyby film nie zrobił takiej furory, zapewne książki nikt by w Polsce nie wydał. Dla mnie to była taka właśnie kolejność - najpierw film, potem książka. Czytałam, a przed oczami miałam sceny z filmu; nie da się chyba inaczej. Dlatego trudno mi się wypowiadać o samej książce. Cóż - to nadal jest świetna historia, ale opowiedziana już tak sobie.

Gdyby film nie zrobił takiej furory, zapewne książki nikt by w Polsce nie wydał. Dla mnie to była taka właśnie kolejność - najpierw film, potem książka. Czytałam, a przed oczami miałam sceny z filmu; nie da się chyba inaczej. Dlatego trudno mi się wypowiadać o samej książce. Cóż - to nadal jest świetna historia, ale opowiedziana już tak sobie.

Wspaniała, momentami wzruszająca, wciągająca książka o barwnej, wartkiej akcji. Zero zbędnych, przynudzających opisów. Olbrzymi minus za zakończenie- po przeczytaniu miałam wrażenie, że albo autor o nim zapomniał, albo ktoś go strasznie pospieszał.

Wspaniała, momentami wzruszająca, wciągająca książka o barwnej, wartkiej akcji. Zero zbędnych, przynudzających opisów. Olbrzymi minus za zakończenie- po przeczytaniu miałam wrażenie, że albo autor o nim zapomniał, albo ktoś go strasznie pospieszał.

Krótka, ale bardzo fajna i sprawnie napisana historia. Czyta się bardzo lekko, można się uśmiechnąć, ale także uronić łzę.

Krótka, ale bardzo fajna i sprawnie napisana historia. Czyta się bardzo lekko, można się uśmiechnąć, ale także uronić łzę.

Jeden z wyjątków: film lepszy. Książka mocno przeciętna, plus za tematykę i za film.

Jeden z wyjątków: film lepszy. Książka mocno przeciętna, plus za tematykę i za film.