Zaskoczyła mnie ta książka, bo to jest świetna obyczajówka. Mogłaby ją napisać Fleszarowa-Muskat. Gordon ma tę samą znajomość ludzkiej natury, umiejętność wczucia się w swoich bohaterów, zajrzenia do ich dusz. I ludzie też są podobni, ich rozterki i poplątane życiorysy. I miasteczko, choć nie nad morzem, też podobne. Trudno "Gwiazdy na ziemi" nazwać kryminałem i trochę mnie dziwi wydanie ich w serii z jamnikiem. Jest co prawda morderstwo, ale dopiero w 3/4 książki, sprawca dość oczywisty i zagadka blednie wobec wątku obyczajowego, który niesamowicie wciąga. Barbara Gordon świetnie przedstawia psychikę postaci - czy jest to prostytutka, lekarz, sfochowana nastolatka czy działacz partyjny. Dodatkowego smaczku nadaje tło historyczne, bo akcja toczy się w 1960 roku. Wojna jeszcze tkwi w ludziach, wszyscy ją pamiętają, wielu pokaleczyła...

Zaskoczyła mnie ta książka, bo to jest świetna obyczajówka. Mogłaby ją napisać Fleszarowa-Muskat. Gordon ma tę samą znajomość ludzkiej natury, umiejętność wczucia się w swoich bohaterów, zajrzenia do ich dusz. I ludzie też są podobni, ich rozterki i poplątane życiorysy. I miasteczko, choć nie nad morzem, też podobne. Trudno "Gwiazdy na ziemi" nazwać kryminałem i trochę mnie...

Wyciągnęłam te książkę z "kartonu wstydu", tak kartony w którym tkwiła razem z innymi książkami uratowanymi przed wyrzuceniem, bo miałam ochotę na kryminał. Kryminał angażuję umysł w stopniu umiarkowanym, nie wzbudzając nadmiernie emocji. Jest rozrywka łatwa i przyjemna, a takiej właśnie potrzebowałam. Seria z jamnikiem zobowiązuje, więc w pierwszej chwili poczułam lekki zawód kiedy nie mogłam się doszukać ani zbrodni, ani zbrodniarza, ani ścigającego go stróża prawa.
Mój zawód nie trwał długo choć się nie doszukałem, a zamiast lekkiej i przyjemnej rozrywki intelektualnej dostałam bardzo emocjonujące studium ludzkich postaw, mentalności i filozofii. Studium zawiłości małomiasteczkowych relacji społecznych wczesnego PRL-u. Studium złożoności życia pokazujące, że nie ma jednej prawdy o człowieku i jego życiu, z którego jak z góry lodowej widzimy tylko mały ułamek.

Wyciągnęłam te książkę z "kartonu wstydu", tak kartony w którym tkwiła razem z innymi książkami uratowanymi przed wyrzuceniem, bo miałam ochotę na kryminał. Kryminał angażuję umysł w stopniu umiarkowanym, nie wzbudzając nadmiernie emocji. Jest rozrywka łatwa i przyjemna, a takiej właśnie potrzebowałam. Seria z jamnikiem zobowiązuje, więc w pierwszej chwili poczułam lekki...

Od początku nie po drodze było mi z tym tytułem.

Poczynając od faktu, że zdecydowanie nie jest to kryminał, a coś idące w kierunku dramatu psychologicznego, bo to emocje bohaterów grają tu pierwsze skrzypce. Wątek kryminalny jest tylko dodatkiem i wynikiem zdarzeń oraz podstawą dla dalszego zagłębiania się w psychikę bohaterów.

Kolejnym zgrzytem jest sam styl autorki i forma gdzie nagromadzenie patosu, banałów i wzniosłych myśli jest tak dobijające, że moja sceptyczno-ironiczna natura kazała nieustannie łapać się za głowę z niedowierzania.

Książka nie jest młoda i archaiczność widać również w warstwie językowej, do przesady poprawnej i niespotykanej obecnie co również nie działa na korzyść tego tytułu.

Podsumowując. Oczekiwania gatunkowe nijak miały się do rzeczywistości, a co za tym idzie w żadnym wypadku nie sięgnąłbym po ten tytuł.

Od początku nie po drodze było mi z tym tytułem.

Poczynając od faktu, że zdecydowanie nie jest to kryminał, a coś idące w kierunku dramatu psychologicznego, bo to emocje bohaterów grają tu pierwsze skrzypce. Wątek kryminalny jest tylko dodatkiem i wynikiem zdarzeń oraz podstawą dla dalszego zagłębiania się w psychikę bohaterów.

Kolejnym zgrzytem jest sam styl autorki i...

Przeczytałam jednym tchem. Kryminał, ale poruszający jedne z najważniejszych spraw: wzajemne zaufanie bliskich sobie ludzi, na ile znamy i rozumiemy swoich bliskich,czy potrafimy życ w codzienności.

Przeczytałam jednym tchem. Kryminał, ale poruszający jedne z najważniejszych spraw: wzajemne zaufanie bliskich sobie ludzi, na ile znamy i rozumiemy swoich bliskich,czy potrafimy życ w codzienności.

Nie jest to z pewnością kryminał sensu stricto, raczej książka obyczajowa... psychologiczna. Stanowi ciekawy obraz Polski po drugiej wojnie światowej dodatkowo wzbogacony rozważaniami nad naturą ludzkich poczynań.

Nie jest to z pewnością kryminał sensu stricto, raczej książka obyczajowa... psychologiczna. Stanowi ciekawy obraz Polski po drugiej wojnie światowej dodatkowo wzbogacony rozważaniami nad naturą ludzkich poczynań.