Naprawdę dobrze się czytało. Może sam wątek kryminalny mało odkrywczy ale naprawdę historia sporo nadrabia dla mnie językiem i humorem. Jedyne co mi nie pasuje to wątek duchów ale na szczęście nie dominuje tak bardzo w całej historii.

Naprawdę dobrze się czytało. Może sam wątek kryminalny mało odkrywczy ale naprawdę historia sporo nadrabia dla mnie językiem i humorem. Jedyne co mi nie pasuje to wątek duchów ale na szczęście nie dominuje tak bardzo w całej historii.

Jest ok, po prostu ok.

Może sama historia jakoś bardzo nie porywa, ale naprawdę czyta się bezproblemowo.

Jedyne co mnie raziło to wątek "miłosny" (chociaż nietuzinkowy) i wątek "paranormalny"... no ale dobra, dla każdego coś miłego.

Dla mnie takim miłym akcentem był humor Thorkilda, wyjątkowo mi podpasował. Zawsze chciałam taki mieć :}

Jest ok, po prostu ok.

Może sama historia jakoś bardzo nie porywa, ale naprawdę czyta się bezproblemowo.

Jedyne co mnie raziło to wątek "miłosny" (chociaż nietuzinkowy) i wątek "paranormalny"... no ale dobra, dla każdego coś miłego.

Dla mnie takim miłym akcentem był humor Thorkilda, wyjątkowo mi podpasował. Zawsze chciałam taki mieć :}

Sięgnęłam po „Zatęsknię za tobą jutro” zanim zorientowałam się jak niskie ma na LC oceny. I całe szczęście, bo książka naprawdę mi się podobała. Mam to skrzywienie, że każda (no prawie) powieść, której akcja dzieje się na północy Norwegii (powiedzmy, w górę od Tromso) może liczyć u mnie na dodatkowe gwiazdki. W przypadku "Zatęsknię za tobą jutro" nie jest to jedyny atut. Atutem numer jeden jest język, jakim napisana jest ta opowieść. Mamy tu zdania podwójnie złożone, a nie duże litery i konstrukcje gramatyczne rodem z elementarza jak w masowej produkcji kryminałów. To właśnie język w dużej mierze tworzy tę historię i wyróżnia ją spośród innych powieści tego gatunku. Jest i klimat, i jest cienkie poczucie humoru. Po drugie bohater; narracja prowadzona w pierwszej osobie powoduje, że jesteśmy bardzo blisko niego. Nie przeszkadzała mi pewna schematyczności często goszcząca w powieściach kryminalnych. Bohater bez przeszłości, bez nałogów, bez tajemnicy nie ma wzięcia, więc Heine Bakkeid wyciąga lekcję i tworzy bohatera z przeszłością, nałogami i tajemnicą :). To naprawdę dobrze skrojona opowieść, która oprócz kryminalnej zagadki daje trochę szerszą perspektywę psychologiczną i metafizyczną.
Bo smierć jest tu wszechobecna. Nie tylko jako dekoracja.

Sięgnęłam po „Zatęsknię za tobą jutro” zanim zorientowałam się jak niskie ma na LC oceny. I całe szczęście, bo książka naprawdę mi się podobała. Mam to skrzywienie, że każda (no prawie) powieść, której akcja dzieje się na północy Norwegii (powiedzmy, w górę od Tromso) może liczyć u mnie na dodatkowe gwiazdki. W przypadku "Zatęsknię za tobą jutro" nie jest to jedyny...

Moim głównym problemem jest zrozumienie zamysłu autora. Męczące i niepotrzebne opisy, cała akcja mogłaby skończyć się po kilku stronach. Nie jest to książka, o której będę i chcę pamiętać.

Moim głównym problemem jest zrozumienie zamysłu autora. Męczące i niepotrzebne opisy, cała akcja mogłaby skończyć się po kilku stronach. Nie jest to książka, o której będę i chcę pamiętać.

naprawdę dobry język! zaskoczyło mnie to od pierwszej strony bo ostatnio ciężko było mi trafić na coś, co nie sprawia wrażenia jakby pisane było przez gimnazjalistę ;)
sama historia kryminalna może niezbyt odkrywcza, ale napisana tak świetnym językiem, że naprawdę szybko mi się czytało i trudno było mi się oderwać
do tego wszystkiego dość solidna dawka humoru, parę razy doprowadziła mnie prawie do łez :)
zarezerwowałam już kolejną część w bibliotece :)

naprawdę dobry język! zaskoczyło mnie to od pierwszej strony bo ostatnio ciężko było mi trafić na coś, co nie sprawia wrażenia jakby pisane było przez gimnazjalistę ;)
sama historia kryminalna może niezbyt odkrywcza, ale napisana tak świetnym językiem, że naprawdę szybko mi się czytało i trudno było mi się oderwać
do tego wszystkiego dość solidna dawka humoru, parę razy...

Pierwsza część serii osadzonej w jesiennych norweskich klimatach z Thorkildem Aske. Mimo, że książka nie jest zbyt obszerna odkładałam ją dwukrotnie na półkę z zamiarem dokończenia w bliżej nieokreślonej przyszłości . Udało mi się jednak przezwyciężyć niechęć. Powodem były niezrozumiałe opisy wydarzeń głównego bohatera będącego pod wpływem leków psychotycznych, alkoholu , mieszanki wywołującej zaburzony odbiór percepcji. Dopiero od połowy powieść jest bardziej wyrazista w przekazie . Główny bohater stopniowo odsłania swoją przeszłość , powody pobytu w więzieniu, traumatyczne przeżycia, obwinianie się o śmierć bliskiej osoby, myśli samobójcze. Aktualna sytuacja Askego jako bezrobotnego też nie dodaje optymizmu. Bez widoku na dalszą pracę w policji jako oficera śledczego również powoduje traumę i poczucie upokorzenia w urzędach pracy, czy reakcji dawnych kolegów .
Dopiero przyjęcia prywatnego zlecenia odszukania zaginionego młodego chłopaka w okolicach opuszczonej latarni morskiej motywuje detektywa do działania. Plusem kryminału są opisy dzikiej przyrody, polarnej nocy czy sztormów oraz życia małomiasteczkowej społeczności . W treść wplecione zostały pewne rytuały mieszkańców małej wyspy, kontaktowanie się ze zmarłymi, niekonwencjonalne metody leczenia.

Pierwsza część serii osadzonej w jesiennych norweskich klimatach z Thorkildem Aske. Mimo, że książka nie jest zbyt obszerna odkładałam ją dwukrotnie na półkę z zamiarem dokończenia w bliżej nieokreślonej przyszłości . Udało mi się jednak przezwyciężyć niechęć. Powodem były niezrozumiałe opisy wydarzeń głównego bohatera będącego pod wpływem leków psychotycznych, alkoholu ,...

Polecam. Coś innego, odmiennego od tradycyjnych kryminałów.

Polecam. Coś innego, odmiennego od tradycyjnych kryminałów.

Gdyby pominąć opisy fizjologiczno-medycznych problemów głównego bohatera i nic nie wnoszący, sztucznie wbudowany wątek wspomnieniowo-uczuciowy - to z książki zostałaby broszurka.

Gdyby pominąć opisy fizjologiczno-medycznych problemów głównego bohatera i nic nie wnoszący, sztucznie wbudowany wątek wspomnieniowo-uczuciowy - to z książki zostałaby broszurka.