Przy okazji ostatniego tomu wyrażałem moje zdziwienie faktem że autorka jest w stanie nadać jedenastej części cyklu pewnego rodzaju świeżość, więc tym razem wyrażam jeszcze większe zdziwienie że nie traci tej umiejętności przy okazji tomu numer dwanaście.

Jest coś w stylu Pani Gerritsen co pozawala nam bardzo szybko zatracić się w historii. Nie jest ona co prawda naładowana akcją, tym razem autorka starała się przyprawić całość szczyptą thrilleru i wydaje mi się że wyszło jej to całkiem nieźle, szczególnie w rozdziałach w których nie obserwujemy sytuacji oczami naszych bohaterek. Zawsze byłem zaskoczony tym jak "szybko" da się przeczytać prace tej autorki i w tym względzie nic się nie zmieniło. Całość jest napisana tak umiejętnie że ciężko się zorientować jak szybko docieramy do ostatnich rozdziałów.

Zdarzało mi się też ganić autorkę za to że za każdym razem skupia dany tom na jednej z głównych bohaterek, ale tym razem znalazła złoty środek i obie Panie odegrały podobne role. Co prawda ich prywatne wątki nie wciągnęły mnie tak bardzo, akurat w tym aspekcie zabrakło trochę tej świeżości którą cechuje się reszta historii.

Wątek kryminalny był naprawdę dobry. Ta cała religijna otoczka powiązana ze sprawą z przeszłości była jedną z ciekawszych spraw z jakimi mieliśmy do czynienia w tym cyklu. Może brakowało kilku pomocnych faktów dzięki którym moglibyśmy to rozgryźć trochę wcześniej, bo wydaje mi się że część frajdy polega na tym by rozwiązać zagadkę przed głównymi bohaterkami, a tutaj było to trochę zbyt dobrze zamaskowane.

Pomimo wszystko jest to naprawdę solidna pozycja która pomimo kilku wad jest jedną z najlepszych części całego cyklu. Zawsze obawiam się o takie "wielotomowce" bo w pewnym momencie to po prostu odcinanie kuponów od dawnej sławy, ale nie w tym wypadku. Pani Gerritsen udowadnia że wciąż ma kapitalne pomysły i nie traci niczego ze swojej lekkości pisania.

Będę czekał na część trzynastą, czternastą i nawet piętnastą. A to chyba najlepsze podsumowanie.

Przy okazji ostatniego tomu wyrażałem moje zdziwienie faktem że autorka jest w stanie nadać jedenastej części cyklu pewnego rodzaju świeżość, więc tym razem wyrażam jeszcze większe zdziwienie że nie traci tej umiejętności przy okazji tomu numer dwanaście.

Jest coś w stylu Pani Gerritsen co pozawala nam bardzo szybko zatracić się w historii. Nie jest ona co prawda...