Zupełnie inna niż część pierwsza, ale również dobrze napisana. Ciekawy pomysł, jednak można się domyślić kto jest zabójcą. Podobało mi się, że Motyle stanowiły część fabuły. Ciekawa jestem części trzeciej

Zupełnie inna niż część pierwsza, ale również dobrze napisana. Ciekawy pomysł, jednak można się domyślić kto jest zabójcą. Podobało mi się, że Motyle stanowiły część fabuły. Ciekawa jestem części trzeciej

Duże rozczarowanie. Po pierwszej części, która była naprawdę ciekawa i wciągająca, ta jest zwyczajnie nudna. Bohaterka, kreowana na rozsądną i inteligentną, jest bezbarwna i irytująca. Akcja kręci się w kółko, powtarzając wciąż te same ruchy. W połowie miałam już dosyć i tylko przekartkowałam do końca, żeby się dowiedzieć, kto jest winny. Jedynkę mogę polecić, tę odradzam.

Duże rozczarowanie. Po pierwszej części, która była naprawdę ciekawa i wciągająca, ta jest zwyczajnie nudna. Bohaterka, kreowana na rozsądną i inteligentną, jest bezbarwna i irytująca. Akcja kręci się w kółko, powtarzając wciąż te same ruchy. W połowie miałam już dosyć i tylko przekartkowałam do końca, żeby się dowiedzieć, kto jest winny. Jedynkę mogę polecić, tę odradzam.

Absolutnie nie dorównuje poziomem do "Kolekcjonera motyli". Jeśli ktoś czytał Kolekcjonera niech lepiej po to nie sięga bo się bardzo rozczaruje tak jak ja.

Absolutnie nie dorównuje poziomem do "Kolekcjonera motyli". Jeśli ktoś czytał Kolekcjonera niech lepiej po to nie sięga bo się bardzo rozczaruje tak jak ja.

Jeśli ktoś czytał "Kolekcjonera Motyli" pewnie po "Krwawych różach" spodziewał się czegoś podobnego. Tylko tym razem klimat opowieści snutej przez Autorkę jest zupełnie inny. Nie ma tu mroku, który panował w Kolekcjonerze, chociaż cała fabuła zasadza się również na mrożącej krew w żyłach historii, jednak to nie ona sama w sobie, a raczej nie jej krwawe szczegóły stanowią sedno narracji. Mam wrażenie, że tym razem Autorka wkraczając w świat nowego śledztwa prowadzącego przez detektywów znanych z poprzedniej części, a sprowadzającego się do ustalenia i pojmania seryjnego zabójcy, który składając ofiary z młodych kobiet utożsamia każdą z nich z konkretnym rodzajem kwiatów, które za każdym razem pojawiają się na miejsc zbrodni, nie na samą kryminalną historię chciała zwrócić uwagę. W moim odczuciu skupiła się na studium ofiary i jej przeżyć, łącząc losy ocalałych z poprzedniej części Motyli, w tym głównie Inary i Bliss, z przeżyciami rodziny jeden ze złożonych w ofierze kobiet. Priya, która była siostrą jednej ze zmarłych snuje opowieść o własnych przeżyciach po śmierci siostry, o bólu dalszego istnienia, poradzenia sobie z traumą, co jest tym trudniejsze, że sama staje się obiektem zainteresowania cichego wielbiciela, który swój hołd dla niej okazuje, przez przesyłanie jej kwiatów znalezionych na miejscach zbrodni 17-mnastu zamordowanych do tej pory kobiet. Czy to tylko wyraz psychopatycznych skłonności, czy też Priya sama stanie w oku cyklonu, nie zdradzę. Z całą pewnością jest tu dużo więcej psychologicznej warstwy niż elementu sensacji, co może momentami sprawiać wrażenie przegadania, ale też koncepcja pamiętnikowa tej książki trochę narzuca taką formę. Mnie ta część mimo wszystko do siebie przekonała i polecam lekturę.

Jeśli ktoś czytał "Kolekcjonera Motyli" pewnie po "Krwawych różach" spodziewał się czegoś podobnego. Tylko tym razem klimat opowieści snutej przez Autorkę jest zupełnie inny. Nie ma tu mroku, który panował w Kolekcjonerze, chociaż cała fabuła zasadza się również na mrożącej krew w żyłach historii, jednak to nie ona sama w sobie, a raczej nie jej krwawe szczegóły stanowią...

Pierwsza część trylogii była zdecydowanie lepsza.
„Krwawe róże” jest trochę mdłą lekturą. Dłuży się i nie wciąga. Mam mieszane uczucia ale czegoś w niej brakuje. Jakby zupełnie nie pasowała do „ Kolekcjonera Motyli” Autorka na siłę chciała stworzyć kontynuację. To jakby zapełnić puzle niepasującą częścią.

Pierwsza część trylogii była zdecydowanie lepsza.
„Krwawe róże” jest trochę mdłą lekturą. Dłuży się i nie wciąga. Mam mieszane uczucia ale czegoś w niej brakuje. Jakby zupełnie nie pasowała do „ Kolekcjonera Motyli” Autorka na siłę chciała stworzyć kontynuację. To jakby zapełnić puzle niepasującą częścią.

Byłam nieco negatywnie nastawiona, zaczynając tę książkę. Zazwyczaj nie lubię czytać kontynuacji powieści, a na temat tej konkretnej przeczytałam sporo nieprzychylnych opinii. Książka jednak okazała się ciekawa. Pomysł na historię był dobry, bardzo podobało mi się, że w tle kontynuowano wątek z "Kolekcjonera Motyli". Nie jest to może arcydzieło i nie jestem aż tak zachwycona jak w przypadku pierwszej części, ale łatwo mi się czytało i się wciągnęłam. Historia jest dość przewidywalna, bez problemu odgadłam, kto jest seryjniakiem kolekcjonerem, ale mimo wszystko polecam i jestem zadowolona z lektury :)

Byłam nieco negatywnie nastawiona, zaczynając tę książkę. Zazwyczaj nie lubię czytać kontynuacji powieści, a na temat tej konkretnej przeczytałam sporo nieprzychylnych opinii. Książka jednak okazała się ciekawa. Pomysł na historię był dobry, bardzo podobało mi się, że w tle kontynuowano wątek z "Kolekcjonera Motyli". Nie jest to może arcydzieło i nie jestem aż tak...

Nie wiem jak można napisać dwie tak różne części cyklu...
Pierwszy tom bardzo dobry, wciągający. Drugi żenująco przeciętny!
Droga Pani Hutchison, nie masz pomysłu na kolejne części, nie "ciągnij" ich na siłę...

Nie wiem jak można napisać dwie tak różne części cyklu...
Pierwszy tom bardzo dobry, wciągający. Drugi żenująco przeciętny!
Droga Pani Hutchison, nie masz pomysłu na kolejne części, nie "ciągnij" ich na siłę...

Po pierwszym tomie cyklu trochę rozczarowałam się czytając drugą część, ale tylko początkowo. Akcja rozwinęła się po kilkudziestu stronach. Według mnie kilka sytuacji nie pasuje do reszty książki - są jakby sztucznie dodane.
Podobało mi się natomiast, że wątek Motyli był kontynuowany w tle.
Tak samo jak w pierwszej części: Uważaj komu ufasz!

Po pierwszym tomie cyklu trochę rozczarowałam się czytając drugą część, ale tylko początkowo. Akcja rozwinęła się po kilkudziestu stronach. Według mnie kilka sytuacji nie pasuje do reszty książki - są jakby sztucznie dodane.
Podobało mi się natomiast, że wątek Motyli był kontynuowany w tle.
Tak samo jak w pierwszej części: Uważaj komu ufasz!

Szczerze powiedziawszy pierwszy tom tak mnie pochłonął, że ten nie zaskoczył mnie niczym innym.
Niepotrzebnie drążony temat Motyli, który został wyjaśniony w 1. części.

Szczerze powiedziawszy pierwszy tom tak mnie pochłonął, że ten nie zaskoczył mnie niczym innym.
Niepotrzebnie drążony temat Motyli, który został wyjaśniony w 1. części.

To co tu się stało było co najmniej dziwne. Pomijając wątek mordercy, który był ciekawy, matka głównej bohaterki przechodzi samą siebie. Jak mogła tak się zachowywać, gdy jej córka była w niebezpieczeństwie. Dla mnie to niewyobrażalne.

To co tu się stało było co najmniej dziwne. Pomijając wątek mordercy, który był ciekawy, matka głównej bohaterki przechodzi samą siebie. Jak mogła tak się zachowywać, gdy jej córka była w niebezpieczeństwie. Dla mnie to niewyobrażalne.