Zapoznałam się z książką w formie audiobooka więc moja opinia wynika przede wszystkim ze sposobu interpretacji pani lektorki. Do książek pani Kursy mam sentyment, ponieważ miejsca akcji znam jak własną kieszeń.
Wracając do "Najlepsze...", zarówno lektorka, jak i treść książki denerwowały mnie niemiłosiernie, jednak najbardziej przede wszystkim:
- zdrobnienia używane przez bohaterów: Malutki, Malutka, Oleńka, Olinka a najbardziej "brzydkie wyrazy", bo jakoś nie wyobrażam sobie, żeby jedynymi epitetami używanymi przez trzydziestolatków było "Ty zwierzaku" bądź "Ty płazie".
- ogólnie bohaterowie: infantylna, wiecznie naburmuszona i zarozumiała pani ginekolog, idealna przyjaciółka Marta i książę z bajki z wypchanym portfelem - Andrzej, ciapowaty Michał.
Jedynymi osobami, które przypadły mi jako tako do gustu byli państwo Dortowie: matka - wścibska i niemiła, ale z ciekawą i tragiczną historią, która mogła w jakiś sposób tłumaczyć jej zachowanie oraz ojciec, który po prostu wzbudził moją sympatię.
Podsumowując, miało być śmiesznie (jak zauważono we wcześniejszych recenzjach), a wyszło infantylnie i przewidywalnie. Pani Kursa popełniła już ciekawsze i śmieszniejsze powieści, a tą uznaję za wypadek przy pracy.

Zapoznałam się z książką w formie audiobooka więc moja opinia wynika przede wszystkim ze sposobu interpretacji pani lektorki. Do książek pani Kursy mam sentyment, ponieważ miejsca akcji znam jak własną kieszeń.
Wracając do "Najlepsze...", zarówno lektorka, jak i treść książki denerwowały mnie niemiłosiernie, jednak najbardziej przede wszystkim:
- zdrobnienia używane przez...