Blue Monday przez cały rok.

Olgę Becker poznaliśmy już w poprzednich powieściach z cyklu "Konkurs na żonę". W oczach czytelników wypadła wtedy jednak niezbyt atrakcyjnie; została przedstawiona jako nachalna, była dziewczyna Hajdukiewicza, która nigdy nie potrafiła pogodzić się z ich rozstaniem. W dodatku była wyjątkowo wyrachowana i bez skrupułów. Swoimi intrygami poważnie namieszała w życiu Łucji i Hugona.

"Zdążyć z miłością" pokazuje Olgę z nieco innej strony. Panna Becker jest wykształcona i zarządza poważną firmą, co pozwala jej na wystawne i bogate życie. Jednak jest coś czego nie może kupić za pieniądze. Są to zdrowie i miłość.
Olgę dotyka poważna choroba, która mimo, że wyleczona, pozostawia po sobie bolesne ślady. Jej uroda zbladła, a kobieta jest zaledwie marnym cieniem dawnej siebie. Brakuje też szczęścia w miłości. Hugo, czyli wielka, niespełniona miłość, odrzuca ją, twierdząc, że nie chce wiązać się z nikim na stałe. Po upływie pewnego czasu, jak na ironię, zaręcza się, a jego narzeczona spodziewa się dziecka. Olga przeżywa przez to prawdziwe załamanie. Dodatkowo, ma problemy w rodzinie. Ojciec nie żyje, a matka, uznana za chorą psychicznie, przebywa w specjalnym zakładzie i nie chce widywać się z córką.
Smutne, prawda? A to dopiero początek.

Niech was nie zmyli słodko-lukrowana zapowiedź tego, że Olga poznaje przystojnego wdowca z dwójką uroczych dzieci, którzy od razu obdarzają ją miłością i przygarniają pod rodzinne skrzydła. Tak jest, owszem. Ale do czasu. Już na tym etapie autorka serwuje nam szereg łzawych historii z życia Kamila, Faustynki i Maksia. Śmierć, osierocenie, choroby... Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, od dna można się tylko odbić, jak to mówią. No nie do końca... Gdy wydawałoby się, że bohaterowie wychodzą na prostą, życie zaskakuje ich po raz kolejny i bynajmniej nie są to przyjemne niespodzianki.

Książka niewątpliwie odstaje od dwóch poprzednich z cyku. I nie jest to kwestia fabuły, która przenosi nas na zupełnie inną płaszczyznę, zawiera nowe miejsca i bohaterów. Nie widzę w tym problemu. W powieści zabrakło tej lekkości, optymizmu i ciepła, które przebijają się pomimo grubych warstw trudności i problemów. Czułam się przytłoczona ciągłymi wzruszającymi momentami, które zamiast wyciskać mi z oczu łzy, bardziej drażniły. Moim zdaniem nieustające dramatyczne wypadki i niesamowite zbiegi okoliczności były przesadzone i wydumane. Sytuacji nie poprawiło nawet szczęśliwe zakończenie, równie mocno naciągane. Było bardzo, bardzo smutno.

Polecam na pogłębienie depresji lub wyjątkowo paskudny jesienny dzień. Odradzam w słoneczne, letnie chwile.

Blue Monday przez cały rok.

Olgę Becker poznaliśmy już w poprzednich powieściach z cyklu "Konkurs na żonę". W oczach czytelników wypadła wtedy jednak niezbyt atrakcyjnie; została przedstawiona jako nachalna, była dziewczyna Hajdukiewicza, która nigdy nie potrafiła pogodzić się z ich rozstaniem. W dodatku była wyjątkowo wyrachowana i bez skrupułów. Swoimi intrygami poważnie...