Złotko. Czyż nie brzmi niewinnie? 27-letnia Rhiannon wydaje się być idealnym odzwierciedleniem tego słowa. Blond włosy, praca asystentki redaktora w "Gazette", stały związek z Craigiem, z którym mieszka w niewielkim miasteczku w West Country oraz grupka zgranych przyjaciółek, z którymi spędza wieczory plotkując na typowo kobiece tematy. Jednak to jedynie pozory, a one jak wiadomo mylą. Tak naprawdę pod powłoką uczynnej i niewyróżniającej się dziewczyny, skrywa się zmęczona swoim życiem bezwzględna morderczyni. Irytuje ją jej praca (oraz pracownicy), gdyż wciąż bezskutecznie stara się o awans na młodszego reportera, a jej powieść Zegar Alibi została odrzucona przez kolejne wydawnictwa. Przyjaciółki doprowadzają ją do szału, rozmawiając jedynie o wychowywaniu dzieci i związkach, przy czym jej relacja z Cragiem zdecydowanie nie należy do udanych. Humor poprawia jej jedynie tworzenie przed snem listy osób, które powinny już nie żyć. I oczywiście - zabijanie. Kto będzie kolejną ofiarą niepozornej morderczyni? Jakie mroczne tajemnice skrywa jej przeszłość i czy kolejne zbrodnie również ujdą jej na sucho?

"To on wydobył ze mnie te skłonności. Były przecież uśpione, martwe. Teraz szczęście wymaga zabijania."

W pozycji tej narracja prowadzona jest w formie pamiętnika. Wertując kartki poznajemy niemal całe pół roku z życia Rhiannon, a przy tym jej myśli, spostrzeżenia, ale przede wszystkim listy osób, które jej zdaniem powinny zniknąć raz na zawsze z naszej planety. Można wśród nich znaleźć telemarketerów, ludzi, którzy nie włączają kierunkowskazu na rondach lub noszą koszulki z napisem "Bazinga" (jak można nie lubić Sheldona?!), listę te zaszczycił swoją obecnością nawet sam Ed Sheeran. Młoda zabójczyni jest niezwykle ciekawie wykreowaną postacią. Zdecydowanie jest szalenie inteligenta, nawet gdy działa pod wpływem impulsu zdaje się mieć gotowy plan jak uniknąć odpowiedzialności. Wieczorami sama wabi swoje ofiary, a następnie czerpie ogromną radość z ich ostatniego tchnienia. Jest okrutna, a przy tym niesamowicie zabawna, opis z tyłu książki określający ją jako "dziecko Bridget Jones i Dextera Morgana" sprawdza się wręcz idealnie, chociaż wydaje mi się, że cechuje ją o wiele większa pewność siebie, niż bohaterkę sławnego "Dziennika". Postaci drugoplanowe wydają się dosyć blade przy tak charakterystycznej głównej postaci, a jednocześnie tworzą świetne tło dla całej historii.

Styl autorki jest bardzo lekki i przyjemny. Fabuła może nie jest zbytnio rozbudowana, wypełniona nagłymi zwrotami akcji, jednak jakby nie patrzeć poznajemy wydarzenia z powszedniego życia Rhiannon, która na co dzień stara się chować swoją prawdziwą naturę pod maską normalności. Jednak sama historia szalenie wciąga, a rozterki i przemyślenia zabójczyni nie jeden raz powodowały, że śmiałam się w głos i momentami wręcz jej kibicowałam. Sporą zaletą są także wzmianki na temat jej przeszłości, która jak można się domyśleć, nie należała do tych najszczęśliwszych. Dzięki nim czytelnik dowiaduje się, dlaczego dziewczyna stała się bezwzględną, pozbawioną skrupułów morderczynią, i na jakiej podstawie wybiera swoje kolejne ofiary.

Pozytywnie zaskoczyło mnie również same zakończenie i ostateczny obrót spraw. W doskonały sposób ukazuje, jak jedno wydarzenie może wpłynąć na nasze dalsze losy. Z wielką chęcią przeczytałabym kontynuację tej pozycji, gdyż ciekawi mnie jak potoczą się dalsze losy Rhiannon, której życie zmieni się teraz o 180 stopni.

Podsumowując jeżeli szukacie lekkiej, krwawej i przede wszystkim zabawnej historii myślę, że jest to książka dla Was. Stanowi ona idealne połączenie, które z pewnością sprawdzi się jako relaks po ciężkim dniu.

Złotko. Czyż nie brzmi niewinnie? 27-letnia Rhiannon wydaje się być idealnym odzwierciedleniem tego słowa. Blond włosy, praca asystentki redaktora w "Gazette", stały związek z Craigiem, z którym mieszka w niewielkim miasteczku w West Country oraz grupka zgranych przyjaciółek, z którymi spędza wieczory plotkując na typowo kobiece tematy. Jednak to jedynie pozory, a one jak...