Niecały miesiąc temu skończyłam czytać pierwszą cześć cyklu o Sookie Stackhouse i raczej nie można powiedzieć, że mi się spodobała. Kupiłam jednak kolejną, żeby sprawdzić, czy na pewno cała seria jest tak nijaka, jak tom pierwszy. Dzisiaj skończyłam czytać „U martwych w Dallas” i okazuje się, że nie jest tak źle, jak myślałam.

Sookie Stackhouse, kelnerka w barze „U Merlotte’a” czuje się całkiem dobrze w swoim związku z wampirem Billem. Wszystko wydaje się prawie idealne, dopóki nie odkrywa, że jej bliski przyjaciel, Lafayette, leży martwy w samochodzie policjanta, który poprzedniego dnia siedział pijany w jej miejscu pracy. Tego samego dnia zostaje napadnięta przez istotę zupełnie nie z tej ziemi – menadę, co skończyłoby się dla niej tragicznie, gdyby nie ratunek zaprzyjaźnionych wampirów. Zostaje poproszona przez nie o wykonanie pewnego zadania, na rzecz którego musi wyruszyć razem z Billem do Dallas.

Druga część tej serii podobała mi się o wiele bardziej, niż pierwsza, chociaż nadal jakiegoś wielkiego szału nie ma. Po pierwsze – główna bohaterka stała się trochę bardziej ludzka i już nie reaguje emocjonalnie jedynie na wampiry. Po drugie – wyprawa do innego miasta to na pewno jakieś urozmaicenie akcji. Po trzecie – pojawia się dużo różnych nadprzyrodzonych istot poza wampirami. I to chyba będzie na tyle tych małych plusików, które sprawiły jednak (mimo swojej ilości), że jestem teraz trochę lepiej nastawiona do kupienia ciągu dalszego.

Czytając wiele opinii na temat całej tej serii zauważyłam, że dużo osób skarży się na to, jak wiele scen erotycznych jest w niej opisanych. Zdziwiłam się trochę, bo czytałam już trochę książek, w których ten erotyzm jest dużo bardziej widoczny i takich rzeczy dzieje się dużo więcej. Nie wiem, nie patrzyłam na wiek osób piszących tamte opinie, może po prostu są na tyle młode, że je to w jakiś sposób odrzuca (chociaż w sumie ja taka stara też nie jestem, gimnazjum nie skończyłam). Szczerze mówiąc – te sceny erotyczne, które przedstawione są tutaj, ani trochę mnie nie odrzucają. Nie są to przecież jakieś strasznie wulgarne opisy. Autorka przedstawiła tutaj seks, jako coś normalnego. Chyba miało to między innymi pokazywać, że coś jednak łączy te wszystkie dziwne istoty i ludzi. Gdyby wampiry, wilkołaki i reszta tej całej zgrai nie mogły uprawiać seksu z ludźmi, raczej nie byłoby zbyt dużej szansy na związek głównej bohaterki z jakąkolwiek z tych istot.

Ostatnio mam w zwyczaju oceniać też to, jak książka prezentuje się z zewnątrz, więc powiem, że okładka mnie na pewno nie zachwyciła. Zresztą podobnie, jak większość powieści z wydawnictwa MAG. I jeszcze chciałam dodać, że w tekście znajduje się trochę literówek, co ma niezbyt dobry wpływ na to, jak czyta się tę książkę.

Podsumowując – jest lepiej, niż przy poprzedniej części, ale na razie też moje serce nie zaczyna bić szybciej, kiedy ktoś wspomni o tej serii. Jest dobrze, ale trochę brakuje tej książce do bycia bardzo dobrą.

Niecały miesiąc temu skończyłam czytać pierwszą cześć cyklu o Sookie Stackhouse i raczej nie można powiedzieć, że mi się spodobała. Kupiłam jednak kolejną, żeby sprawdzić, czy na pewno cała seria jest tak nijaka, jak tom pierwszy. Dzisiaj skończyłam czytać „U martwych w Dallas” i okazuje się, że nie jest tak źle, jak myślałam.

Sookie Stackhouse, kelnerka w barze „U...