Dobra dla osób, które po raz pierwszy mają styczność z tematem. Niestety, słuchając jej byłam niemal tuż po lekturze "Astrofizyki dla zabieganych", która dużo bardziej do mnie przemówiła - nie mówiąc o tym, że wiele treści mi się powtórzyło. Wkurzało mnie więc budowanie napięcia na ukrywaniu przez dobre kilka minut jakiegoś faktu, który był mi już dobrze znany. I ta zabawa w kotka i myszkę: 'ale o tym dowiesz się w części szóstej' grrr. Swoją drogą forma narracji też jest dla mnie minusem - i to ze względu na nią nie przeczytałam tej książki wcześniej (zajrzałam do niej krótko po premierze w Empiku, zdębiałam i odłożyłam na regał). Nie potrafiłam się w to wczuć - niby autor zwraca się bezpośrednio do czytelnika, a jednak... nie polubiłam 'głównego bohatera', który raz wydawał mi się niezbyt rozgarnięty, a raz - o nadmiernie wybujałym ego. Liczyłam też na więcej astronomii, a nie na wykład o tym, kto, za co i w którym roku otrzymał nagrodę Nobla z fizyki... Po "Astrofizyce..." z oczywistych względów się tego spodziewałam - zresztą Tyson ubierał te zagadnienia w słowa inaczej - bardziej poetycko, ale i zwięźlej, jak na eseje przystało. Tutaj było tego za dużo i za prosto (te wszystkie dziwne porównania i historia z cioteczną babcią i jej wazonami...). I jak na mój gust trochę zbyt chaotycznie autor skakał z tematu na temat. Tyson wygrywa na wszystkich polach :)

Dobra dla osób, które po raz pierwszy mają styczność z tematem. Niestety, słuchając jej byłam niemal tuż po lekturze "Astrofizyki dla zabieganych", która dużo bardziej do mnie przemówiła - nie mówiąc o tym, że wiele treści mi się powtórzyło. Wkurzało mnie więc budowanie napięcia na ukrywaniu przez dobre kilka minut jakiegoś faktu, który był mi już dobrze znany. I ta zabawa...