Dłużyła mi się ta lektura strasznie, i niestety nie bez powodu.

Po pierwsze, ta historia jest niesamowicie rozwleczona. Te 850 stron można by spokojnie zniwelować o połowę, a i tak pewnie jeszcze znalazłyby się fragmenty które są raczej zbędne. Mamy tutaj do czynienia z masą pobocznych wątków i natłoku informacji które tak naprawdę prowadzą do niczego. Historia Pwnage'a, czy uczennicy Samuela tak naprawdę nijak się mają do całości książki, ich wpływ na główny wątek jest znikomy, by nie powiedzieć żaden, a autor poświęca im naprawdę sporo czasu.

Paradoksalnie, wątki które wydają się dosyć istotne i były najjaśniejszymi punktami tej historii nie są aż tak długie. Dzieciństwo Samuela, które według mnie jest bez dwóch zdań najciekawszą częścią historii, nie zostało do końca wykorzystane. Przez cały czas miałem nadzieję że wrócimy do tego wątku, bo wydaje mi się, ba jestem wręcz przekonany że można było z tego wycisnąć więcej. Na mały plusik zasługuje też historia nastoletniej Faye, ale tutaj mieliśmy raczej do czynienia ze zmarnowanym, a nie niewykorzystanym potencjałem.

I co najważniejsze - absolutnie nie dałem rady przekonać się do "teraźniejszej" części książki. Bohaterowie są miałcy, nie wiemy o nich zbyt wiele, poza jakimiś banałami typu "on jest zapalonym graczem", "on jest mało profesjonalny", "ona jest niezbyt bystra". Z tak jednowymiarowymi postaciami nie zetknąłem się już od dawna.

Duży zawód w moich oczach.

Dłużyła mi się ta lektura strasznie, i niestety nie bez powodu.

Po pierwsze, ta historia jest niesamowicie rozwleczona. Te 850 stron można by spokojnie zniwelować o połowę, a i tak pewnie jeszcze znalazłyby się fragmenty które są raczej zbędne. Mamy tutaj do czynienia z masą pobocznych wątków i natłoku informacji które tak naprawdę prowadzą do niczego. Historia Pwnage'a,...