„Eremita” to książka, której siła tkwi w niebanalnej kreacji głównego bohatera. Erhardowi towarzyszymy cały czas, ale nie zawsze łatwo jest zrozumieć jego postępowanie i motywację, a i z zaufaniem takiej osobie można mieć problemy. Ten niepokój wobec jego poczynań utrzymuje czytelnika w napięciu, co jest o tyle istotne, że kryminalna zagadka już takiej siły w moim odczuciu nie ma. Mimo to z ciekawością przewraca się kolejne strony, by sprawdzić, gdzie tym razem swoje kroki skieruje stroiciel fortepianów i taksówkarz w jednym, kogo spotka na swojej drodze (a na wyspie i poza nią nie brakuje interesujących postaci) i jak wybrnie z sytuacji, w których trudno o proste rozwiązania. Thomas Rydahl może nie zaspokoił mojego apetytu na szokujący zakończeniem kryminał, ale jakoś mocno nad tym nie ubolewam, bo przyglądanie się takiemu bohaterowi jak Erhard było doświadczeniem zdecydowanie niecodziennym i myślę, że na dłużej zostającym w pamięci.

Pełna opinia na k-czyta.pl: http://www.k-czyta.pl/2017/11/thomas-rydahl-eremita.html

„Eremita” to książka, której siła tkwi w niebanalnej kreacji głównego bohatera. Erhardowi towarzyszymy cały czas, ale nie zawsze łatwo jest zrozumieć jego postępowanie i motywację, a i z zaufaniem takiej osobie można mieć problemy. Ten niepokój wobec jego poczynań utrzymuje czytelnika w napięciu, co jest o tyle istotne, że kryminalna zagadka już takiej siły w moim odczuciu...