Sam to normalny przeciętny chłopak z Kalifornii. Wprawdzie raz uratował autobus pełen dzieciaków, gdy kierowca dostał zawału serca, ale wolał być potem niewidoczny w społeczeństwie. Jednak los szykował dla niego inne plany, a to za sprawą tajemniczego zniknięcia wszystkich powyżej 15. roku życia. Tak nagle zniknęła połowa mieszkańców Perdido Beach. Z pomocą swojego kumpla Quinna i wszechwiedzącej Astrid próbuje wyjaśnić okoliczności tego tajemniczego zdarzenia. Na dodatek w mieście panuje chaos, a dzieciaki potrzebują przywódcy. I wtedy przybywa karawan z przystojnym chłopakiem na czele i akcja dopiero się zaczyna piętrzyć...
I w ten sposób o tematyce książki dowiedział się ten, który o niej nie słyszał. A zna ją mnóstwo osób, dlatego, że wzbudziła ona w społeczeństwie nie lada kontrowersję. Bo co powiecie na to, że nagle przychodzi facet, który wręcza ludziom książkę o post apokaliptycznym świecie, gdzie w wielkiej półkuli rządzą dzieci. I na domiar złego one zabijają, kłócą i stosują wszelką przemoc, aby tylko liczyć coś w tym zwariowanym świecie.
Jednak ten, kto przeczyta choć pierwszą część, będzie próbował zrozumieć te biedne dzieci, które w jednej chwili straciły rodziców, dziadków, starsze rodzeństwo i wszelką pomoc, na jaką mogły liczyć. I tu Michael Grant ujawnia nie tyle swój kunszt pisarski, co pomysłowość i wyobrażenie tego świata. Czytając to, ma się wrażenie uczestniczenia w opisanych wydarzeniach. Każdy szczegół w tej opowieści znalazł swoje miejsce. Nie ma tu zbędnych opisów, ale wciąż piętrzy się nam i komplikuje akcja. Mamy do czynienia z wieloma wątkami, spośród których trudno wskazać ten główny. Domyślać się można, że głównym bohaterem jest Sam, ale autor pokazuje nam "patrzenie na świat" i wizje wielu bohaterów. W ten sposób czytelnicy mogą zrozumieć ich postępowanie, złość lub desperację. I po pewnym czasie można się z nimi utożsamiać, współczuć im lub nawet polubić. Moim zdaniem ewenement "Gone" polega właśnie na tej wielowarstwowości.

Jednak gdy rozłożymy książkę na czynniki pierwsze znaleźć można wiele mankamentów. Przedłużające się myśli i opisy uczuć mogą nużyć, ale one stanowią ważną część tej mozaiki. Bez nich nie poznamy bliżej bohaterów.
Niektórzy bohaterowie mogą denerwować, budzić złość lub irytować, ale właśnie o to chodzi, aby nawet ci, co stoją po stronie dobra, okazywali się postaciami o złożonym charakterze. Przecież nie można ustawić człowieka i kazać mu być dobrym jak wróżka, skakać z kwiatka na kwiatek i przytulać każdego przechodnia. W "Gone" bohaterowie pilnują swojego nosa oraz dbają głównie o swoje interesy.

I tu wchodzimy w kolejną bardzo ważną sferę. Otóż "Gone" pokazuje nam ludzkie zachowania, jakie zaobserwować można wśród nas. Pod nieobecność dorosłych dzieci jedzą kilogramy lodów, słodyczy i nie myślą nad konsekwencjami. Niektórzy, aby pokazać swoją wyższość w hierarchii, mogą nawet zabić dziewczynkę, która nic złego nie zrobiła. Wiele osób potrafi być tak sprytnym, że trzyma się ludzi znaczących, aby coś znaczyć i być szanowanym. Michael Grant to mistrz krytyki i znawca ludzkich zachowań. Udowadnia to właśnie w pierwszej części.

Co do fabuły, nie ma tu miejsca na nudę, ciągle coś się dzieje. Czytelnik tylko wyczekuje na dalsze losy bohaterów ze wstrzymanym oddechem. Mamy tu pościgi, strzelanie, zmutowane zwierzęta, tajemniczy, nikczemny głos i dramatyczną walkę finałową zakończoną wzruszającą sceną rodzinną.
Doskonałym elementem książki jest odliczanie czasu przed każdym rozdziałem. Dodaje to pewnej ciekawości i zainteresowania, do czego zmierzają bohaterowie.

Sam i spółka to postaci, których łatwo się nie zapomina. Uczestniczyć można w ich zwycięstwach, porażkach, smutku i chwale. A samo "Gone" to lektura obowiązkowa dla każdego fana fantastyki i mocnych, solidnych thrillerów. "Gone" na zawsze odciśnie piętno na waszej duszy. A pamiętajcie, blizny się nie goją...

Sam to normalny przeciętny chłopak z Kalifornii. Wprawdzie raz uratował autobus pełen dzieciaków, gdy kierowca dostał zawału serca, ale wolał być potem niewidoczny w społeczeństwie. Jednak los szykował dla niego inne plany, a to za sprawą tajemniczego zniknięcia wszystkich powyżej 15. roku życia. Tak nagle zniknęła połowa mieszkańców Perdido Beach. Z pomocą swojego kumpla...