Roberto Saviano podjął się niełatwego zadania systematycznego opisania mechanizmów działania mafii neapolitańskiej - Kamorry. Jako mieszkaniec Neapolu od najmłodszych lat obserwował jak bardzo integralnym elementem tkanki miejskiej jest mafia i jak w ciągu wielu lat swojej działalności zdołała zawładnąć zbiorową wyobraźnią neapolitańczyków i mieszkańców całej Kampanii. Saviano przygląda się jednak wszystkiemu swoim rzutkim i przenikliwym umysłem intelektualisty, który mimo właściwego jego krajanom strachu przed mówieniem o mafii (o której istnieniu wszyscy przecież wiedzą i której schodzą z drogi),dzieli się swoją wiedzą. Czytając książkę, wielokrotnie odnosiłam wrażenie, że całe dotychczasowe życie autora przygotowywało go do napisania tego dzieła. Praca w porcie, na budowach, nonkonformistyczna decyzja żeby mimo możliwości i perspektyw nie opuszczać wyludniającego się Neapolu, podążanie śladami zbrodni kamorystów - każde z tych doświadczeń autora znajduje swoje miejsce na kartach “Gomorry”. Opowieść składa się z wielu poziomów - perspektywa reportera miesza się z rozważaniami filozofa i silnymi uczuciami neapolitańczyka. Ma to swoje przełożenie na synkretyzm gatunkowy, krytycy bowiem od początku mieli problem z jednoznaczną klasyfikacją genologiczną “Gomorry”. Znajdziemy tu elementy pamiętnika, reportażu, powieści, dziennika. Saviano zręcznie żongluje tymi środkami literackiego wyrazu, by dać czytelnikowi maksymalnie kompleksowy obraz tego, co wciąż jeszcze bywa przez Włochów wypieranie i zaprzeczane.

Roberto Saviano podjął się niełatwego zadania systematycznego opisania mechanizmów działania mafii neapolitańskiej - Kamorry. Jako mieszkaniec Neapolu od najmłodszych lat obserwował jak bardzo integralnym elementem tkanki miejskiej jest mafia i jak w ciągu wielu lat swojej działalności zdołała zawładnąć zbiorową wyobraźnią neapolitańczyków i mieszkańców całej Kampanii....

"Roberto Saviano śledzi degradację Neapolu pod rządami kamorry" ja bym powiedział, że raczej przeżywa...Gomorra to przeżycie, to podróż, to wspomnienia rozmów, miejsc i osób, aż po literacką opowieść...a mniej reportaż i analiza.

Autor zna opisywane miejsca ponieważ się w nich urodził i wychował, zna opisywane osoby ponieważ to jego sąsiedzi, jego krajanie i przez to książka pulsuje od nostalgii, melancholii i pewnego smutku, a to wszystko bez bezpośredniej krytyki zbrodniczego procederu. Saviano po prostu opisuje (emocjonalnie, ale rzetelnie) jak zmieniły się Neapol, Kampania, czy Włochy w ogóle...rysuje nam ten obraz przesiąkniętych kryminalnym zapachem Włoch i Włochów nieznanych z pocztówek.

"Roberto Saviano śledzi degradację Neapolu pod rządami kamorry" ja bym powiedział, że raczej przeżywa...Gomorra to przeżycie, to podróż, to wspomnienia rozmów, miejsc i osób, aż po literacką opowieść...a mniej reportaż i analiza.

Autor zna opisywane miejsca ponieważ się w nich urodził i wychował, zna opisywane osoby ponieważ to jego sąsiedzi, jego krajanie i przez to...

Fakty są porażające. Nazwisk jest tyle, że głowa mała. Czytanie momentami na tym cierpi.

Fakty są porażające. Nazwisk jest tyle, że głowa mała. Czytanie momentami na tym cierpi.

Brutalną prawda o mafijnych strukturach zatruwających społeczeństwo włoskiej Italii. Zapraszam na krótką wideo-recenzje:

Brutalną prawda o mafijnych strukturach zatruwających społeczeństwo włoskiej Italii. Zapraszam na krótką wideo-recenzje:

O mafiach włoskich słyszał każdy. Wielu ten temat interesuje. Nie należę do wyjątków. Zawsze lubiłem filmy o porachunkach gangsterskich, napadach i imperiach. Jeszcze z ciekawością się o tym słucha lub czyta, jeśli o mafiach jest na poważnie, czyli w rzeczywistości. Wiele osób słyszało termin Gomorra. Powstało wiele dokumentów i książek na ten temat, w tym najgłośniejsza, czyli "Gomorra: Podróż po imperium kamorry" Roberto Saviano. Sam oglądałem i film w reżyserii Matteo Garrone, i serial kilku twórców - oba zatytułowane tak samo "Gomorra" i powstałe na podstawie właśnie książki Saviano, który zresztą był jednym z twórców serialu.

O Saviano zrobiło się głośno, kiedy po sukcesie jego książki, która zyskała sobie wielką popularność na całym świecie, dostał wyrok śmierci od mafii. Kamoryści nie mogli znieść, że zaczęto się nimi interesować i mówić głośno o mafii, co skutkowało większym zainteresowaniem i udziałem organów ścigania i sądownictwa. Spora popularność okupiona jest ciągłym życiem autora z policyjna eskortą, podróżowaniem opancerzonymi samochodami i brakiem stałego adresu.

Saviano pisał ją przez 6 lat, często pisze o rzeczach, które sam widział. Sam też wychował się na Casal Di Principe, mieście włoskim, gdzie ludzie skazani są z góry na przegrana. Ładował kartony z pzemycanym towarem w neapolitańskim porcie, obserwował pracę dealarów w Secondigliano, brał udział w uroczystościach ważnych kamorrystów jako pomocnik fotografa, studiował pilnie akta, uczestniczył w procesach sądowych i dużo podróżował w różne miejsca, gdzie obserwował mafię. Czy popularność i przychody z książki były warte takiego życia? Sam autor nie jest w stanie stwierdzić jednoznacznie, ale na pewno satysfakcja ujawnienia ważnych faktów o jednej z najgroźniejszych włoskich mafii była ogromna. Jeśli kogoś zatem interesuje ten temat to na pewno będzie zadowolony, kiedy sięgnę po tę książkę.

https://swiat-bibliofila.blogspot.com/2024/03/gomorra-podroz-po-imperium-kamorry.html

O mafiach włoskich słyszał każdy. Wielu ten temat interesuje. Nie należę do wyjątków. Zawsze lubiłem filmy o porachunkach gangsterskich, napadach i imperiach. Jeszcze z ciekawością się o tym słucha lub czyta, jeśli o mafiach jest na poważnie, czyli w rzeczywistości. Wiele osób słyszało termin Gomorra. Powstało wiele dokumentów i książek na ten temat, w tym najgłośniejsza,...

Całkiem ciekawa pozycja

Całkiem ciekawa pozycja

Temat mafii neapolitańskiej jest niezwykle ciekawy, natomiast książkę czytało się dość trudno. Setki nazwisk wymienianych, czasami na pół strony, które przecież czytelnikowi nic nie mówią. Ale cel tego był wiadomy. Saviano napisał reportaż, w którym chciał "wsypać" jak największą ilość osób umoczonych w przestępczość w Neapolu.

Temat mafii neapolitańskiej jest niezwykle ciekawy, natomiast książkę czytało się dość trudno. Setki nazwisk wymienianych, czasami na pół strony, które przecież czytelnikowi nic nie mówią. Ale cel tego był wiadomy. Saviano napisał reportaż, w którym chciał "wsypać" jak największą ilość osób umoczonych w przestępczość w Neapolu.

Bezprecedensowa opowieść o mafii, rządzącej Neapolem i wszystkimi konsekwencjami z tym związanymi.

Bezprecedensowa opowieść o mafii, rządzącej Neapolem i wszystkimi konsekwencjami z tym związanymi.

Po tej książkę zdecydowanie zmienia się postrzeganie włoskiej mafii z obrazka all Capone do organizacji która nie liczy się z nikim i niczym . Warto przeczytać

Po tej książkę zdecydowanie zmienia się postrzeganie włoskiej mafii z obrazka all Capone do organizacji która nie liczy się z nikim i niczym . Warto przeczytać

To samo co przy "Zero Zero Zero". Ze 2-3 rozdziały ciekawe, reszta to lawina nazw i nazwisk powodujących w głowie kompletny chaos.
ALE teraz wiem w czym rzecz i dlaczego mi to nie podchodzi. Książka sama w sobie ma konstrukcje taką samą jak nasze rodzime reportaże o Pruszkowie czy Wołominie. Po prostu o wiele trudniej czyta się takie coś o zupełnie obcym kraju gdzie nie kojarzymy żadnych osób, nazwisk czy miejscowości.

To samo co przy "Zero Zero Zero". Ze 2-3 rozdziały ciekawe, reszta to lawina nazw i nazwisk powodujących w głowie kompletny chaos.
ALE teraz wiem w czym rzecz i dlaczego mi to nie podchodzi. Książka sama w sobie ma konstrukcje taką samą jak nasze rodzime reportaże o Pruszkowie czy Wołominie. Po prostu o wiele trudniej czyta się takie coś o zupełnie obcym kraju gdzie nie...