Najnowsze artykuły
- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz2
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński39
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Roberto Saviano
6
6,8/10
Urodzony: 22.09.1979
Włoski pisarz i dziennikarz. Ukończył studia filozoficzne na Università degli Studi di Napoli Federico II w Neapolu. Pracuje dla włoskich gazet: "L’Espresso", "Il Manifesto" oraz "Corriere del Mezzogiorno".
W 2006 roku ukazała się jego książka "Gomorra – podróż po imperium kamorry", która stała się ogromnym sukcesem - przetłumaczono ją na 40 języków, a liczbę sprzedanych egzemplarzy szacuje się na ok. 2 mln 250 tys. Na podstawie książki Matteo Garrone nakręcił film. Po wydaniu książki autor otrzymał wiele pogróżek ze strony włoskiej mafii.Musiał opuścić Neapol a rząd przyznał mu ochronę. Od tej pory pisarz co pewien czas zmienia miejsce pobytu i żyje w ciągłym strachu przed zemstą kamorry.http://www.robertosaviano.com/
W 2006 roku ukazała się jego książka "Gomorra – podróż po imperium kamorry", która stała się ogromnym sukcesem - przetłumaczono ją na 40 języków, a liczbę sprzedanych egzemplarzy szacuje się na ok. 2 mln 250 tys. Na podstawie książki Matteo Garrone nakręcił film. Po wydaniu książki autor otrzymał wiele pogróżek ze strony włoskiej mafii.Musiał opuścić Neapol a rząd przyznał mu ochronę. Od tej pory pisarz co pewien czas zmienia miejsce pobytu i żyje w ciągłym strachu przed zemstą kamorry.http://www.robertosaviano.com/
6,8/10średnia ocena książek autora
4 029 przeczytało książki autora
3 877 chce przeczytać książki autora
59fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Zero zero zero. Jak kokaina rządzi światem
Roberto Saviano
6,4 z 427 ocen
1417 czytelników 50 opinii
2020
Piękno i piekło. Teksty z lat 2004-2009
Roberto Saviano
6,7 z 109 ocen
260 czytelników 12 opinii
2010
Powiązane treści
Aktualności
8
Aktualności
LubimyCzytać
3
Najpierw książka, później film (07.01.2020)
Aktualności
LubimyCzytać
2
Najpierw książka, później film (20.08.2019)
Aktualności
LubimyCzytać
11
„Piranie” – film o młodych członkach kamorry [KONKURS]
Nagrodzony Srebrnym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie nowy film twórców kultowego serialu „Gomorra”, oparty na bestsellerowej powieści Roberto Saviano, już w piątek pojawi się...
Varia
LubimyCzytać
15
7 książek o prawdziwych przestępstwach
Co lepiej czyta się w lesie, nad rzeką lub na sielskim pikniku wśród łanów zbóż niż nasycony przemocą, pełen zwrotów akcji, soczysty kryminał? A jakie historie wciągają najbardziej...
Aktualności
LubimyCzytać
1
Prawdziwe kryminały
Nic tak idealnie nie komponuje się z ciemnymi, chłodnymi, jesiennymi wieczorami jak kubek herbaty i dobra książka. A książki, które szczególnie dobrze pasują do jesiennej aury, to...
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Wojnę bez inwazji wojsk, bez wrogich samolotów na niebie nosisz stale w sobie.
14 osób to lubi
Są na świecie ludzie, którzy mają władzę nad słowami oraz ludzie, którzy mają władzę nad faktami. Musisz zrozumieć, kto rządzi faktami i uda...
Są na świecie ludzie, którzy mają władzę nad słowami oraz ludzie, którzy mają władzę nad faktami. Musisz zrozumieć, kto rządzi faktami i udawać, że wierzysz tym, którzy rządzą słowami. I nigdy nie zapominaj tej prawdy. Prawdziwą władzę ma tylko ten, kto rządzi faktami.
12 osób to lubi- Halo? - Tutaj wojna już się skończyła. Co mamy teraz robić? - Nie martw się, skończyła się jedna, zacznie się następna...
8 osób to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Chłopcy z paranzy Roberto Saviano
6,9
"Paranza to łodzie, z których łowi się nocą ryby, wabiąc je silnym sztucznym światłem. Elektrycznym słońcem. Światło obejmuje panowanie nad wodą, a ryby ufnie się do niego garną. Garną się do życia, kierowane instynktem, płyną do niego na wyścigi, z otwartymi pyszczkami. W tym samym czasie wokół nich rozwijają się sieci i w krótkim czasie otaczają ławicę, rysują jej obwód"*.
Paranza to pojęcie wieloznaczne. Może to być, jak w cytacie, łódź do nocnych połowów, może to być popularna potrawa, ale też bojówka, grupa przestępcza, zbrojne ramię jakiejś organizacji. W tym przypadku neapolitańskiej kamorry.
Wydaje mi się, że tytuł nie jest przetłumaczony właściwie. W książce nie chodzi o paranzę (bojówkę, gang),do której należą chłopcy – jak choćby chłopcy z ferajny. „La paranza dei bambini” to raczej paranza dzieci albo paranza dziecinna. Zwłaszcza, że tę grupę utworzyły i należały do niej same tylko dzieci w wieku 10-15 lat.
Akcja powieści dzieje się w Neapolu, a zwłaszcza w „złej” dzielnicy tego miasta, Forcelli. Pod dowództwem piętnastoletniego Nicolasa Fiorilla, zwanego Maharadżą, chłopcy powoli przejmują władzę – zajmują się ściąganiem haraczy, napadami, dystrybucją narkotyków. Początkowo miałem problem z rozróżnieniem tych dzieciaków z powodu zamiennego używania imion, nazwisk i pseudonimów, jednak różnią się właściwie tylko nimi, bo psychologicznie wydają się bardzo podobni. To mógłby być dobry scenariusz, w którym braki w charakterystyce uzupełniłaby osobowość konkretnego aktora, ale w tej powieści bohaterowie są mało przekonujący i kiepsko opisani.
Maharadża, Biszkopcik, Śnięta Ryba, Ząbek, Lollipop, Żetakpowiem, Dron, Briatore, wykorzystują specyficzną sytuację na przestępczej scenie Neapolu: starzy kamoryści umierają, śmiercią naturalną lub nie, trafiają do więzień, bywają deportowani, muszą się ukrywać, a to stworzyło okazję i wolne pole dla zdeterminowanych dzieciaków.
"Tukan skuł ręce Renatina kajdankami. Były solidne, metalowe, ale powleczone czerwonym futerkiem. Znalazł je pewnie w jakimś sex-shopie. Jednocześnie kopał go po nerkach, żeby się uspokoił. Dragonbol trzymał głowę Renatina, jak to robią pielęgniarze, gdy po wypadku trzeba poszkodowanemu założyć kołnierz ortopedyczny. Nicolas spuścił spodnie, odwrócił się plecami i kucnął nad twarzą Renatina. Szybkim gestem złapał skute kajdankami ręce chłopca, żeby je unieruchomić, i zaczął się na niego wypróżniać"*.
Interesuje mnie historia sycylijskiej i amerykańskiej mafii, neapolitańskiej kamorry, kalabryjskiej ’Ndrànghety i chyba tylko dlatego jakoś, choć bez zapału, przeczytałem w końcu „Chłopców z paranzy”. Ta powieść Roberto Saviano nie jest zbyt dobra. Postacie słabo zarysowane, dialogi płaskie i bez polotu, prawdopodobne błędy w tłumaczeniu, literówki, chaos w chronologii. Ostatecznie – tylko dla bardzo wyrozumiałych miłośników tematu.
Na podstawie powieści nakręcono film „Piranie”, też taki sobie, a opowieść o dzieciach-bandytach ma swój ciąg dalszy w książce „Drapieżny pocałunek”.
---
* Roberto Saviano, „Chłopcy z paranzy”, Wydawnictwo Sonia Draga, 2018.
Zero zero zero. Jak kokaina rządzi światem Roberto Saviano
6,4
Ciężko jednoznacznie ocenić tę książkę. Z jednej strony autor bardzo wnikliwie opisuje krążenie kokainy na świecie. Skupia się na genezie powstania karteli i mafii w takich Państwach jak: Meksyk, Kolumbia, Rosja a także na kontynencie jak Afryka czy rejon Włoch: Kalambria. W dużej mierze autor skupia się nad wydarzeniami chronologicznymi w każdym z tych Państw. Również w książce można znaleźć wiele informacji dotyczących sukcesów jednostek policyjnych i celnych w poszukiwaniu narkotyków. Książka podaje bardzo dokładnie miejsca a także ilości narkotyków które zostały odnalezione przez celników. Saviano poświęcił także dwa rozdziały na opisanie historii psów policyjnych, które są specjalnie szkolone w poszukiwaniu narkotyków, a także przedstawił dwie historie kobiet, które wspięły się na sam szczyt narkobiznesu. W jednym z rozdziałów autor także przedstawia swoją tęsknotę za Neapolem. Ogólnie uważam, że pozycja jest bardzo ciekawa jednakże momentami książka jest chaotycznie napisana, występują przeskoki tematyczne ale to tylko moja opinia.