Bardzo dziękuję za wiele cennych informacji. Zawsze uważałam, że "stan wojenny" w Polsce był potrzebny, że taka była kolej rzeczy i że gen. Jaruzelski wykazał się dużą odwagą i honorem wprowadzając go. Po przeczytaniu tej książki moje zdanie zmieniło się. W dużej mierze wykorzystano w książce informacje z CIA więc szczerze wątpię, że wyrażona została w niej subiektywna ocena autora. Jestem dumna z tego, że mieliśmy takiego człowieka w swoich szeregach jak pkł Kukliński. Był Polakiem większym Polakiem niż reszta naszych ówczesnych towarzyszy zasiadających w szeregach władzy. Oczywiście książkę polecam ❤️❤️❤️ a
pkł Kuklińskiemu składam gorące i głębi serca i duszy dziękuję 💞❤️❤️❤️

Bardzo dziękuję za wiele cennych informacji. Zawsze uważałam, że "stan wojenny" w Polsce był potrzebny, że taka była kolej rzeczy i że gen. Jaruzelski wykazał się dużą odwagą i honorem wprowadzając go. Po przeczytaniu tej książki moje zdanie zmieniło się. W dużej mierze wykorzystano w książce informacje z CIA więc szczerze wątpię, że wyrażona została w niej subiektywna...

Książkę Benjamina Weisera o pulkowniku Kuklińskim można czytać w różny sposób.
Jako quasi-powieść, opartą na dokumentach i prawdziwych wydarzeniach, i jest to wówczas rzecz bardzo dobra, ponieważ Weiser jest zawodowym dziennikarzem, ma perfekcyjnie opanowany warsztat i jego opowieść o Kuklińskim czyta się z zapartym tchem. Właśnie jak powieść.
Można też przeczytać opowieść o pułkowniku jako amerykańską (a la CIA) wersję biografii R.Kuklińskiego i jego działalności na rzecz USA. I wówczas dostrzegamy całą masę niedomówień i przemilczeń. Przykładowo o pracy pułkownika w Komisji w Wietnamie.
Niezależnie od powyższego rzecz bezwzględnie godna uwagi.

Książkę Benjamina Weisera o pulkowniku Kuklińskim można czytać w różny sposób.
Jako quasi-powieść, opartą na dokumentach i prawdziwych wydarzeniach, i jest to wówczas rzecz bardzo dobra, ponieważ Weiser jest zawodowym dziennikarzem, ma perfekcyjnie opanowany warsztat i jego opowieść o Kuklińskim czyta się z zapartym tchem. Właśnie jak powieść.
Można też przeczytać opowieść...

Do książki podchodziłem trochę z rezerwą ponieważ wcześniej przeczytałem "Szpiega CIA" Franciszka Puchały, który dość krytycznie podszedł do osoby Ryszarda Kuklińskiego (i dobrze). Autor w ciekawy sposób opisał historię Pułkownika. Co prawda Weiser nie wchodził w techniczne szczegóły informacji przekazanych CIA tak jak to zrobił Puchała, ale styl i narrację ma zdecydowanie lepszą niż autor "Szpiega CIA". Można odnieść wrażenie, że Weiser trochę gloryfikuje Kuklińskiego. Sporo w książce przedruków listów pomiędzy Kuklińskim, a agentami CIA, które w mojej opinii trącą trochę tandetą (czyta się je jak listy pomiędzy kochankami, tyle tam och-ów i ach-ów, że aż się robi niesmacznie ale to moja prywatna opinia). Irytowała mnie również bardzo mała czcionka. Prawdy dotyczącej faktycznych motywacji do działania, którymi kierował się Ryszard Kukliński nie dowiemy się zapewne nigdy ale mimo wszystko była to bardzo intrygująca postać. Bardzo dobra książka. Polecam

Do książki podchodziłem trochę z rezerwą ponieważ wcześniej przeczytałem "Szpiega CIA" Franciszka Puchały, który dość krytycznie podszedł do osoby Ryszarda Kuklińskiego (i dobrze). Autor w ciekawy sposób opisał historię Pułkownika. Co prawda Weiser nie wchodził w techniczne szczegóły informacji przekazanych CIA tak jak to zrobił Puchała, ale styl i narrację ma zdecydowanie...

To powinna być lektura szkolna. Jest historia szpiegowska, inteligentny bohater, dylematy moralne i wielki patriotyzm. Chyba najbardziej dziwi ludzka twarz i amerykańskich agentów i Kuklińskiego. Faceci pozwalający sobie na pełne emocji listy, co wcale nie czyni ich śmiesznymi. Przeciwnie, ich relacja jest antytezą wszechobecnego teraz cynizmu, pokazuje (i pochwala) przywiązanie do wartości, do tego, co prawdziwe. Czasem czyta się żmudnie, ale całość mimo, że dotyczy spraw niewesołych, jest trochę odtrutką na wyrachowana, zimną i cyniczną współczesność.

To powinna być lektura szkolna. Jest historia szpiegowska, inteligentny bohater, dylematy moralne i wielki patriotyzm. Chyba najbardziej dziwi ludzka twarz i amerykańskich agentów i Kuklińskiego. Faceci pozwalający sobie na pełne emocji listy, co wcale nie czyni ich śmiesznymi. Przeciwnie, ich relacja jest antytezą wszechobecnego teraz cynizmu, pokazuje (i pochwala)...

Książka o polskim pułkowniku pisana przez amerykańskiego dziennikarza. Bazuje na źródłach amerykańskich (w tym ocenzurowanych materiałach CIA),rozmowach z samym Kuklińskim, z jego znajomymi, publikacjach szczególnie gazetowych z USA i Polski. Źródeł, wydaje się, że jest sporo co widać w wielu miejscach książki gdy kończy się jeden cytat i zaczyna kolejny. Ze względu na ich dobór ukazują jednak głównego bohatera w sposób bardzo jednostronny, oczywiście pozytywny. Autor nie dzieli się z nami, żadnymi wątpliwościami, których wydaje się być sporo w historii Kuklińskiego, jak wynika z innych opracowań.

Książkę czytało mi się dość trudno. Szczególnie pierwsza jej część wydaje się mocno schematyczna i najzwyczajniej w świecie nudna na zasadzie: przekazane materiały, podziękowanie za nie i wychwalanie jak są one ważne, pozdrowienia od przyjaciela.

Zwracam też uwagę na błędy. W wydaniu polskim z roku 2005 na str. 248 mamy informację "Nazajutrz rano, w piątek 6 października, Burggraf przesyła do Langsley wiadomość o kolejnej nieudanej próbie ewakuacji Kuklińskich." Następnie zacytowana jest treść tej wiadomości do której dostajemy przypis ze źródłem a w nim czytamy "Fragment depeszy Warszawy do Centrali z 6.11.1981". Hmmmm. Ciekawe ile tego rodzaju błędów mniej oczywistych jest w treści.

Wydaje się, że musimy jeszcze zaczekać na porządną publikację w temacie działalności Kuklińskiego bo jak już się przebrnie przez "Życie ściśle tajne" to trudno wyrobić sobie własną opinię o tym człowieku.

Książka o polskim pułkowniku pisana przez amerykańskiego dziennikarza. Bazuje na źródłach amerykańskich (w tym ocenzurowanych materiałach CIA),rozmowach z samym Kuklińskim, z jego znajomymi, publikacjach szczególnie gazetowych z USA i Polski. Źródeł, wydaje się, że jest sporo co widać w wielu miejscach książki gdy kończy się jeden cytat i zaczyna kolejny. Ze względu na ich...

Historię Ryszarda Kuklińskiego znałem dość dobrze, kilka lat temu obejrzałem serial dokumentalny „Gry Wojenne”. Fakty przedstawione w tym dokumencie mocno pokrywają się z tym co można przeczytać w tej książce. Są rzeczy które można dowiedziec się z filmu. Bliżej na przykład poznać żonę Ryszarda Kuklińskiego z którą twórca filmu Dariusz Jabłoński przeprowadza wywiad. Jednak książka zawiera więcej szczegółów z operacyjnej pracy szpiegowskiej Ryszarda Kuklińskiego i pod tym względem jest bogatszym dokumentem historycznym. Fabularyzowany film Władysława Pasikowskiego „Jack Strong” w dośc mocno uproszczony sposób przedstawia historię Ryszarda Kuklińskiego. Na przykład podczas współpracy z CIA kontaktował się z większą ilością agentów niż jak to przedstawiono w filmie. Urządzenie „Iskra” do komunikacji też inaczej jest opisane w książce w porówaniu do tego co widzimy w filmie. Według opisu w książce „Iskra” była wielkości paczki papierosów i miała zasięg kilkuset metrów. Kukliński spokojnie mógł nadawać wiadomości z placu Trzech KRzyży i nie musiał znajdować się bezpośrednio w pobliżu ambasady amerykańskiej. Poza tym „Iskra” była urządzeniem które często szwankowało.

Kukliński powoli pozytywnie wpisuje się w karty naszej historii, jednak jak autor książki zaznacza powołąc się nawet na badania opinii publicznej z początku lat 90tych, nie był zawsze jednoznacznie uważany za postać pozytywną. Bycie szpiegiem nawet dla Amerykanów było w oczach wielu ludzi postrzegane jako zdrada. Relacja Benjamina Weisera opisana w książce dotycząca pracy Kulińskiego jednoznacznie pokazuje jak mocno Polska oraz inne kraje bloku wschodniego był mocno zależne od Związku Radzieckiego. Przygotowania oraz wybuch Stanu Wojennego wyjawione przez Kuklińskiego pokazują jak trudna była sytuacja Polski w tamtym czasie. Zagrożenie inwazji radzieckiej było realne.

Co mnie miło zaskoczyło to sposób komunikacji Kuklińskiego z agentami CIA z którymi współpracował. Ujawniona korespondencja w książce pokazuje że był to człowiek o wysokiej kulturze osobistej, wielkiej szlachetności oraz dobrym sercu.

Historia Kulkińskiego jest bardzo ważna i dobrze jest się z nią zapoznać. Książka ta jest dobrze napisana. Zawiera wiele bezpośrednich źródeł historycznych i archiwalnych.

Historię Ryszarda Kuklińskiego znałem dość dobrze, kilka lat temu obejrzałem serial dokumentalny „Gry Wojenne”. Fakty przedstawione w tym dokumencie mocno pokrywają się z tym co można przeczytać w tej książce. Są rzeczy które można dowiedziec się z filmu. Bliżej na przykład poznać żonę Ryszarda Kuklińskiego z którą twórca filmu Dariusz Jabłoński przeprowadza wywiad. Jednak...

Doskonała książka przedstawiająca nam kulisy działalności pułkownika Ryszarda Kuklińskiego przeciwko komunistycznym władzom rządzącym Polską i Układowi Warszawskiemu. Myślę,że każdy Polak powinien się z nią zapoznać, gdyż warto poznać tą historię. Gdyby nie działania agenta "Mewy", kto wie czy nie doszłoby do wybuchu III Wojny Światowej, gdyby Amerykanie nie znali planów ataku wojsk Układu Warszawskiego. Polecam ją w szczególności ignorantom, którzy do dzisiaj potrafią tego bohatera nazywać zdrajcą ojczyzny. Przyznaję, że ostanie słowa Pana Ryszarda wycisnęły mi z oczu parę łez. Szkoda, że takich Polaków, którym ciąży na sercu dobro ich ojczyzny jest coraz mniej.

Doskonała książka przedstawiająca nam kulisy działalności pułkownika Ryszarda Kuklińskiego przeciwko komunistycznym władzom rządzącym Polską i Układowi Warszawskiemu. Myślę,że każdy Polak powinien się z nią zapoznać, gdyż warto poznać tą historię. Gdyby nie działania agenta "Mewy", kto wie czy nie doszłoby do wybuchu III Wojny Światowej, gdyby Amerykanie nie znali planów...

W pewnym momencie książka troszkę "muli", akcja nabiera rozpędu mijając koniec lat siedemdziesiątych. Brakuje mi tylko rozwinięcia tematu śmierci obu synów.

W pewnym momencie książka troszkę "muli", akcja nabiera rozpędu mijając koniec lat siedemdziesiątych. Brakuje mi tylko rozwinięcia tematu śmierci obu synów.

Bardzo wciągająca książka

Bardzo wciągająca książka

Dla mnie gen. Kukliński to wielka postać. Bohater. Trzeba o nim pisać i trzeba o nim czytać.

Dla mnie gen. Kukliński to wielka postać. Bohater. Trzeba o nim pisać i trzeba o nim czytać.