"Piołun i Miód" to książka, na której przeczytanie czekałam parę miesięcy i gdy tylko znalazła się na mojej półce, od razu postanowiłam po nią sięgnąć. Dlaczego? Ponieważ nie byłam w stanie wytrzymać napięcia i czym prędzej chciałam ponownie zapoznać się z światem Jagody i Kamyka.



Ewa Białołęcka już od samego początku charakteryzowała się lekkim piórem, a każdy jej tekst czytało się z ogromną przyjemnością - tak samo było i tym razem, tyle że w tym wypadku autorka pokazała nam, że czwarty tom nie musi się ograniczać do zamykania wcześniejszych wątków, lecz może rozwinąć do tego stopnia, że po zakończeniu opowieści możemy odczuwać ciągły niedosyt i chęć, aby czym prędzej na nowo zagłębić się w lekturze.


Z racji iż obawiam się, że z nadmiaru emocji - które nadal nie opuściły mnie po zapoznaniu się z tym tomem - zdradzę wam zbyt wiele na temat tej książki, - a uwierzcie mi, mogłabym opowiadać o niej całymi godzinami - ograniczę się do jej opisu, a jeżeli jesteście ciekawi jej fabuły, jak najbardziej zachęcam was do sięgnięcia po tę książkę.


Przyjaciele trafiają do Narthlandu, ogarniętego wojną kraju, w którym słowo „magia” wzbudza strach, wrogość, ale też szacunek. Król Northlandu z czasem nabiera zaufania do niespodziewanych gości, próbując wykorzystać ich dar w przygotowaniach do nadchodzących wojennych starć. Jeszcze większym zaufaniem obdarza magów dobra królowa, stając się dla nich dobrą przyjaciółką w północnym królestwie.


"Piołun i miód" to jedno z najlepszych kontynuacji serii, jakie dotychczas miałam okazję przeczytać i mimo iż osobiście wolałabym, aby niektóre sprawy potoczyły się odrobinę inaczej, jestem nią jak najbardziej zachwycona i nie wyobrażam sobie życia, bez ówczesnego zapoznania się z przedstawioną tam treścią. Każde z wspomnianych tam wydarzeń pasuje idealnie do treści, jednak zakończenie jest po prostu niesamowite i wywołało we mnie wiele mieszanych emocji.



To najbardziej emocjonująca i trzymająca w napięciu opowieść z wszystkich części serii - a przynajmniej jak do tej pory - i to nie tylko dlatego, że czekałam na nią przez kilka miesięcy i w końcu doczekałam się dalszych losów Jagody i Kamyka, jednak sądzę, że bez dwóch zdań mogę ją wyróżnić sposób reszty gdyż w końcu dostałam w niej to, na co czekałam.



Jeżeli więc udało mi się w chociażby najmniejszym stopniu pobudzić waszą ciekawość, jak najbardziej zachęcam was do zapoznania się z tą książką - jak i całą serią "Kronik Drugiego Kręgu" jeżeli dotychczas nie mieliście z nią styczności - i gwarantują wam, że z pewnością nie pożałujecie tego spotkania. Osobiście jestem nią zachwycona i sądzę, że z przyjemnością jeszcze niejednokrotnie zdecyduję się zapoznać z przedstawioną tam treścią. Jak najbardziej polecam!

"Piołun i Miód" to książka, na której przeczytanie czekałam parę miesięcy i gdy tylko znalazła się na mojej półce, od razu postanowiłam po nią sięgnąć. Dlaczego? Ponieważ nie byłam w stanie wytrzymać napięcia i czym prędzej chciałam ponownie zapoznać się z światem Jagody i Kamyka.



Ewa Białołęcka już od samego początku charakteryzowała się lekkim piórem, a każdy jej...