Historię Helen, głównej bohaterki poznajemy opowiedzianą wprost przez nią, to ona opisuje nam swoje myśli i to co robi. To ona wprowadza nas w tajniki swojej pamięci wyjawiając swoją przeszłość. Owa narracja pierwszoosobowa sprawia, że jeszcze bardziej zżywamy się z bohaterką, że próbujemy zrozumieć jej działania i decyzje. Główny nurt akcji jest szybki, z nagłymi zmianami kierunków. Niemniej poprzedzielany jest wspomnieniami bohaterkami, które spowalniają tempo. Dużo przemyśleń i opisów, mało dialogów, może powodować znużenie, choć mnie owa historia tak wciągnęła, że całkowicie mi to nie przeszkadzało. Czytając ma się wrażenie, że siedzi się obok bohaterki i słucha opowiadania mrożącego krew w żyłach.

“Córka króla moczarów” została uznana za jeden z najlepszych thrillerów roku 2017 przez magazyn Library Journal a także otrzymała nagrodę “Crimson Scribe” od magazyny “Suspense”. Według mnie są to słuszne wyróżnienia bo książka jest naprawdę dobrym thrillerem psychologicznym, który porusza. W swej powieści autorka ukazała jak można zniewolić osobę, jak przemoc zarówno fizyczna i psychiczna może zabić wszystkie, zdawałoby się, rozsądne odruchy. Jak wychowanie i silny autorytet mogą ukształtować człowieka i odpowiednio nastawić do niektórych kwestii. Jak brak porównania czy wiedzy może kształtować opinie i pozwalać akceptować rzeczy niezrozumiałe dla innych.

Sięgając po “Córkę króla moczarów” oczekiwałam zupełnie czegoś innego, pościgu, zbrodni, akcji pełnej zwrotów akcji. Oczywiście znajdziemy to tu ale w małej ilości. O wiele więcej mamy tu tła całej historii i tego psychologicznego akcentu. Czy się zawiodłam? Oczywiście, że nie. Była to dla mnie miła niespodzianka. Coś innego. co wciągnęło mnie, tak, że trudno było mi się oderwać. Książka Dionne to dobry thriller, wyłamujący się z szablonu, wciągający i co najważniejszy mocny, bo nie ma co ukrywać, że to co przeżyły owe kobiety powoduje dreszcze.

Historię Helen, głównej bohaterki poznajemy opowiedzianą wprost przez nią, to ona opisuje nam swoje myśli i to co robi. To ona wprowadza nas w tajniki swojej pamięci wyjawiając swoją przeszłość. Owa narracja pierwszoosobowa sprawia, że jeszcze bardziej zżywamy się z bohaterką, że próbujemy zrozumieć jej działania i decyzje. Główny nurt akcji jest szybki, z nagłymi zmianami...