Kawał dobrej, cholernie specyficznej literatury. Dla koneserów, dla szukających głębszych znaczeń pozornie banalnych historii.
To opowieść o manii prześladowczej, opętaniu pasją, o stawianiu jej ponad wszystko, nawet własne zdrowie i życie.
Anna kocha zioła, zbiera je namiętnie miesiącami podporządkowując florze całe swoje istnienie. Stopniowo odchodzi w ciemność własnego zatracenia, w matnię wszechogarniającej ją obsesji stając na skraju kompletnej alienacji i wykluczenia społecznego. Towarzyszymy jej w tej wędrówce z ogromnym niepokojem.. nie rozumiejąc jej do końca, ale jednocześnie pragnąc dowiedzieć się dokąd zmierza.
Lektura zajęła mi wiele czasu bo niepotrzebnie czytałam ją szarpiąc rozdziały jak zrywane zioła.. Dopiero ostatnia część przeczytana na raz pozwoliła połączyć elementy, dostrzec jej głębię, przesłanie i wyjątkowość <3
Nie jest to łatwa literatura. Pierwszoosobowa narracja szybko daje w kość, brak rozwoju akcji i oscylowanie fabuły wokół zbierania poszczególnych ziół w określonych miesiącach może być nużące, ale liczy się to, co jest pod skorupą.. Coś, co dostrzeżemy pozwalając porwać się wirowi, kalecząc sobie ręce i raniąc stopy razem z bohaterką.
Symbolika znaczeń, odrobina realizmu magicznego i niepokojące działanie nadprzyrodzonych mocy wyzwala elektryzujące emocje!
Polecam! Dla lubiących czytelnicze wyzwania 😊
5/6!

Małgorzata Sierocińska

Kawał dobrej, cholernie specyficznej literatury. Dla koneserów, dla szukających głębszych znaczeń pozornie banalnych historii.
To opowieść o manii prześladowczej, opętaniu pasją, o stawianiu jej ponad wszystko, nawet własne zdrowie i życie.
Anna kocha zioła, zbiera je namiętnie miesiącami podporządkowując florze całe swoje istnienie. Stopniowo odchodzi w ciemność własnego...