Z powieścią mam zwiazaną zabawną anegdotę. Wypożyczałem ją z biblioteki i obok mnie stała starsza kobieta, która widząc co wypożyczam stwierdziła: "Co pan bierze? Autor majac takie nazwisko powinien się wstydzić pisać takie bezeceństwa". To była zachęta aby jednak przeczytać tą książkę. Pomyślałem, że jakby autor stał ze stolikiem przy jakimś kościele, to cały nakład by się rozszedł w kwadrans. Ludzie pewnie myśleliby że to jakaś książka religijna, co sugeruje nazwisko autora i tytuł.

Okładka książki może robić wrażenie. Nie ma tu typowego jak w wielu powieściach motywu. Książki Nesbo, Läckberg, Mroka czy Mroza jako Ove, ciężko odróżnić, mają podobne okładki. Rozumiem że jest to modne, ale proponowałbym trochę kreatywnościw tej kwestii. Na okładce stary mężczyzna z rękoma poplamionymi krwią, sugeruję że będzie coś się działo. Zdjęcie niesamowicie wymowne.
Powieść w mojej ocenie składa się z dwóch części. W pierwszej mamy splecione losy głównych bohaterów na tle wydarzeń jakie miały miejsce w rzeczywistości. To ciekawy sposób prowadzenia akcji. Wydarzenia rzeczywiste uwiarygadniają postaci.
Druga część to już czysta fikcja literacka, która niestety nie jest aż tak bardzo niemozliwa do realizacji. Wielu z Nas pamięta wydarzenia sprzed paru lat na Ukrainie, gdzie separatyści, "zielone ludziki" spowodowały powstanie separatystycznego rządu. W Polsce taki scenariusz też jest możliwy i opisanie "dywersantów" przebranych za...nie chcę zdradzać fabuły, ale taka wizja jest możliwa do realizacji.
Książkę czyta się dobrze, akcja jest wartka. Przeczytałem ją w jeden dzień, czasem zapominając o obowiązkach domowych, przez co żona zrobiła mi awanturę.
Debiut uważam za udany. Oczekuję dalszych losów głównych bohaterów, chociaż nie wiem czy jest to możliwe do zrealizowania.
Nawet zastanawiałem się, czy jakiś polski reżyser pokusiłby się zrealizowania na podstawie tej powieści, serialu lub filmu. Gdzieś kołacze mi się Vega i jego "Służby specjalne", tylko bez aktorów typu Karolak i Szyc...
Książkę polecam

Z powieścią mam zwiazaną zabawną anegdotę. Wypożyczałem ją z biblioteki i obok mnie stała starsza kobieta, która widząc co wypożyczam stwierdziła: "Co pan bierze? Autor majac takie nazwisko powinien się wstydzić pisać takie bezeceństwa". To była zachęta aby jednak przeczytać tą książkę. Pomyślałem, że jakby autor stał ze stolikiem przy jakimś kościele, to cały nakład by się...