Jestem zmuszony stanąć w obronie księdza Gleiza. Podstawowa różnica między księdzem Gleizem, a innymi znawcami Lutra (nie chodzi o Lisickiego) jest taka, że ksiądz uczynił perspektywę Kościoła swoją perspektywą. Zarzucanie księdzu braku obiektywizmu, paszkwilanctwo czy nawet herezję, to rodzaj jakiegoś ogromnego nieporozumienia, a nawet aberracji. Odsyłam do znamienitych wykładów księdza Gleiza na kanale "Katolicki instytut apologetyczny". Kiedy protestanci wzburzyli się i zarzucili Księdzu Gleizowi kłamstwo, ten zachował pełny spokój i merytorycznie zbił argumenty strony protestanckiej. Im więcej takich świadomych kapłanów tym lepiej!

Jestem zmuszony stanąć w obronie księdza Gleiza. Podstawowa różnica między księdzem Gleizem, a innymi znawcami Lutra (nie chodzi o Lisickiego) jest taka, że ksiądz uczynił perspektywę Kościoła swoją perspektywą. Zarzucanie księdzu braku obiektywizmu, paszkwilanctwo czy nawet herezję, to rodzaj jakiegoś ogromnego nieporozumienia, a nawet aberracji. Odsyłam do znamienitych...

Niestety, jest to bardzo słaba pozycja. Nie chodzi tutaj o to, że jest polemiczna względem Lutra, ale po prostu o to, że jest bardzo skrótowa i bardzo krótka, niczego tak naprawdę nie wyjaśnia. W pierwszej części książki, historycznej, Luter jest przedstawiony jako pyszałek, najprawdopodobniej zresztą chory psychicznie. Nie ma tutaj jednak głębszych prób analizy postaci reformatora, są za to cytaty z potrydenckich papieży i porównania do Tomasza z Akwinu, mające zdyskredytować Lutra jako nieuka. Tylko czy nieuk potrafiłby opanować łacinę, grekę i hebrajski by samodzielnie przetłumaczyć Biblię?

Druga część to natomiast polemika z teologią Lutra, bardzo zresztą skrótowa i słaba, autor w zasadzie nie rozumie czym jest wiara według Lutra, nie bardzo też rozumie reformacyjne "sola".

Gleize próbuje być w niektórych momentach obiektywny, stwierdzając, że Kościół się nie myli, ale ludzie w Kościele już tak, albo doceniając postawę Lutra podczas zarazy, gdy pozostał w mieście, jednak ma się wrażenie, że całe te "docenienie" jest dodane tylko po to, by nie wyszło to wszystko aż nazbyt jednostronnie. Ogólnie ciężko oczekiwać rzeczowej polemiki na raptem 130 stronach dużym drukiem i na niewielkim formacie. To się czyta tak naprawdę w godzinę z hakiem. Na końcu natomiast znajduje się dodatek w postaci encykliki Piusa XI "Mortalium Animos". W porządku, ale jak się się to ma do biografii Lutra? Na końcu powinna się znaleźć bibliografia. Przypisy natomiast czasami się pojawiają, zazwyczaj do kilku zagranicznych opracowań.

Ogólnie jest to książka bardzo słaba i w żadnej mierze jej nie polecam, zahacza wręcz o paszkwil. Dużo lepsza jest książka Pawła Lisickiego, który w rzeczowy i całkiem przekonujący sposób próbuje zmierzyć się z postacią Marcina Lutra.

Niestety, jest to bardzo słaba pozycja. Nie chodzi tutaj o to, że jest polemiczna względem Lutra, ale po prostu o to, że jest bardzo skrótowa i bardzo krótka, niczego tak naprawdę nie wyjaśnia. W pierwszej części książki, historycznej, Luter jest przedstawiony jako pyszałek, najprawdopodobniej zresztą chory psychicznie. Nie ma tutaj jednak głębszych prób analizy postaci...

Interdyscyplinarna publikacja prezentująca nam twórcę największego rozłamu w chrześcijaństwie zachodnim Marcina Lutra. Dziełem autora nie jest książką tylko historyczną, jest to połączenie ww. dyscypliny naukowej z teologią i psychologią, pozwalającą naświetlić bohatera z każdej strony.
Dość rzadkie połączenie nie przynosi jednak spodziewanego plonu. I nie jest to wina łączenia w jednej pracy różnych i bardzo odległych dziedzin naukowych, ale wielkość dzieła. Książka jest zwyczajnie za krótka, wiele spraw jest tylko zasygnalizowanych, brakuje w niej rozwinięcia. Czytelnik ma po niej wrażenie niedosytu. A wielka to szkoda bowiem autor dobrze przedstawia nam osobowość Lutra i jego spojrzenie na świat które ukształtowało ostatecznie protestantyzm niemiecki.
Największą wadą książki jest brak szerszego oświetlenie przyczyn dla których Lutrowi udało się to czego inni, przed nim, nie dokonali. Wynika to zapewne z dwóch powodów: skupienia się na samym Lutrze oraz rozmiarów książki.
Na samym końcu warto jeszcze zasygnalizować jedną ciekawostkę. Autor, duchowny z Bractwa Św. Piusa X, należy do stowarzyszenia mającego nie do końca uregulowany status kanoniczny. W związku z tym zabawne jest krytykowanie Lutra za herezję przez osobę która sama balansuje gdzieś w pobliżu herezji ewentualnie schizmy, a mimo to przedstawia się jako gorliwy sługa kościoła katolickiego (rodzi się pytanie czy jest to osoba duchowna skoro opinia Rzymu jest tu niejednoznaczna i kolejni Papieże nie wypowiedzieli ostatecznego słowa na ten temat).

Interdyscyplinarna publikacja prezentująca nam twórcę największego rozłamu w chrześcijaństwie zachodnim Marcina Lutra. Dziełem autora nie jest książką tylko historyczną, jest to połączenie ww. dyscypliny naukowej z teologią i psychologią, pozwalającą naświetlić bohatera z każdej strony.
Dość rzadkie połączenie nie przynosi jednak spodziewanego plonu. I nie jest to wina...

Historia Marcina Lutra i jego nauczenia w pigułce. Struktura treści przemyślana, a rozdziały tak napisane, że dość szybko możemy zapoznać się całościowo z postacią Lutra. Niezależenie od stanu wiedzy jaki na ten temat posiadamy.

Autor stara się rzeczowo pokazywać niedoskonałości, a nawet absurdy reformacji. Trzeba jednak pamiętać, że ks. Jean-Michel Gleize nie zawsze jest w tym obiektywny. Jako przedstawiciel Bractwa Kapłańskiego Święto Piusa X (tzw. lefebryści) należy do najbardziej konserwatywnych nurtów w Kościele i otwartych krytyków ekumenizmu.

Warto dodać, że na końcu książki znajdziemy dodatek w postaci encykliki Piusa XI.

Tłumaczenie książki na język polski dobre, z całością zapoznamy się w kilka godzin.

Historia Marcina Lutra i jego nauczenia w pigułce. Struktura treści przemyślana, a rozdziały tak napisane, że dość szybko możemy zapoznać się całościowo z postacią Lutra. Niezależenie od stanu wiedzy jaki na ten temat posiadamy.

Autor stara się rzeczowo pokazywać niedoskonałości, a nawet absurdy reformacji. Trzeba jednak pamiętać, że ks. Jean-Michel Gleize nie zawsze jest...

Książka jest bardzo pożyteczna, dobrze udokumentowana źródłowo. Autor na poczatku przedstawia krótką metodykę badawczą jaką zastosował przy pisaniu tej książki. Chronoligia wydarzeń jest dobrze pokazana. Konsekwencję błędów Lutra dla wiary są także pokazane. Brakuje jedynie tła ekonomicznego dla tej rewolucji, co by obnażyło jej rzeczywiste cele. Tym celem podstawowym była grabież majątków Kościelnych i zapędzenie ludzi do morderczej pracy, ale to można wyczytać z innych pozycji. Polecam, książka systematyzuje pewne rzeczy i stanowi kompendium wiedzy doktrynalnej o herezji Lutra.

Książka jest bardzo pożyteczna, dobrze udokumentowana źródłowo. Autor na poczatku przedstawia krótką metodykę badawczą jaką zastosował przy pisaniu tej książki. Chronoligia wydarzeń jest dobrze pokazana. Konsekwencję błędów Lutra dla wiary są także pokazane. Brakuje jedynie tła ekonomicznego dla tej rewolucji, co by obnażyło jej rzeczywiste cele. Tym celem podstawowym była...