Ta książka jest bardzo chaotyczna. O ile początek był wyrazisty i jasny - Fig, kobieta, która poroniła, zaczyna myśleć, że córka obserwowanej przez nią kobiety stanowi wcielenie jej zmarłego dziecka i dostaje obsesji, to tak dalej idzie gorzej.
Bo finalnie trudno stwierdzić, na czyim punkcie Fig ma obsesję - Jolene, Dariusa czy małej Mercy.

Mamy trzech narratorów, którym poświęcone jest po ok. 1/3 książki. I z każdego strony to wygląda inaczej, że trudno stwierdzić, co się faktycznie działo, a co było tylko w głowie niektórych bohaterów. Za przykład może posłużyć George, mąż Fig - w dwóch pierwszych częściach w ogóle nie figuruje, jakby go nie było, a potem okazuje się, że cały czas miesza z Fig, gdy czytamy o tym z perspektywy Jolene. Są pourywane wątki, np. socjopatia Dariusa albo motyw wysyłania pieniędzy przez Fig w czasie podróży Jolene i Dariusa. Wszystko to sprawia, że w akcji trudno się odnaleźć, a nieregularna oś czasu (czy też jej całkowity brak) na pewno w tym nie pomagają.

Ta książka jest bardzo chaotyczna. O ile początek był wyrazisty i jasny - Fig, kobieta, która poroniła, zaczyna myśleć, że córka obserwowanej przez nią kobiety stanowi wcielenie jej zmarłego dziecka i dostaje obsesji, to tak dalej idzie gorzej.
Bo finalnie trudno stwierdzić, na czyim punkcie Fig ma obsesję - Jolene, Dariusa czy małej Mercy.

Mamy trzech narratorów, którym...

Trochę już książek z tego gatunku przeczytałam i nastawiłam się na świetną, psychologiczną gierkę z popapranymi bohaterami. Zapowiadało się super i na zapowiedziach skończyło...
Moim zdaniem konstruując książkę w ten sposób (trzy perspektywy),albo opowiadamy trzy te same historie, albo gdy historia pierwszego narratora kończy się to kontynuuje ją kolejny bohater. Jest spójna, zachowuje ciągłość i logikę. Możemy wtedy wychwycić kłamstwa, manipulacje, zobaczyć różny punkt widzenia. Autorka co drugą stronę rzuca nam w twarz słowa "psychopatka", "socjopata", nie dając przestrzeni na własne przemyślenia. Dodatkowo mało się tutaj klei kupy. Język autorki nie powala. Miałam wrażenie, że kręci się w kółko, a o poważnych sprawach pisze infantylnie. Wątek, który nas interesuje i od którego zaczyna się ta historia, powoli zanika, nie dzieje się z nim nic. Autorka zapomniała jaki jest tytuł książki?
"Zła mama", czy "Mój mąż z problemami"?

Trochę już książek z tego gatunku przeczytałam i nastawiłam się na świetną, psychologiczną gierkę z popapranymi bohaterami. Zapowiadało się super i na zapowiedziach skończyło...
Moim zdaniem konstruując książkę w ten sposób (trzy perspektywy),albo opowiadamy trzy te same historie, albo gdy historia pierwszego narratora kończy się to kontynuuje ją kolejny bohater. Jest...

Historia pokazana przez trzy osoby, ta sama a jednak inna. Fajnie napisana. Może nie pelna zwrotow akcji, ale ciekawa. Polecam

Historia pokazana przez trzy osoby, ta sama a jednak inna. Fajnie napisana. Może nie pelna zwrotow akcji, ale ciekawa. Polecam

Świetny początek, mizerny środek i dziwaczna końcówka. Mój największy zarzut wobec tej książki jest taki, że nie wywołała ona we mnie absolutnie żadnych uczuć.

Fig pewnego dnia widzi w parku matkę z córką. Obserwuje je, jedzie za nimi. Gdy w ich sąsiedztwie pojawia się dom na sprzedaż, szybko decyduje się go kupić i przeprowadzić. Wchodzi z butami w życie matki - Jolene, ojca - Dariusa i ich córki - Mercy. Spędza u nich mnóstwo czasu, ma niezdrową obsesję na punkcie sąsiadów, kopiuje ich styl, kupując sobie takie same meble i wyposażenie domu. Jej życie staje się kalką ich życia. Dlaczego? Dlatego że w małej Mercy widzi własne dziecko, którego ze względu na poronienie nigdy nie urodziła.

Pierwsza część książki jest świetna. Dostajemy historię opowiedzianą z perspektywy psychopatki, która co prawda chodzi na terapię, ale nie do końca zdaje sobie sprawę z własnych zaburzeń. Zgłębianie jej psychiki z jej własnego punktu widzenia jest fascynujące. Powieść zapowiadała się świetnie i gdybym miała oceniać tylko tę pierwszą część, pewnie dałabym siedem lub osiem gwiazdek. Niestety, im dalej, tym gorzej.

W kolejnych dwóch częściach dostajemy dalszą część historii tego dziwnego czworokąta, tym razem z perspektywy Dariusa i Jolene. Wszystko staje się jeszcze bardziej zagmatwane, bo wychodzi na to, że nikt tu nie jest zdrowy psychicznie i żadnemu z narratorów nie można już ufać. Fig wmawiała nam, że jej mąż zostawił ją po tym, jak poroniła, ale dwieście stron dalej, gdy historię zaczyna opowiadać nam Jolene, okazuje się, że nic podobnego nie miało miejsca, a George nadal mieszka z żoną. Darius okazuje się być totalnym zerem, które zdradza żonę na prawo i lewo. W tym wszystkim zupełnie znika dziecko, Mercy, które po pierwszych kilku rozdziałach wydawało się być najważniejszym punktem całej książki. Na co wskazywałby zresztą również tytuł. Bardzo to wszystko pokręcone. Moim zdaniem za bardzo.

Zmiana perspektywy, z której śledzimy historię sprawiła, że kompletnie się od niej odseparowałam emocjonalnie, bo o ile jeszcze ciekawe było śledzenie psychozy Fig, o tyle desperackie erotyczne podboje Dariusa zupełnie mnie nie interesowały (co najwyżej irytowały),a naiwność Jolene wydawała mi się okropnie grubymi nićmi szyta. Z żadną z postaci ukazanych w tej książce w jakikolwiek sposób się nie zżyłam, nikomu nie kibicowałam, o nikogo się nie bałam. Spłynęło to wszystko po mnie jak po kaczce, a groza, którą próbowała budować autorka szybko się rozpłynęła. Za dużo tu było niepotrzebnych wątków - choćby zdrady Dariusa, wytoczony mu proces, czy przyjaciel Jolene, z którym wymieniała wiadomości. Gdyby książka skupiła się na mniejszej ilości bohaterów - konkretnie na tej trzyosobowej rodzinie i Fig - i stanowiła obraz pogłębiającej się psychozy, byłaby według mnie dużo lepsza.

Czyta się to bardzo szybko, owszem, ale nie wiem, na ile jest to zaleta, a na ile kwestia okrojenia książki ze wszystkiego, co mogłoby na moment kazać się czytelnikowi zatrzymać i nad czymś zastanowić. Tu akcja pędzi na łeb na szyję, ciągle się dzieje, może właśnie po to, żebyśmy nie mieli czasu tych wydarzeń analizować i doszukiwać się wszystkich absurdów. Zakończenie miało ponoć być genialne... W moim odczuciu było odrobinę żałosne. Taki tani chwyt ze strony autorki, na zasadzie "wow, popatrzcie jaka jestem sprytna", który miał zaszokować czytelnika. Zupełnie się z tym zakończeniem rozminęłam.

Świetny początek, mizerny środek i dziwaczna końcówka. Mój największy zarzut wobec tej książki jest taki, że nie wywołała ona we mnie absolutnie żadnych uczuć.

Fig pewnego dnia widzi w parku matkę z córką. Obserwuje je, jedzie za nimi. Gdy w ich sąsiedztwie pojawia się dom na sprzedaż, szybko decyduje się go kupić i przeprowadzić. Wchodzi z butami w życie matki - Jolene,...

Ciekawa i dziwna jednocześnie. Myśle, ze gdyby była napisana tylko z perspektywy Fig to mogłoby być ostro.

Ciekawa i dziwna jednocześnie. Myśle, ze gdyby była napisana tylko z perspektywy Fig to mogłoby być ostro.

Powiem szczerze że książka mnie aż bardzo nie urzekła. Uważam ja za dobrą książkę.

Powiem szczerze że książka mnie aż bardzo nie urzekła. Uważam ja za dobrą książkę.

BAD MOMMY. ZŁA MAMA to lektura, która wywołuje w czytelniku dość mieszane odczucia. Z jednej strony mamy tutaj mocno wyczuwalny psychodeliczny klimat, pełen sekretów i chorej obsesji. Z drugiej zaś fabuła trochę się wlecze, przez co staje się ona zbyt monotonna i jednolita.
.
6/10⭐️
Nie ukrywam, że pierwsza część tej historii niezmiernie mnie wciągnęła i zaciekawiła. Byłam ogromnie ciekawa jak dalej potoczy się ta cała akcja.
Trzeba przyznać, że autorce nie brakuje pomysłowości, a bohaterów jakich stworzyła można spokojnie spotkać w realnym świecie.

BAD MOMMY. ZŁA MAMA to dobrze przedstawione studium ludzkiej psychiki, jednak jako całość to książka okazała się niestety... przeciętna.

https://www.instagram.com/rudy_lisek_czyta/

BAD MOMMY. ZŁA MAMA to lektura, która wywołuje w czytelniku dość mieszane odczucia. Z jednej strony mamy tutaj mocno wyczuwalny psychodeliczny klimat, pełen sekretów i chorej obsesji. Z drugiej zaś fabuła trochę się wlecze, przez co staje się ona zbyt monotonna i jednolita.
.
6/10⭐️
Nie ukrywam, że pierwsza część tej historii niezmiernie mnie wciągnęła i zaciekawiła. Byłam...

Polecam, jeśli: chętnie przeczytasz coś lekkiego, co pokaże, jak myśli psychopata lub jesteś nowy w tym gatunku.

Odradzam, jeśli: szukasz akcji i napięcia.

Pełna recenzja:

Mam mieszane uczucia po zakończeniu tej książki, ponieważ spodziewałam się czegoś zupełnie innego, niż dostałam. Nieczęsto to robię, ale tym razem przeczytałam opis z tylnej okładki i od razu pomyślałam, że wydarzy się w książce jakaś zaskakująca akcja i nie będę mogła się oderwać. To pierwsze okazało się rozczarowaniem, to drugie — całkowitą prawdą.

Powieść czytało mi się bardzo lekko. Muszę się przyznać; po paru stronach całkowicie w niej przepadłam. Wyśmienicie bawiłam się, siedząc w głowie psychopatki i obserwując, jak popada w obsesję. Ostatnia 1/3 książki była za to nieco nudniejsza. Odnoszę wrażenie, że rozwiązanie akcji można było przerzucić na perspektywę Fig, co byłoby według mnie dużo ciekawszym rozwiązaniem. Muszę jednak przyznać, że zdrowa bohaterka otoczona przez psychopatów i socjopatów wydawała się z początku nie na miejscu — zupełnie jakby to z nią było coś nie tak. Po zmianie perspektywy nastąpił zimny prysznic, co tylko bardziej mnie wciągnęło.

Jestem jednak nieco zawiedziona, ponieważ spodziewałam się niesamowitej kulminacji, za to dostałam… nic szczególnego. Wciąż myślałam, że Fig zaraz porwie dziecko, może zacznie komuś grozić, coś innego się stanie. Natomiast dostałam nieco mozolne zakończenie, przez co poczułam się, jakbym właśnie skończyła czytać obyczajówkę, a nie thriller.

Mimo wszystko czytało się tę książkę bardzo lekko. Jest to dobry wybór na maraton czytelniczy lub jakiś wolny wieczór. Może nawet na zastój czytelniczy, jeśli ktoś lubi te klimaty. Ogólnie polecam, ale tylko osobom, które nie oczekują spektakularnej akcji.

Polecam, jeśli: chętnie przeczytasz coś lekkiego, co pokaże, jak myśli psychopata lub jesteś nowy w tym gatunku.

Odradzam, jeśli: szukasz akcji i napięcia.

Pełna recenzja:

Mam mieszane uczucia po zakończeniu tej książki, ponieważ spodziewałam się czegoś zupełnie innego, niż dostałam. Nieczęsto to robię, ale tym razem przeczytałam opis z tylnej okładki i od razu...

Historia ta miała ogromny potencjał. Gdyby autorka trzymał się jednej narracji, myślę, że mogłaby to być naprawdę dobra książka. Mam wrażenie, że ponieważ wprowadziła dwóch dodatkowych narratorów, każda historia została potraktowana po macoszemu...

Historia ta miała ogromny potencjał. Gdyby autorka trzymał się jednej narracji, myślę, że mogłaby to być naprawdę dobra książka. Mam wrażenie, że ponieważ wprowadziła dwóch dodatkowych narratorów, każda historia została potraktowana po macoszemu...

Początek książki był rewelacyjny. W ostateczności końcówka nie do końca była taka na jaką wskazywał tytuł książki.

Początek książki był rewelacyjny. W ostateczności końcówka nie do końca była taka na jaką wskazywał tytuł książki.