Przede mną leży przygotowana na stole kolejna książka Stachuli, bo pierwsza mi się spodobała i obiecałam sobie, że po drugą też sięgnę i sprawdzę czy jest równie dobra co jej debiut. Upewnię się czy jest lepsza od "Cichego wielbiciela" Rudnickiej.

Dwie bardzo podobne do siebie kobiety i jeden mężczyzna. Kim są ci ludzie? Co ich łączy? Kim jest Liliana? Co robi Anton? Jak cała historia zakończy się dla Elizy? A tak w ogóle co my wiemy o cichej pani terapeutce?

Nie jest to typowa książka opisująca stalkera i jego działanie o nie. Jest bardzo, bardzo tajemnicza (może aż za bardzo) i enigmatyczna - dopiero po 2/3 całości zaczynamy się czegoś powoli domyślać. I tak zmierzamy ku finałowi, który może niejednego zaskoczyć. Mnie podczas czytania przelatywały tysiące myśli i domysłów.
Pozycja ta z pewnością trzymała w napięciu do ostatniej chwili i w oczekiwaniu jak to się wszystko skończy, a tym samym miała moje stałe zainteresowanie jako czytelnika.

Ale, żeby nie było tak słodko i kolorowo to są również i minusy. Mam ogólne wrażenie, że za długo byłam trzymana w niepewności i niewiedzy, jakby na dystans, aby na samiutkim końcu dowiedzieć się wszystkiego. Niestety w przypadku "Idealnej" jakoś się to sprawdziło, ale w "Trzeciej" już nie za bardzo. Zgadzam się ze stwierdzeniami w kilku opiniach, że odnosi się wrażenie, że autorka skopiowała szablon ze swojej poprzedniej książki i tu go zastosowała skoro debiut tak się dobrze sprzedał i równie fajnie został przyjęty. Co do Antona od razu domyśliłam się o co w jego przypadku może chodzić szczególnie jeśli miał kontakt z narkotykami i przygodnym seksem, więc pewne rzeczy momentalnie nasuwają się na myśl. Tytuł też zwiedzie co niektórych czytelników i może się okazać, że nie sugeruje tego o czym od początku pomyślimy.

Niestety zakończenie, a raczej sekrety jednego z bohaterów, które dosłownie nieładnie wyłażą nam na wierzch są bardzo podobne do elementów w książce "Czasem warto zabić". Końcówka nieco szokuje, i wygląda na to, iż każdy z naszych bohaterów miał swoje za uszami, swoje tajemnice, a Anton to chyba przeszedł samego siebie, a może jednak Liliana była gorsza, nie, chyba jednak to Eliza zagrała tu pierwsze skrzypce. ;) A jak było naprawdę i kto najwięcej namieszał i był osobą najmniej moralną i bez sumienia przekonacie się, kiedy sięgniecie po ten tytuł. ;)

Myślę, że chyba mogę ją polecić, ale głównie by wyrobić sobie o niej własne zdanie.

Przede mną leży przygotowana na stole kolejna książka Stachuli, bo pierwsza mi się spodobała i obiecałam sobie, że po drugą też sięgnę i sprawdzę czy jest równie dobra co jej debiut. Upewnię się czy jest lepsza od "Cichego wielbiciela" Rudnickiej.

Dwie bardzo podobne do siebie kobiety i jeden mężczyzna. Kim są ci ludzie? Co ich łączy? Kim jest Liliana? Co robi Anton? Jak...