,,Chłopiec z Aleppo, który namalował wojnę” to niezwykła, bardzo sugestywna opowieść, której narratorem jest czternastoletni Syryjczyk Adam. Chłopiec ma objawy zespołu Aspergera – nie lubi dotyku, wszystko bierze bardzo dosłownie, zachował osobowość dziecka, chociaż jest już w wieku dojrzewania. Jednak przy tym wszystkim Adam jest bardzo mądrym, wrażliwym chłopcem, który kocha kolory. Swoje emocje wyraża poprzez malowanie. W miarę spokojne życie z ojcem, braćmi i ukochaną siostrą Yasmine przerywa wybuch wojny.

Książka zrobiła na mnie kolosalne wrażenie. Opisy wojny są przepełnione cierpieniem i bólem, a w fragmentach z perspektywy Yasmine nawet bardzo brutalne. Z drugiej strony mamy Adama z jego niewinnością i prostym spojrzeniem na rzeczywistość. Przedstawienie wojny z perspektywy chłopca z zespołem Aspergera, który nie rozumie motywacji walczących i dlaczego niewinni muszą cierpieć, jeszcze bardziej uwypukla bezsens i okrucieństwo wojny. Adam budzi coraz większe współczucie z każdym spadającym na niego i jego rodzinę ciosem, zwłaszcza, że w jego prostych przemyśleniach kryje się głęboki sens – chłopiec nikogo nie skrzywdził i nie rozumie, jak ktoś może chcieć skrzywdzić jego.

Drugą ważną postacią jest Yasmine, siostra Adama. To bardzo silna i odważna dziewczyna, która zastępuje bratu matkę i walczy o przetrwanie rodziny. Nawet w najgorszych chwilach nie opuszcza jej miłość do bliskich i przekonanie, że każde zło zostanie ukarane, a cierpienie wynagrodzone. Adama i Yasmine łączy szczególna więź, która pomaga im przetrwać piekło wojny. Bo mimo nagromadzonego w książce bólu, cierpienia i okrucieństwa, mamy tu też mnóstwo dobrych uczuć, miłość, nadzieję, lojalność, uczciwość. Powieść Sukkar uczy empatii i pokazuje nam czym jest prawdziwe człowieczeństwo. Wojna w Syrii to palący w dzisiejszych czasach temat, a książki takie jak ta uwrażliwiają i pomagają nam spojrzeć na bohaterów tych wydarzeń jako żywych, czujących ludzi, a nie część telewizyjnych statystyk.

Zdecydowanie polecam. ,,Chłopiec z Aleppo” budzi niezliczone emocje, współczucie dla bohaterów, podziw, bunt wobec zła wojny, a w końcu też nadzieję. Jestem przekonana, że każdy kto sięgnie po tę poruszającą powieść, będzie o niej długo myślał.

,, Wojna oznacza utratę tego, co się kocha. Pokój to jest to, co zostaje, kiedy wojna się skończy.”

,,Chłopiec z Aleppo, który namalował wojnę” to niezwykła, bardzo sugestywna opowieść, której narratorem jest czternastoletni Syryjczyk Adam. Chłopiec ma objawy zespołu Aspergera – nie lubi dotyku, wszystko bierze bardzo dosłownie, zachował osobowość dziecka, chociaż jest już w wieku dojrzewania. Jednak przy tym wszystkim Adam jest bardzo mądrym, wrażliwym chłopcem, który...